علی قدوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر        = Qoddosi.jpg

|نام کامل      =  

|نام همسر      =  

|پس از          =  

علی قدوسی نهاوندی در دوازدهم مرداد ۱۳۰۶ در نهاوند به‌ دنیا آمد.<ref>آقایی، یار قدوسیان، ۱۳.</ref> پدرش ملااحمد از علماى بنام زمان خود، مرجع تقلید مردم نهاوند و شهرهاى اطراف و در [[علم]] و [[تقوا]] زبانزد خاص و عام بود.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۲۲؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۹.</ref> ملااحمد تحصیلاتش را در [[حوزه علمیه نجف]] گذراند و پس از استفاده از درس [[میرزامحمدحسن شیرازى]]، [[میرزاحبیب‌الله رشتى]] و [[آخوند ملامحمدکاظم خراسانى]]، با کسب [[اجتهاد|مقام اجتهاد]]، به ‌درخواست پدر به زادگاه خود بازگشت و تا پایان عمر در آنجا زندگی کرد.<ref>روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۳؛ جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۲۲ ـ ۲۳.</ref> جد پدرى قدوسی، آخوند ملاحسین نیز از علماى نهاوند، مردى بافضیلت و باتقوا بوده است.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۹.</ref>

علی قدوسی تحصیلات ابتدایى و دوره اول متوسطه را در نهاوند گذراند و به پیشنهاد پدر و تشویق یکی از خطیبان در سال ۱۳۲۱ در پانزده‌سالگی رهسپار [[حوزه علمیه قم]] شد.<ref>روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۳ ـ ۲۴؛ آقایی، یار قدوسیان، ۱۳ ـ ۱۵؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۲۴ ـ ۲۶.</ref> وی پس از طی مقدمات، درس‌های سطح را از محمد صدوقی آموخت و حدود پنچ سال در درس خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی]] شرکت کرد؛ همچنین در درس خارج فقه مکاسب محرمه، مقداری از بیع و کتاب طهارت امام‌خمینی حضور یافت و در سال ۱۳۴۱ به درجه اجتهاد رسید.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۲۸ ـ ۲۹؛ قدوسی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱۲ ـ ۱۳؛ آقایی، یار قدوسیان، ۱۶ ـ ۱۷.</ref>

قدوسى در جنبه‏‌هاى گوناگون علمى، سال‏‌ها نزد [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] آموزش دید و در زمینه [[اخلاق]] و [[عرفان]]، از راهنمای‌‏هاى عملى وی استفاده ‏کرد. این ارتباط معنوى سال‏‌ها ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۳۴ داماد طباطبایی شد.<ref>والایی، آشیانه پرنده مهر، ۱۴ ـ ۱۵؛ مرادی، زندگینامه پیشوایان انقلاب، ۲/۵.</ref> وی که [[فلسفه|دروس فلسفه]] را از طباطبایی فرا گرفته بود، همراه تعدادى از شاگردان برجسته او، ازجمله [[مرتضی مطهرى]]، [[سیدمحمد حسینی بهشتى]] و [[امام‌موسى صدر]]، در جلسات درس اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی نیز حاضر شد.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۸؛ آقایی، یار قدوسیان، ۱۷.</ref> از سوی دیگر، وی از سال‌های جوانی در جهت شکل‌دهی و سازماندهى حوزه تلاش می‌کرد. او معتقد بود از لحاظ حرکت اجتماعی و نوع تشکیلات و دروس مطرح‌شده، حوزه باید تحرک جدیدی داشته باشد.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۲۸؛ روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۴؛ موسوی آشان، ۳۵ ـ ۴۲.</ref> وی در همین سال‌ها، سلسله مقاله‌هایی در مجله مکتب اسلام و معارف جعفری نوشت.<ref>محمدی، قدوسی، ۱/۲۹۸؛ دفتر انتشارات اسلامی، پیشتازان شهادت در انقلاب سوم، ۶۶.</ref>

قدوسى از آغاز طلبگی، حوادث سیاسى و اجتماعى را پیگیرى مى‏‌کرد و در مبارزه علیه [[حزب توده]] نقش بسیارى داشت.<ref>قدوسی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱۳.</ref> او که معتقد به سازماندهی حوزه و مبارزه با [[رژیم پهلوی]] بود، با گروه [[فداییان اسلام]] و [[مجتبی نواب صفوى]] همکارى و همفکرى می‌کرد و یک دوره آموزش نظامی را در کوه‌ها گذراند.<ref>محمدی، قدوسی، ۱/۲۹۸؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۶۸، روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۴.</ref> وی همچنین از هوداران [[نهضت ملی‌شدن صنعت نفت]] بود<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۸.</ref> و با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام‌خمینی در سال ۱۳۴۱ و [[طرح انجمن‏‌هاى ایالتى و ولایتى]]، وارد میدان مبارزه با رژیم شد.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۸؛ جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۲۹.</ref>

آشنایی قدوسی با [[امام‌خمینی]] از طریق شرکت در درس‌های ایشان بود که جنبه‌های معنوی، [[زهد]]، [[تقوا]] و [[اخلاص]] ایشان تأثیر شگرفی بر علاقه‌مندی وی به ایشان داشت. پس از [[واقعه پانزده خرداد ۱۳۴۲]]، وی که یکی از شاگردان برجسته امام‌خمینی بود، در صف پیشتازان نهضت اسلامی و در شمار استادان حوزه علمیه قم همراه [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[حسینعلی منتظری]]، [[سیدعلی خامنه‌ای]] و [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] در نشریه مخفی بعثت، در زمانی که امام‌خمینی در قیطریه بازداشت بود، همکاری می‌کرد.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۸؛ آقایی، یار قدوسیان، ۲۳.</ref> امضای قدوسی همگام با دیگر مبارزان در زیر اطلاعیه‌های افشاگرانه بر ضد رژیم پهلوی نیز بارها آمده است.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۴ ـ ۳/۵۴۱ ـ ۵۴۲ و ۶ ـ ۵/۹۵ ـ ۹۶، ۱۵۰ ـ ۱۵۴؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۵۷.</ref>

قدوسى چند بار از طرف [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور رژیم پهلوی]] (ساواک) به ‌سبب فعالیت‌های سیاسی و تکثیر سخنرانی‌‏هاى امام‌خمینی بازداشت شد.<ref>روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۵.</ref> ساواک او را از تبلیغ منع کرد؛ اما او بی‌اعتنا به کار خود ادامه داد و ساواک نیز جلسه‏ او را تعطیل و ادامه فعالیت‏های وی را ممنوع کرد.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۷۹ ـ ۸۰.</ref> از سوی دیگر، تأثیر حضور قدوسی و برخی دیگر از مبارزان در نهاوند، این شهر را به یکی از مراکز و کانون‌های مبارزه در غرب کشور تبدیل کرد و ساواک برای کنترل اوضاع، شعبه‌ای مستقل در این شهر برپا ساخت.<ref>ناظم، تاریخ شفاهی گروه ابوذر، ۹۶ ـ ۹۷.</ref>

با تبعید امام‌خمینی به [[ترکیه]] در [[سیزدهم آبان ۱۳۴۳]]، قدوسى و همفکران او ازجمله منتظری، ربانی شیرازی و هاشمی رفسنجانی، نخستین گروه سازمان‌یافته و پنهانى از مدرسان و استادان حوزه علمیه قم را به‌ وجود آوردند که به گروه یازده‌نفره موسوم شد.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۳۰؛ روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۴ ـ ۲۵؛ مهرجو و جعفرپور، فرهنگنامه شهدای علم و دانش، ۱۸۳.</ref> قدوسى بخش ویژه‏اى که مربوط به راه‌اندازى شبکه‏اى سرّى براى به‌ دست‌آوردن اطلاعات از سراسر کشور بود، بر عهده گرفت.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۷۶.</ref> هدف این بخش به‌ دست‌آوردن تحلیل و نگرش جامع از وضعیت کلى کشور بود.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۳۰.</ref> این تشکل مخفی مدت زمان زیادی ادامه نیافت؛ زیرا در فروردین ۱۳۴۵، اساسنامه آن در بازرسى ساواک از محل کار یکى از اعضا، به دست این سازمان افتاد و دست به بازداشت اعضاى این گروه ازجمله قدوسی زد که وی همراه منتظری و ربانی شیرازی بازداشت و در [[زندان قزل‌قلعه]] زندانی شدند. قدوسی با وجود فشارهاى بسیار و شکنجه‏‌هاى روانى و جسمی، لب به سخن نگشود و وانمود کرد هدف این تشکیلات، تنظیم امور تحصیلى طلاب و تدوین کتاب‌های درسى است.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۱۸؛ روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۵؛ قدوسی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱۳ ـ ۱۴.</ref>

هنگامی که حسینی بهشتی طرح نوین مدرسه منتظریه معروف به [[مدرسه حقانی]] را راه‌اندازی کرد، قدوسی در کنار مبارزه سیاسی، مدیریت اجرایی مدرسه را بر عهده گرفت و [[احمد جنتی]] و [[محمدتقی مصباح یزدی]] در هیئت مدیره با وی همکاری می‌کردند؛ اما مصباح یزدی به دلیل تفاوت دیدگاه با بهشتی و قدوسی در نوع برخورد با ‌اندیشه‌های [[علی شریعتی]] و [[مهدی بازرگان]] از هیئت‌مدیره کنار رفت.<ref>صنعتی، گفتمان مصباح، ۲۴ ـ ۲۵ و ۶۰۶.</ref> قدوسی از سال ۱۳۴۷ تا سال ۱۳۵۷ در سمت مدیریت مدرسه، در هدایت و نظارت بر فعالیت‏‌هاى مدرسه نقش عمده‌‏اى داشت.<ref>شعبان‌زاده، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، ۶۰، ۶۲ و ۷۳ ـ ۷۴.</ref>

قدوسی با کمک و راهنمایى‏ بهشتى، براى فراگیرى علوم انسانى دانشگاهى در حوزه، برنامه‏‌هایى تدوین کرد و درس‏‌های تفسیر، [[قرآن|معارف قرآن]]، [[رجال]] و [[درایه]]، [[حدیث]]، [[کلام]]، [[تاریخ اسلام]] و [[نهج البلاغه]] را در شمار دروس اصلى طلاب مدرسه حقانی قرار داد.<ref>شعبان‌زاده، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، ۷۸ و ۱۰۹ ـ ۱۱۰؛ جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۳۴ ـ ۳۵؛ آقایی، یار قدوسیان، ۳۲ ـ ۳۳.</ref> براى نخستین ‌بار آموزش زبان انگلیسى، درس‌‏هاى جامعه‏‌شناسى، روان‏شناسى و اقتصاد در شمار برنامه درسی طلاب این مدرسه گنجانده شد.<ref>روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۵؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۴۷.</ref> با پیگیری قدوسی، برخی متون درسی به زبان ساده تدوین شد و با درخواست او، سیدمحمدحسین طباطبایی دو کتاب بدایة الحکمه و نهایة الحکمه را در موضوع فلسفه نگاشت که یکى از بهترین کتاب‏هاى درسى در رشته فلسفه در حوزه بود.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۳۴ ـ ۳۵؛ شعبان‌زاده، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، ۱۱۶ ـ ۱۱۷.</ref>  

قدوسی برای سازماندهى حوزه قم و درس‌خواندن طلاب با برنامه‌ریزی و سنجش آموخته‌های آنان، برنامه‌های منظمی را برای مدرسه پی‌ریزی کرد.<ref>تقوی اشتهاردی، ویژگیهای اخلاقی، ۵۶؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۴۲ ـ ۵۰؛ قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۳۴ ـ ۳۸.</ref> قدوسی که مدیر مدرسه بود، با توجه به برنامه‌های بهشتی، به این نتیجه رسیده بود یک طلبه با گذراندن برنامه‌ای هفده‌ساله به اجتهاد می‌رسد؛ از این‌رو برنامه دروس طلاب را سطح‏‌بندى کرد و با ایجاد دوره تخصصى و تحقیقات عالى و ایجاد نظم در مدیریت مدرسه، سبب شد تا طلبه‏‌هاى نخبه و بااستعدادِ آن زمان به مدرسه حقانى روی بیاورند.<ref>قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۵۱ ـ ۵۲؛ شعبان‌زاده، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، ۷۱ ـ ۷۴.</ref> وی در پذیرش طلاب بسیار دقت مى‏کرد و خود به‌تنهایى با تمام داوطلبان، مصاحبه‏اى طولانى انجام مى‏داد.<ref>محمدی، قدوسی، علی (آیت‌الله)، ۱/۳۰۰.</ref> همین دقت نظر او سبب شد که در طول سال‏هاى فعالیت در مدرسه حقانى، ساواک با تمام حساسیت به آن، نتواند هیچ جاسوسى را در داخل مدرسه بگمارد.<ref>قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۳۷.</ref>

قدوسى براى ایجاد ارتباط و اتحاد بیشتر میان طلاب و دانشجویان، با وجود ناملایمات و سختى‏ها، با تشکیل کلاس‏ها و برگزارى برنامه‏‌هاى مشترک و دعوت از استادان متعهد دانشگاه‏ها برای تدریس به طلاب، از پیشگامان وحدت حوزه و دانشگاه به ‌شمار مى‏رود. او کلاس‏هاى زیادى براى دانشجویان برگزار کرد که بسیارى از آنان در این کلاس‏ها شرکت می‌کردند. روحانیان و نسل جوان دانشگاه در کنار هم، در مسجد می‌نشستند و علوم اسلامى را فرا مى‏گرفتند.<ref>قدوسی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۲۴/۱۶؛ شعبان‌زاده، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، ۸۵ ـ ۸۷.</ref> وی در درس‏ اخلاق خود، عبادت، تقویت، اراده، عزت و سرافرازى را به همگان مى‏آموخت و خود در رفتار و عمل نیز همین مسیر را می‌پیمود.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۴۱.</ref> همچنین براى آشناساختن زنان جامعه با فرهنگ اسلامی، مکتب توحید را در سال ۱۳۵۲ در [[شهر قم]] ایجاد کرد و با وجود کارشکنی رژیم پهلوی، با استقبال فراوان بانوان مشتاق از سراسر کشور روبه‌رو شد. پس از تأسیس مکتب توحید در قم، شعبه‌های آن در دیگر شهرها نیز ایجاد شد.<ref>آقایی، یار قدوسیان، ۴۹ ـ ۵۴؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۵۹ ـ ۶۲؛ روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۵ ـ ۲۶.</ref> این مرکز پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، سنگ بنای [[جامعةالزهرا]] گردید<ref>شیرخانی و زارع، تحولات حوزه علمیه قم پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ۱۰۱ ـ ۱۰۲؛ قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۳۳ ـ ۳۴.</ref> و امام‌خمینی نیز اعضای هیئت مؤسس آن را نصب کرد؛<ref>صحیفه امام، ۱۹/۱۷.</ref> چنان‌که مدرسه حقانی، پس از شهادت وی با تلاش و همکاری برخی علاقه‌مندان و با مدیریت سیدمحمدرضا طباطبایی یزدی که خود از شاگردان دوره‌های نخست مدرسه بود، با عنوان مدرسه شهیدین که اشاره به بهشتی و قدوسی دارد، به فعالیت آموزشی مستقل خود در حوزه علمیه قم ادامه داده است.

از سوی دیگر، در آستانه ورود [[امام‌خمینی]] به ایران، قدوسی از طرف کمیته استقبال، مأموریت یافت تا گروهى از روحانیان را براى اداره مراسمِ استقبال برگزیند.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۰۴؛ مهرجو، فرهنگنامه شهدای علم و دانش، ۱۸۵.</ref> وی پس از پیروزى انقلاب اسلامى در ۴/۱۲/۱۳۵۷ در حکمى از سوى امام‌خمینى به سمت [[قضاوت]] در [[دادگاه‌هاى انقلاب اسلامى|دادگاه‏هاى انقلاب اسلامى]] منصوب شد<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۰۴ و ۲۸۶.</ref> و در پانزدهم اسفند همان سال با حکم ایشان به سمت سرپرستى ستاد انقلاب اسلامى و کلیه امور انقلاب در قم<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۰۵ ـ ۱۰۶ و ۲۸۵.</ref> و در پانزدهم مرداد ۱۳۵۸ به ریاست دادستانى کل انقلاب نصب شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۲۶۴.</ref> از فعالیت‌های قدوسی در این سمت ویران‌کردن مرکز فحشا و فساد در میدان گمرک تهران و تغییر زمین آن به پارک برای استفاده عموم، رسیدگى به امور گمرکات، طاغوت‌زدایى در اداره‌های دولتى و موارد مشابه بود که با وجود برخی مخالفت‌ها با قدرت به ‌کار خود ادامه داد.<ref>آقایی، یار قدوسیان، ۷۶ ـ ۷۷.</ref>

امام‌خمینی در مهرماه ۱۳۵۸، با وصف قدوسی به به عنوان انسان درست، فعّال و قاطع، خانواده‏هاى کشته‌‏شدگان [[سینما رکس|حادثه سینما رِکْس]] آبادان‏ را برای پیگیری و مجازات عاملان این فاجعه به قدوسی ارجاع داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۰۸.</ref> و در اسفند همین سال وی را مأمور پیگیری [[عفو|عفو عمومی]] در آستانه سال نو کرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۲/۱۹۳ ـ ۱۹۴.</ref> چنان‌که در سال ۱۳۶۰، به وی تأکید کرد در جایگاه دادستان کل موظف است که با عاملان منکراتی که در شهر [[تهران]] گزارش می‌شود، بر اساس قانون اسلامی با جدیت برخورد کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۴/۲۸۶.</ref>

از دیگر اقدامات قدوسی پس از استعفای دولت موقت می‌توان به ابلاغ لزوم [[حجاب اسلامى]] در اداره‌ها، بازداشت و اعدام عده‌‏اى از خان‏‌هاى مناطق جنوبى کشور، بازداشت مخالفان نظام اسلامی، تلاش برای تدوین [[قوانین قضایی اسلام]]، تشکیل کمیسیون ویژه‏ براى تصویب قوانین قضایى در [[مجلس شوراى اسلامى]] و توقیف نشریات مخالف انقلاب اشاره کرد.<ref>آقایی، یار قدوسیان، ۶۲ ـ ۶۳ و ۶۹ ـ ۷۱؛ جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۱۱۱.</ref> وی از کسانی بود که در زمان [[تسخیر لانه‌جاسوسی امریکا]] به ‌دست دانشجویان، در جریان کار قرار گرفت و ضمن یاری‌دادن به آنان، افرادی که نامشان را دانشجویان افشا کرده بودند، با سرعت و قاطعیت، تعقیب و بازداشت کرد.<ref>قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۳۱.</ref>

قدوسی با آغاز اقدامات خشونت‌آمیز سازمان [[مجاهدین خلق ایران]] با صدور اطلاعیه ده‌ماده‏اى به طور جدى و سازمان‌یافته به مقابله با [[گروه‌‏هاى ضد انقلاب]] پرداخت و با همکارى [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی]] و دولت، زمینه‌‏هاى ایجاد وحدت قضایى درباره مسائل گروه‏هاى ضد انقلاب را فراهم کرد.<ref>جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، ۱۲۰ ـ ۱۲۱؛ آقایی، یار قدوسیان، ۷۲ ـ ۷۳.</ref> با اعلام جنگ مسلحانه این سازمان تروریستی در خرداد ۱۳۶۰، مقابله دادستانى کل انقلاب در سطح گسترده بر ضد گروه‏ها گسترش یافت و قدوسى با وجود مخالفت‌هاى بسیار، قاطعانه ساختمان‏هاى دولتى را که در اختیار آن سازمان و [[سازمان چریک‌های فدایی خلق]] بود، از آنان باز ستاند.<ref>قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۲۷ ـ ۲۸.</ref>

قدوسی پس از پذیرش مسئولیت، با جدیت و دقت تمام عمل مى‏کرد.<ref>قدوسی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱۶ ـ ۱۸.</ref> او در مسائل مالى، مصرف [[سهم امام(ع)]] و چگونگی استفاده از اموال عمومی بسیار احتیاط مى‏کرد و به کوچک‏ترین بى‏توجهى در این موضوع اعتراض می‌کرد. این ویژگی وی چنان برجسته بود که امام‌خمینی نیز به آن اشاره کرد؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۵/۲۰۱.</ref> چنان‌که وی را انسان درست، فعال و قاطع خوانده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۲۰۸.</ref>

قدوسی سرانجام در چهاردهم شهریور ۱۳۶۰ و در ۵۴سالگی به ‌دست نیروهای سازمان مجاهدین خلق ترور و [[شهادت]] رسید.<ref>محمدی، قدوسی، علی (آیت‌الله)، ۱/۳۰۱؛ مهرجو، فرهنگنامه شهدای علم و دانش، ۱۸۵.</ref> پیکر وی از تهران به [[قم]] منتقل و در [[حرم فاطمه معصومه(س)]] به خاک سپرده شد.<ref>محمدی، قدوسی، علی (آیت‌الله)، ۱/۳۰۱.</ref>

امام‌خمینى در پیامی به‌مناسبت شهادت قدوسی، در پانزدهم شهریور ۱۳۶۰ به تقوا و حسن عمل و استقامت و تعهد وی در راه رسیدن به هدفش اشاره کرد و شهادتش را بر او مبارک خواند. ایشان ضمن انتقاد از تهمت‌هایی که به قدوسی زده می‌شد، شهادت او را مایه بیداری و آگاهی افراد ناآگاه شمرد و وی را فردی عالم و متقی و اهل علم و عمل برشمرد و نبود او را باعث تأسف و تأثر دانست. ایشان قدوسی را شخصیتی خواند که سالیان دراز در خدمت اسلام بود و مجاهدت‏هاى او را که برای همگان روشن بود ستایش کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۵/۱۷۳.</ref> ایشان در پاسخ تسلیت [[سیدشهاب‌الدین‏ مرعشی]] از مراجع تقلید وقت، شهادت قدوسی را فاجعه جانگداز خواند که به دست مزدوران امریکاى جهانخوار صورت ‏گرفته و آخرین تلاش مذبوحانه دشمن برای بازداشتن ملت از راه مقدس خود می‌باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۵/۲۰۵.</ref> همچنین ایشان در دومین سالگرد شهادت قدوسی، در ۱۳/۶/۱۳۶۲ در جمع خانواده قدوسی و طلاب مدرسه شهیدین ضمن اشاره به سالیان طولانی آشنایی نزدیک با وی، او را اهل علم و عمل و تقوا دانست که در راه اسلام فدا شد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۸/۱۰۰.</ref>

از قدوسی آثاری نیز به جا مانده است، ازجمله تقریرات درس خارج فقه سیدحسین بروجردی و تقریرات درس امام‌خمینی شامل اصول فقه از «موضوع علم» تا مبحث اجتهاد و تقلید و مکاسب محرمه و کتاب بیع که هنوز منتشر نشده است. همچنین مقاله‌هایى از ایشان در مجلات مکتب اسلام و معارف جعفری منتشر شده است.<ref>موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۳۱ ـ ۳۳؛ قریب‌بلوک، آیه‌ای از اخلاص، ۱۶.</ref>  

در جریان تجاوز [[رژیم بعث عراق]] به ایران، فرزند ارشد قدوسی، محمدحسن (محمود) قدوسی که از مبارزان پیش از انقلاب نیز بود، برای دفاع از اسلام به جبهه رفت و در جریان [[محاصره هویزه]]، در شانزدهم دی ۱۳۵۹ به شهادت رسید.<ref>روابط عمومی، عدالت در خون، ۲۶؛ موسوی آشان، زندگینامه شهید آیت‌الله علی قدوسی، ۱۶۹.</ref> از قدوسی سه فرزند پسر دیگر به نام‌های محمدحسین، محمدرضا (محمدعلی) و محمدجواد و دو فرزند دختر به جا مانده است.

==پانویس==

{{پانویس}}

==منابع==

* جمعی از دانشمندان، یادنامه شهید آیت‌اللّه‏ قدوسى، قم، شفق، ۱۳۶۳ش.

* روابط عمومی دادستانى کل انقلاب، عدالت در خون، تهران، سازمان تبلیغات اسلامى، بی‌تا.

* شعبان‌‌زاده، بهمن، تاریخ شفاهی مدرسه حقانی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.

غلامرضا گلی ‌زواره