ریا و عجب از دیدگاه امام‌خمینی (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب پیش رو، گزیده‌ای از بیانات امام‌خمینی درباره ریا و عجب است که مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در فرازی از این کتاب آمده، به اعتقاد امام‌خمینی ریا اختصاص به عملِ عبادتی، ندارد و بلکه عمومیت دارد؛ زیرا ریا نشان دادن و وانمود کردن چیزی از اعمال حسنه یا خصائل پسندیده یا عقاید حَقّه به مردم برای منزلت پیدا کردن است (امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۵). به باور امام‌خمینی بدترین درجات ریا، ریا در اصول عقاید و معارف الهی است و صاحب این ریا، اگر در واقع معتقد به آن امر که ارائه می‌دهد نباشد، از جمله منافقین خواهد بود (امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۷).

امام‌خمینی با اشکال به برخی از اهل معرفت در مورد عجب، معتقد است عجب نه تنها به اعمال جوارحی بلکه به اعمال صالحه نیز اختصاص دارد (امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۶۲). ایشان برای عجب درجات و مراتب قائل است؛ مقام اول عجب در عقاید، مقام دوم در ملکات و مقام سوم در اعمال است (امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۶۲-۶۳). خودپسندی و عجب پیامدهای بسیاری دارد؛ از آن جمله کبر، فراموش کردن گناه، محروم شدن از فواید و موعظه، غفلت از آفات عبادت و اعتماد نداشتن به رحمت و فضل الهی (فهری، ریا و عجب، ص۱۰۹).

این کتاب از یک مقدمه و چند مطلب سامان یافته است؛ از جمله این مطالب:

ریا از دیدگاه قرآن، اقسام ریا، بدترین درجات مراتب ریا، مراتب ریا از نظر خفا و ظهور، روش علمی و عملی معالجه قلب ریاکار، معنای عجب، درجات و مراتب عجب، پیامدهای خودپسندی و معالجه بیماری عجب، می‌باشد (فهری، ریا و عجب، فهرست مطالب).

وضعیت نشر:

چاپ اول این کتاب در سال ۱۳۸۳ توسط نشر فیض کاشانی، منتشر شده است.

۱. امام‌خمینی، سیدروح‌الله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ بیست و سوم، ۱۳۸۰ش.

۲. فهری، سیداحمد، ریا و عجب از دیدگاه امام‌خمینی، تهران، نشر فیض کاشانی، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.

[[رده:پروژه کتاب]]