۲۱٬۳۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''جلال طاهر شمس'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | '''جلال طاهر شمس'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | ||
جلال طاهر شمس معروف به شمس گلپایگانی در سال ۱۳۰۶ش در روستای گوگد گلپایگان دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. آنگاه از شانزدهسالگی به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در گلپایگان و نزد میرزا هدایتالله وحید گلپایگانی آموخت. سپس راهی اراک شد و در حوزه علمیه اراک از درس آقایان شیخ محمد سلطانالعلما و شیخ محمد امام خوانساری بهره برد و به احتمال زیاد بخشی از مقدمات و همچنین بخشی از دروس سطح را نزد آنان خواند. وی در سال ۱۳۲۴ش به قم رفت و در حوزه علمیه آنجا دروس سطح را نزد استادان آن حوزه تکمیل کرد، ولی درباره استادان آن مقطع او اطلاعاتی در دست نیست. فلسفه و تفسیر قرآن را هم نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی خواند. وی از سال ۱۳۲۸ش به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس آیات سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجت کوهکمری، سیدمحمدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدرضا بهاءالدینی و امامخمینی بهره برد.<ref>جامعه مدرسین حوزه | جلال طاهر شمس معروف به شمس گلپایگانی در سال ۱۳۰۶ش در روستای گوگد گلپایگان دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. آنگاه از شانزدهسالگی به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در گلپایگان و نزد میرزا هدایتالله وحید گلپایگانی آموخت. سپس راهی اراک شد و در حوزه علمیه اراک از درس آقایان شیخ محمد سلطانالعلما و شیخ محمد امام خوانساری بهره برد و به احتمال زیاد بخشی از مقدمات و همچنین بخشی از دروس سطح را نزد آنان خواند. وی در سال ۱۳۲۴ش به قم رفت و در حوزه علمیه آنجا دروس سطح را نزد استادان آن حوزه تکمیل کرد، ولی درباره استادان آن مقطع او اطلاعاتی در دست نیست. فلسفه و تفسیر قرآن را هم نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی خواند. وی از سال ۱۳۲۸ش به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس آیات سیدمحمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجت کوهکمری، سیدمحمدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدرضا بهاءالدینی و امامخمینی بهره برد.<ref>جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تاکنون، ج۳، ص۲۸۱.</ref> و از آنان اجازاتی در تصدی امور شرعیه دریافت کرد.<ref>انصاری، «درگذشت حضرت آیتالله طاهر شمس گلپایگانی»، ص۱۱۴.</ref> | ||
در دوران تحصیل، از سوی آیتالله بروجردی، به عضویت گروه تألیف جامعالاحادیث درآمد و در تدوین آن کتاب نقش داشت.<ref>انصاری، «درگذشت حضرت آیتالله طاهر شمس گلپایگانی»، ص۱۱۴؛ جامعه مدرسین حوزه | در دوران تحصیل، از سوی آیتالله بروجردی، به عضویت گروه تألیف جامعالاحادیث درآمد و در تدوین آن کتاب نقش داشت.<ref>انصاری، «درگذشت حضرت آیتالله طاهر شمس گلپایگانی»، ص۱۱۴؛ جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تاکنون، ج ۳، ص۲۸۱.</ref> او سپس راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف اشرف، به مدت دو سال در درس خارج فقه و اصول آیتالله سیدابوالقاسم موسوی خویی حضور یافت. آنگاه به کشور بازگشت و به تحصیل نزد استادان درس خارج فقه و اصول در قم ادامه داد. درباره سالهای حضور او در درس امامخمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی میتوان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ش در درسهای ایشان شرکت میکرده است. همچنین درباره حضور او در درس خارج فقه یا خارج اصول امامخمینی نیز اطلاعاتی در دست نیست و میتوان احتمال داد که در هر دو درس ایشان شرکت میکرده است.<ref>جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تاکنون، ج۳، ص۲۸۱.</ref> | ||
شمس گلپایگانی در دهه ۱۳۴۰ ش به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت و با آغاز نهضت اسلامی، اعلامیههایی را علیه حکومت پهلوی و در دفاع از امامخمینی امضا میکرد. ازجمله در سال ۱۳۴۳ش، پس از تبعید امامخمینی به خارج از کشور، همراه با جمعی از محصلان گلپایگانی حوزه علمیه قم در نامهای به امیرعباس هویدا که تازه به نخستوزیری منصوب شده بود، تبعید امامخمینی را با استناد به قانون اساسی و اصل مصونیت مراجع عظام تقلید، مغایر با قانون دانست و خواستار آزادی و بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۲ـ۱۵۳.</ref> طاهر شمس گلپایگانی در سال ۱۳۴۹ و پس از درگذشت آیتالله سیدمحسن طباطبایی حکیم، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، با ارسال نامهای به امامخمینی با عنوان «حضرت آیتاللهالعظمی مرجع بزرگ شیعه آقای خمینی»، آن «فاجعه عظیم» را به «مرجع عظیمالشأن» تسلیت گفتند <ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۲؛ سیر مبارزات یاران امامخمینی در آینه اسناد، ج۵، ص۳۶۶؛ روحانی، نهضت امامخمینی در ایران، ج۲، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> درباره فعالیتهای سیاسی او در سالهای ۱۳۴۹-۱۳۵۷ ش گزارشی در دست نیست. او در ۲۵/۱/۱۳۵۷ ش همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، با صدور اعلامیهای، به تشریح وضعیت موجود پرداختند و اقدامات حکومت پهلوی در انتشار مقاله احمد رشیدی مطلق علیه امامخمینی و در پی آن سرکوب اعتراض مردم قم و تبریز علیه آن مقاله را به باد انتقاد گرفتند و آنگاه با اشاره به دستگیری جمعی از روحانیان و فعالان سیاسی، حمله مأموران به مدارس دینی و هتک حرمت حرم حضرت معصومه(س)، به حکومت پهلوی نسبت به سرکوب کردن مبارزات مردم ایران هشدار دادند و از پایداریهای مردم در مقابل دستگاه پهلوی تقدیر کردند <ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۶۹-۲۷۲.</ref> در چهلم شهدای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ تهران نیز همراه با جمعی از علمای حوزه علمیه قم، اعلامیهای صادر کردند و ۲۴ مهر ۱۳۵۷ را در اعتراض به سرکوب تظاهرات مردم تهران و یادبود شهدای هفده شهریور، عزای ملی اعلام نمودند<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۰۳-۴۰۵.</ref> | شمس گلپایگانی در دهه ۱۳۴۰ ش به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت و با آغاز نهضت اسلامی، اعلامیههایی را علیه حکومت پهلوی و در دفاع از امامخمینی امضا میکرد. ازجمله در سال ۱۳۴۳ش، پس از تبعید امامخمینی به خارج از کشور، همراه با جمعی از محصلان گلپایگانی حوزه علمیه قم در نامهای به امیرعباس هویدا که تازه به نخستوزیری منصوب شده بود، تبعید امامخمینی را با استناد به قانون اساسی و اصل مصونیت مراجع عظام تقلید، مغایر با قانون دانست و خواستار آزادی و بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی دیگر زندانیان سیاسی شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۲ـ۱۵۳.</ref> طاهر شمس گلپایگانی در سال ۱۳۴۹ و پس از درگذشت آیتالله سیدمحسن طباطبایی حکیم، همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، با ارسال نامهای به امامخمینی با عنوان «حضرت آیتاللهالعظمی مرجع بزرگ شیعه آقای خمینی»، آن «فاجعه عظیم» را به «مرجع عظیمالشأن» تسلیت گفتند <ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۲؛ سیر مبارزات یاران امامخمینی در آینه اسناد، ج۵، ص۳۶۶؛ روحانی، نهضت امامخمینی در ایران، ج۲، ص۵۷۶-۵۷۷.</ref> درباره فعالیتهای سیاسی او در سالهای ۱۳۴۹-۱۳۵۷ ش گزارشی در دست نیست. او در ۲۵/۱/۱۳۵۷ ش همراه با جمعی از مدرسان حوزه علمیه قم، با صدور اعلامیهای، به تشریح وضعیت موجود پرداختند و اقدامات حکومت پهلوی در انتشار مقاله احمد رشیدی مطلق علیه امامخمینی و در پی آن سرکوب اعتراض مردم قم و تبریز علیه آن مقاله را به باد انتقاد گرفتند و آنگاه با اشاره به دستگیری جمعی از روحانیان و فعالان سیاسی، حمله مأموران به مدارس دینی و هتک حرمت حرم حضرت معصومه(س)، به حکومت پهلوی نسبت به سرکوب کردن مبارزات مردم ایران هشدار دادند و از پایداریهای مردم در مقابل دستگاه پهلوی تقدیر کردند <ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۶۹-۲۷۲.</ref> در چهلم شهدای ۱۷ شهریور ۱۳۵۷ تهران نیز همراه با جمعی از علمای حوزه علمیه قم، اعلامیهای صادر کردند و ۲۴ مهر ۱۳۵۷ را در اعتراض به سرکوب تظاهرات مردم تهران و یادبود شهدای هفده شهریور، عزای ملی اعلام نمودند<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۰۳-۴۰۵.</ref> |