confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران
۱٬۴۰۰
ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''غیبت''' کتابی به قلم محمدتقی خلجی است که به تحلیل مباحث اخلاقی امامخمینی پرداخته است. | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = | |||
| نام عنوان = غیبت | |||
| نامهای دیگر = | |||
| نامکتاببهفارسی = | |||
| نویسنده = محمدتقی خلجی | |||
| مترجم = | |||
| ترجمهبهدیگرزبانها = | |||
| تاریخ نگارش = ۱۳۸۱ش | |||
| موضوع = تحلیل مباحث اخلاقی امامخمینی | |||
| سبک = | |||
| زبان = | |||
| ویراستار = | |||
| به تصحیح = | |||
| به کوشش = | |||
| طراح جلد = | |||
| تعداد جلد = | |||
| تعداد صفحات = | |||
| قطع = | |||
| مجموعه = | |||
| نسخهالکترونیکی = | |||
| ناشر = مؤسسه چاپ و نشر عروج | |||
| محل نشر = تهران | |||
| تاریخ نشر = ۱۳۸۱ش | |||
| نوبت چاپ = چاپ اول | |||
| شمارگان = | |||
| شابک = | |||
| نوع رسانه = | |||
| وبسایت ناشر = | |||
| مشخصات نشر = | |||
}} | |||
'''غیبت''' کتابی به قلم محمدتقی خلجی است که به تحلیل مباحث اخلاقی امامخمینی پرداخته است.کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط مؤسسه چاپ و نشر عروج، منتشر شده است. | |||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
کتاب غیبت به بررسی یکی از مباحث اخلاقی [[امامخمینی]] یعنی غیبت؛ میپردازد. این بحث، تحلیلی صرفاً اخلاقی و فارغ از استدلال فقهی بر پایه آنچه در شرح حدیث نوزدهم کتاب [[شرح چهل حدیث]] و دیگر آثار اخلاقی امام آمده، میباشد. امامخمینی گناه غیبت را از [[گناهان کبیره]] دانستهاند که علاوه بر آسیبهای اخلاقی، آسیبهای اجتماعی بزرگی را نیز به دنبال دارد.<ref>خلجی، غیبت، ص۱۸ و ۳۴؛ امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۰۳.</ref> ایشان درمان گناه غیبت را همانند همه گناهان دیگر، ترکیبی از [[علم]] و عمل میداند به این معنا که پی بردن به زشتی آن و آگاهی از ریشهها و انگیزههایی که غیبتکنندگان را به غیبت و شنوندگان آن را به شنیدن وا میدارد، امری ضروری است؛ زیرا ضرورت آگاهی از گناه غیبت زمینه را برای اراده و عزم راسخ بر ترک آن فراهم میسازد.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref> | |||
امامخمینی قبح «غیبت» را فطری میداند.<ref>امامخمینی، مکاسب المحرمه، ج۱، ص۳۷۱</ref> و معتقد است، انسان به اقتضای فطرت الهی که دارد، هیچگاه به خوردن گوشت برادر مرده خود تن نمیدهد و همچنین نمیپسندد که عیب و نقص پنهان مردم را فاش سازد؛ زیرا چنین رفتاری، انحراف از فطرت الهی است.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۲.</ref> به اعتقاد امامخمینی عیبجویی از یک فرد، عیبجویی از جامعه است و اگر کسی فردی را با غیبت و بدگویی مورد تجاوز قرار دهد، به جامعه مسلمین تجاوز کرده و ضربه زده است.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۰۶؛ ج۱۰، ص۲۴۹.</ref> | امامخمینی قبح «غیبت» را [[فطری]] میداند.<ref>امامخمینی، مکاسب المحرمه، ج۱، ص۳۷۱</ref> و معتقد است، انسان به اقتضای فطرت الهی که دارد، هیچگاه به خوردن گوشت برادر مرده خود تن نمیدهد و همچنین نمیپسندد که عیب و نقص پنهان مردم را فاش سازد؛ زیرا چنین رفتاری، انحراف از فطرت الهی است.<ref>امامخمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۲.</ref> به اعتقاد امامخمینی عیبجویی از یک فرد، عیبجویی از جامعه است و اگر کسی فردی را با غیبت و بدگویی مورد تجاوز قرار دهد، به جامعه مسلمین تجاوز کرده و ضربه زده است.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۰۶؛ ج۱۰، ص۲۴۹.</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
این کتاب مشتمل بر یک مقدمه و چهار بخش میباشد: | این کتاب مشتمل بر یک مقدمه و چهار بخش میباشد: |