سیدصابر جباری: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیدصابر جباری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  

== تحصیل ==

سیدصابر جباری از کودکی و زیر نظر پدرش به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و در ۱۲ سالگی مقدمات علوم حوزوی را خواند. سپس راهی شهر کوهستان شد و در حوزه علمیه آن شهر که به همت [[محمد کوهستانی|شیخ محمد کوهستانی]] تأسیس شده بود، به تحصیل ادامه داد و بخشی از دروس سطح را پیش آقایان کوهستانی، سمچولی و سیدزکریا حسینی متکازینی خواند و جایزه‌ای را به سبب مهارت در آموختن ادبیات عرب در صرف و نحو از کوهستانی دریافت کرد. مدتی بعد به حوزه علمیه نوکنده رفت و بخش دیگری از دروس سطح را پیش آقایان نصیری مازندرانی و عالمی به نام ربانی خواند. پس از یک سال راهی [[مشهد]] شد و در [[حوزه علمیه مشهد]] در دروس آقایان محمدتقی ادیب نیشابوری و شیخ محمدرضا مهدوی دامغانی شرکت کرد و پس از حضوری کوتاه در آن درس‌ها، رهسپار [[قم]] شد و از سال ۱۳۳۶ش در [[حوزه علمیه قم]] به فراگیری دروس حوزوی ادامه داد. او در آنجا با کسب نمره عالی در امتحانی که توسط [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] برگزار می‌شد، موفق به دریافت شهریه از این درس شد و سپس درس‌های عالی سطح را پیش آقایان [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علی‌اکبر مشکینی|میرزا علی‌اکبر مشکینی]] و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] تکمیل کرد. دروس فلسفی و همچنین [[تفسیر|تفسیر قرآن]] را هم پیش [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] خواند. آنگاه در درس‌های خارج فقه و اصول آیات عباسعلی شاهرودی، [[امام‌خمینی]]، [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[میرزاهاشم آملی]] و [[محمدتقی بهجت]] شرکت کرد. در سال ۱۳۴۰ش در ۲۴ سالگی به [[درجه اجتهاد]] رسید و از همان زمان به تدریس سطوح عالیه فقه و اصول در [[حوزه علمیه قم]] مشغول شد.<ref>انصاری، «درگذشتگان: آیت‌الله جباری»، ص۱۲۷-۱۲۸؛ کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱؛ «زندگی‌نامه حضرت آیت‌الله حاج سیدصابر جباری امام جمعه بهشهر»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت آیت‌الله حاج سیدصابر جباری،.</ref> درباره سال‌های دقیق حضور جباری در درس امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که از اواخر دهه ۱۳۳۰ش و اوایل دهه ۱۳۴۰ش و پیش از [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]] در درس‌های ایشان در [[مسجد سلماسی|مساجد سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] شرکت می‌کرده است.

جباری در ۴ فروردین ۱۳۴۴ همراه با جمعی از عالمان و محصلان مازندرانی مقیم حوزه علمیه قم، نامه‌ای به [[امیرعباس هویدا]] نخست‌وزیر وقت نوشت و به عملکرد [[حکومت پهلوی]] در مواجهه با [[انتقاد|انتقادها]] و عدم اهتمام به پیشرفت و آبادانی کشور انتقاد کرد. آنان در آن نامه با اشاره به تبعید «زعیم معظم مسلمین مرجع بزرگ تقلید شیعیان حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی» به خارج از کشور به جرم نصیحت و خیرخواهی، تبعید امام‌خمینی را مغایر با اصول و مواد قانون اساسی و اساس شریعت دانستند و آن را محکوم کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شدند. همچنین خواستار لغو مصوبات خلاف شرع و قانون، آزادی زندانیان سیاسی، برطرف کردن اختناق و جبر و فشار و جبران نواقص گذشته شدند.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۸-۱۶۰.</ref>  

از ابتکارات ویژه او می‌توان به راه‌اندازی دستجات عزاداری در شب شهادت ائمه معصومین(ع) و حرکت به‌سوی مسجدی که به نام آن امام همام مزین شده است، اشاره کرد. او در سومین و چهارمین دوره انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری]] از سوی مردم استان مازندران به نمایندگی برگزیده شد. علاوه بر آن، عضویت در شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه استان مازندران و نیز قائم‌مقامی شورای مدیریت حوزه‌های استان مازندران از مسئولیت‌های اوست. او در مدت ۳۰ سال حضور در مسند امامت جمعه هرگز جلسات درس و بحث علمی را تعطیل نکرد و علاوه بر اینکه رئیس حوزه‌های علمیه امام صادق(ع)، چهارده معصوم، جبل‌النور و قدسیه شهرستان بهشهر بود، خود نیز به تدریس خارج فقه و اصول، تفسیر قرآن مجید، تفسیر و اخلاق در حوزه، دانشگاه و نهادهای مختلف ازجمله [[جهاد سازندگی|جهاد]]، [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه]] و … مشغول بود.