محمدحسن قافی: تفاوت میان نسخه‌ها

قافی پس از انتخاب [[امیرعباس هویدا]] به سمت نخست‌وزیری، در اسفند ۱۳۴۳ش همراه با علما و محصلان یزدی حوزه علمیه قم، نامه‌ای خطاب به او ارسال کردند و در آن تصویب مصوبه‌های خلاف شرع و قانون اساسی در دولت‌های سابق (دولت امیر [[اسدالله علم]] و دولت حسنعلی منصور) را محکوم نمودند و سپس با اشاره به تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، آن اقدام را برخلاف قانون اساسی و اصل مصونیت مراجع عظام تقلید دانسته، خواستار بازگرداندن ایشان به کشور، الغای قوانین مغایر شریعت و قانون اساسی و آزادی سایر زندانیان شده بودند. آنان همچنین در نامه فوق از نخست‌وزیر وقت خواستند مصوبه‌های خلاف قانون و شرع را ملغی اعلام کند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۶ـ۱۵۷.</ref> در سال ۱۳۴۴ش هم پس از ورود امام‌خمینی به نجف اشرف، نامه‌ای را به ایشان نگاشت و خرسندی خود را از حضور ایشان در آن شهر اعلام کرد <ref>مصاحبه نگارنده با آیت‌الله قافی.</ref> در اواخر سال ۱۳۴۴ش و پس آنکه ساواک قم جمعی از روحانیان برجسته و مبارز و استادان حوزه علمیه قم ازجمله [[حسینعلی منتظری]]، [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[احمد آذری قمی]]، [[علی‌اصغر مروارید]] و... را دستگیر و [[شهاب‌الدین اشراقی]] داماد و «نماینده مرجع عالی‌قدر مسلمانان جهان حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی» را از قم تبعید کرد، همراه با جمعی از مدرسان و محصلان حوزه علمیه قم، اعلامیه‌ای خطاب به مراجع تقلید شیعه در ایران و عراق صادر کردند و از آنان خواستند مراتب انزجار روحانیت ایران را به اطلاع مقامات مسئول و عاملان دستگیری و تبعید روحانیان برسانند. آنان همچنین خطاب به مراجع تقلید تأکید کردند که در صورت تداوم این وضعیت، «مقدمات یک انفجار عظیم را در قم و سایر شهرستان‌ها فراهم» می‌شود و خواستار اعلام این واقعیت به حکومت پهلوی شدند.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی به روایت اسناد ساواک، ص۸۴-۸۶؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۹۸-۱۹۵؛ دوانی، ج۵، ص۱۷۸-۱۷۷.</ref> او سپس همراه با جمعی از طلاب و مدرسان حوزه علمیه قم، با ارسال تلگرامی به روحانیان زندانی در تهران، اقدام حکومت پهلوی در دستگیری آنان را محکوم کردند و خواستار آزادی روحانیان در بند شدند. آنان همچنین در آن نامه نگرانی خود را از وضعیت روحانیان دستگیرشده ابراز کردند.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی به روایت اسناد ساواک، ص۱۱۵؛ خسروشاهی، ج۳، ص۱۳۰-۱۳۱؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۹۹-۲۰۰.</ref>