۲۱٬۱۶۶
ویرایش
سیدیوسف طباطبایی‌نژاد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
او درباره درس امام‌خمینی می‌گوید: <blockquote>«امام در بُعد علمی در نجف جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده بود. بسیاری از شاگردان آیت‌الله خویی به پای درس امام می‌رفتند. البته بعضی از شاگردان ایشان از روی تعصب درس امام را شرکت نمی‌کردند، اما فضلای زیادی پای درس امام می‌رفتند؛ از قبیل برادران اشرفی شاهرودی. در واقع آنان از مستشکلان درس بودند. آیت‌الله خویی به زبان عربی درس می‌داد و اگر کسی اشکالی در درس می‌گرفت، یک بار جواب می‌داد و اگر کسی همان سؤال را پی می‌گرفت به او می‌گفت: شما با من مباحثه می‌کنید؟ بدین شکل طرح سؤال و مباحثه در کلاس را تمام می‌کرد. برخلاف درس امام که دائم در حال مباحثه بود، طلبه‌ها راحت اشکال می‌کردند و بحث‌های جالبی مطرح می‌شد. البته بزرگانی مانند آیت‌الله خویی درس منسجم و متمرکز روی یک بحث را دنبال می‌کردند و بحث‌های حاشیه‌ای و محتملات را با طرح سؤال و جواب نمی‌گفتند. یکی از ویژگی‌های درس امام این بود که با طلبه‌ها راه می‌آمد و می‌گذاشت سؤال خود را ولو حاشیه‌ای باشد، مطرح کند. شخصیت‌هایی مانند آیت‌الله مدنی و آیت‌الله راستی و آیت‌الله رضوانی جزو شاگردان دائمی امام شدند و این مسئله مهمی بود؛ چون به هر حال اینها خود شخصیت مهمی بودند... یکی از تأثیرات امام در حوزه نجف این بود که روش و سبک تدریس قم را در آنجا جا انداخت؛ چون در نجف معمولاً اغلب اساتید خلاصه‌گو بودند و چندان اهل بحث در کلاس درس نبودند. به هر حال یک سبک خاصی در نوع تدریس مرحوم حاج شیخ و مرحوم آیت‌الله بروجردی بود که شاگردان آنان مثل مرحوم امام به همان سبک و روش باقی ماندند. به نظرم امام عظمت حوزه قم را در نجف نشان داد».<ref>«نگاهی به سیره و زندگانی امام‌خمینی در نجف اشرف؛ سیدیوسف طباطبایی‌نژاد: امام عظمت حوزه علمیه قم را در نجف نشان داد»، ص۵.</ref></blockquote>طباطبایی‌نژاد هم‌زمان با حضور در [[درس خارج فقه امام‌خمینی]]، در درس خارج فقه و اصول میرزا باقر زنجانی، [[سیدابوالقاسم خویی]]، سیدعبدالاعلی سبزواری و [[سیدحسن بجنوردی]] هم شرکت کرد.<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> دروس فلسفی را هم نزد شیخ عباس قوچانی و مجتبی لنکرانی<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> و شیخ [[غلامرضا رضوانی]] (منظومه ملاهادی سبزواری) فراگرفت.<ref>«حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ص۱۷.</ref> او در اواخر ۱۳۴۸ ش به کشور بازگشت و در [[حوزه علمیه قم]] به تکمیل تحصیلاتش پرداخت و از درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] و [[حسین وحید خراسانی]] استفاده برد.<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> | او درباره درس امام‌خمینی می‌گوید: <blockquote>«امام در بُعد علمی در نجف جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده بود. بسیاری از شاگردان آیت‌الله خویی به پای درس امام می‌رفتند. البته بعضی از شاگردان ایشان از روی تعصب درس امام را شرکت نمی‌کردند، اما فضلای زیادی پای درس امام می‌رفتند؛ از قبیل برادران اشرفی شاهرودی. در واقع آنان از مستشکلان درس بودند. آیت‌الله خویی به زبان عربی درس می‌داد و اگر کسی اشکالی در درس می‌گرفت، یک بار جواب می‌داد و اگر کسی همان سؤال را پی می‌گرفت به او می‌گفت: شما با من مباحثه می‌کنید؟ بدین شکل طرح سؤال و مباحثه در کلاس را تمام می‌کرد. برخلاف درس امام که دائم در حال مباحثه بود، طلبه‌ها راحت اشکال می‌کردند و بحث‌های جالبی مطرح می‌شد. البته بزرگانی مانند آیت‌الله خویی درس منسجم و متمرکز روی یک بحث را دنبال می‌کردند و بحث‌های حاشیه‌ای و محتملات را با طرح سؤال و جواب نمی‌گفتند. یکی از ویژگی‌های درس امام این بود که با طلبه‌ها راه می‌آمد و می‌گذاشت سؤال خود را ولو حاشیه‌ای باشد، مطرح کند. شخصیت‌هایی مانند آیت‌الله مدنی و آیت‌الله راستی و آیت‌الله رضوانی جزو شاگردان دائمی امام شدند و این مسئله مهمی بود؛ چون به هر حال اینها خود شخصیت مهمی بودند... یکی از تأثیرات امام در حوزه نجف این بود که روش و سبک تدریس قم را در آنجا جا انداخت؛ چون در نجف معمولاً اغلب اساتید خلاصه‌گو بودند و چندان اهل بحث در کلاس درس نبودند. به هر حال یک سبک خاصی در نوع تدریس مرحوم حاج شیخ و مرحوم آیت‌الله بروجردی بود که شاگردان آنان مثل مرحوم امام به همان سبک و روش باقی ماندند. به نظرم امام عظمت حوزه قم را در نجف نشان داد».<ref>«نگاهی به سیره و زندگانی امام‌خمینی در نجف اشرف؛ سیدیوسف طباطبایی‌نژاد: امام عظمت حوزه علمیه قم را در نجف نشان داد»، ص۵.</ref></blockquote>طباطبایی‌نژاد هم‌زمان با حضور در [[درس خارج فقه امام‌خمینی]]، در درس خارج فقه و اصول میرزا باقر زنجانی، [[سیدابوالقاسم خویی]]، سیدعبدالاعلی سبزواری و [[سیدحسن بجنوردی]] هم شرکت کرد.<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> دروس فلسفی را هم نزد شیخ عباس قوچانی و مجتبی لنکرانی<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> و شیخ [[غلامرضا رضوانی]] (منظومه ملاهادی سبزواری) فراگرفت.<ref>«حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ص۱۷.</ref> او در اواخر ۱۳۴۸ ش به کشور بازگشت و در [[حوزه علمیه قم]] به تکمیل تحصیلاتش پرداخت و از درس خارج فقه و اصول [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] و [[حسین وحید خراسانی]] استفاده برد.<ref>قاسمی، ص۲۱۷-۲۱۸.</ref> | ||
طباطبایی‌نژاد در سال‌های ۱۳۴۸ش تا ۱۳۵۷ش به تدریس در [[حوزه علمیه قم]] و تبلیغ در مناسبت‌های تبلیغی می‌پرداخت. او در سال ۱۳۵۷ش در شهرهای دزفول، شوش و شوشتر در استان خوزستان به سخنرانی انتقادی پرداخت.<ref>«حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ص۱۷.</ref> | طباطبایی‌نژاد در سال‌های ۱۳۴۸ش تا ۱۳۵۷ش به تدریس در [[حوزه علمیه قم]] و تبلیغ در مناسبت‌های تبلیغی می‌پرداخت. او در سال ۱۳۵۷ش در شهرهای دزفول، شوش و شوشتر در استان خوزستان به سخنرانی انتقادی پرداخت.<ref>«حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ص۱۷.</ref> | ||
در سال ۱۳۶۰ش به دعوت شورای عالی قضائی به عضویت دادگاه عالی انقلاب درآمد و از سال ۱۳۶۶ش به عضویت در دیوان عالی کشور منصوب شد و معاون شعبه ۲۷ آن دیوان را که در [[قم|شهر | == فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | ||
در سال ۱۳۶۰ش به دعوت شورای عالی قضائی به عضویت دادگاه عالی انقلاب درآمد و از سال ۱۳۶۶ش به عضویت در دیوان عالی کشور منصوب شد و معاون شعبه ۲۷ آن دیوان را که در [[قم|شهر قم]] بود بر عهده گرفت. وی در سومین<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۳۲۲.</ref> و چهارمین دوره انتخابات [[مجلس شورای اسلامی]] از حوزه انتخابیه اردستان به نمایندگی برگزیده شد.<ref>معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ص۴۲۹.</ref> مدتی هم با حکم رئیس‌جمهور وقت در شورای عالی آموزش‌وپرورش عضویت داشت. وی پس از پایان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی دوباره به دیوان عالی کشور بازگشت و به‌عنوان عضو معاون شعبه دوم دیوان عالی مشغول به کار شد. در شهریور سال ۱۳۷۶ از طرف [[سیدعلی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]] به‌عنوان نماینده ایشان در [[سوریه|کشور سوریه]] منصوب گردید و تا ۱۳۸۱ش در آن سمت بود. در آن سال از طرف آیت‌الله خامنه‌ای به سمت نماینده ولی‌فقیه در استان اصفهان و امام جمعه اصفهان منصوب شد.<ref>قاسمی، ص۲۱۸.</ref> | |||
طباطبایی‌نژاد همچنین از بهمن ۱۳۸۳ با حکم [[حسین مظاهری]]، ریاست حوزه علمیه اصفهان، به‌عنوان مدیر حوزه علمیه اصفهان انتخاب شد و با تشکیل شورای مدیریت حوزه علمیه اصفهان، بسیاری از مدارس علمیه اصفهان را احیا کرد. وی در چهارمین دوره انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری|مجلس خبرگان]] از سوی مردم استان اصفهان به نمایندگی برگزیده شد و در آن دوره، رئیس کمیسیون بررسی راه‌های پاسداری و حراست از [[ولایت فقیه|ولایت‌فقیه]] و عضو کمیسیون اصل ۱۰۷ و ۱۰۹ قانون اساسی مجلس خبرگان بود. دیگر سمت‌های او عبارت است از: رئیس کمیته همکاری‌های استانی ستاد همکاری‌های آموزش‌وپرورش و حوزه‌های | طباطبایی‌نژاد همچنین از بهمن ۱۳۸۳ با حکم [[حسین مظاهری]]، ریاست حوزه علمیه اصفهان، به‌عنوان مدیر حوزه علمیه اصفهان انتخاب شد و با تشکیل شورای مدیریت حوزه علمیه اصفهان، بسیاری از مدارس علمیه اصفهان را احیا کرد. وی در چهارمین دوره انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری|مجلس خبرگان]] از سوی مردم استان اصفهان به نمایندگی برگزیده شد و در آن دوره، رئیس کمیسیون بررسی راه‌های پاسداری و حراست از [[ولایت فقیه|ولایت‌فقیه]] و عضو کمیسیون اصل ۱۰۷ و ۱۰۹ قانون اساسی مجلس خبرگان بود. | ||
دیگر سمت‌های او عبارت است از: رئیس کمیته همکاری‌های استانی ستاد همکاری‌های [[آموزش و پرورش|آموزش‌وپرورش]] و [[حوزه‌های علمیه]]، عضو شورای سیاست‌گذاری تبلیغ، نماینده ولی‌فقیه در بنیاد مسکن استان اصفهان، مدیر مرکز رسیدگی به امور مساجد استان اصفهان، ریاست ستاد احیای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر استان اصفهان، ریاست بنیاد بین‌المللی غدیر استان اصفهان، عضو انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان اصفهان، ریاست شورای فرهنگ عمومی استان اصفهان، ریاست بنیاد فرهنگی المهدی، ریاست ستاد شعبانیه و ریاست ستاد زکات استان اصفهان و عضو [[جامعه مدرسین حوزه علمیه قم]]. او در کنار فعالیت‌های فوق به تدریس در حوزه‌های علمیه اصفهان و دانشگاه اصفهان می‌پردازد.<ref>شمیم ولایت، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||