عبدالحسن محمودی: تفاوت میان نسخه‌ها

از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. عبدالحسن محمودی بهبهانی فرزند شیخ علی باز در سال ۱۳۱۱ در روستای زیدون از توابع شهرستان بهبهان به دنیا آمد. او پس از آن که خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت، راهی بهبهان شد و در مدرسه علمیه‌ای که آیت‌الله شیخ عبدالهادی مجتهدی بهبهانی در آن شهر تأسیس کرده بود، به تحصیل پرداخت. در کنار تحصیل در آنجا، پاره‌ای از دروس مقدمات را برای طلاب پایین‌تر تدریس می‌کرد. وی سپس راهی قم شد و دروس سطح را در حوزه علمیه آن شهر و نزد حسین نوری همدانی، اسدالله نوراللهی، مصطفی اعتمادی، سید محمدباقر سلطانی طباطبایی و میرزا علی‌اکبر مشکینی به پایان رساند. آنگاه در درس‌های خارج فقه و اصول آیات امام خمینی، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و سید محمد محقق داماد شرکت کرد (کاظمینی، ج ۳، ۱۲۴۷). او درباره حضور در درس‌های امام خمینی می‌گوید: «درس‌هایی که من شرکت کردم همه خوب بودند، اما می‌توان گفت که امام (ره) از دیگران بهتر بود، ایشان بیانی روان و اطلاعات وسیع داشتند، آقای سبحانی و... هم از شاگردان امام (ره) در ایران هستند تا زمانی امام (ره) بود ما از درس غیر از ایشان کمتر استفاده می‌کردیم، مثلاً درس آقای داماد می‌رفتیم، ولی خیلی خصوصی بود و فقط چند نفر بودیم. در درس ایشان راه و رسم استدلال عنوان می‌شد و خیلی دقیق بود، همان‌گونه که گفتم امام (ره) اعجاز بود. هنوز هم قسمتی از تقریرات درس امام (ره) را دارم، البته درس ایشان فارسی بود، ولی من عربی می‌نوشتم چون عربی راحت‌تر می‌نوشتم («حجت‌الاسلام عبدالحسن محمودی سه سال امام جماعت شهر نراق بود»، salahshorannaragh.blog.ir ).