محمد آل‌اسحاق: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد آل‌اسحاق در سال ۱۳۳۰ش راهی [[عراق]] شد و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]] در درس فقه [[سیدمحسن حکیم|آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم]] شرکت کرد و آن درس را با [[امام‌موسی صدر|سیدموسی صدر]] مباحثه می‌کرد. او هم‌زمان در درس خارج اصول [[سیدابوالقاسم خویی|آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی]] هم شرکت می‌جست و ۵ سال از درس ایشان بهره برد. مدتی هم در درس خارج فقه [[میرزا باقر زنجانی]] استفاده کرد و پس از پنج سال حضور در آن حوزه، در سال ۱۳۳۵ش به [[قم]] بازگشت. او این بار نیز در [[درس خارج فقه امام‌خمینی|درس خارج فقه]] و [[درس خارج اصول امام‌خمینی|اصول امام‌خمینی]] حضور یافت. او درباره ویژگی‌های درس امام‌خمینی می‌گوید:<blockquote>«ویژگی برجسته حفظ شخصیت طلبه در جلسه درس بود. چون مطالب ایشان برخلاف دیگران، نوعاً نو و ثقیل الهضم بود، بحث و مشاجره در درس ایشان، توسط طلاب بالا می‌گرفت. روش امام این بود که به احترام طلبه به مطالب او کاملاً گوش می‌کرد، اگر قابل جواب بود، جواب می‌داد و در غیر این صورت به بحث ادامه می‌داد. امام بعد از پایان درس یک ربع ساعت می‌نشستند تا اگر کسی اشکالی دارد مطرح کند، من معمولاً اشکالاتم را در همان یک ربع مطرح می‌کردم و امام هم لطف می‌فرمودند و پاسخ می‌دادند».<ref>(مجموعه آثار: امام‌خمینی و اندیشه‌های اخلاقی ـ عرفانی.</ref> </blockquote>او درباره دعوت امام‌خمینی از طلاب برای مشارکت خاطره جالبی دارد: «هنگامی که مجلس ساکت بود امام می‌گفتند: «چرا ساکتید؟ مگر مجلس ختم‎ ‏آمدید؟ چرا حرف نمی‌زنید؟» افرادی مثل [[سیدمصطفی خمینی|حاج‌آقا مصطفی]]، آقای خزعلی بودند‎ ‏که در جلسه درس امام حرف می‌زدند و اشکال می‌کردند. هنگامی که در درس تند‎ ‏می‌شدند در پاسخ می‌گفتند: چرا این حرف را می‌زنی که درست نیست.<ref>(سلسله موی دوست، ص۶.</ref>

محمد آل‌اسحاق در ۲۰ دی ۱۳۹۴ در شهر قم درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط [[سیدموسی شبیری زنجانی]]، در گلزار شهدای علی بن جعفر (ع) شهر قم<ref>«درگذشتگان: آیت‌الله آل‌اسحاق»، ص۱۴۸.</ref> و در کنار فرزند شهیدش ابوالحسن آل‌اسحاق به خاک سپرده شد.<ref>«درگذشت ابوالشهید و استاد طب سنتی حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌اسحاق»، ص۱۱.</ref>

* مجموعه آثار: امام‌خمینی و اندیشه‌های اخلاقی ـ عرفانی (مصاحبه‌های علمی)، ج ۱۳، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.