علی مصلحی: تفاوت میان نسخه‌ها

مصلحی در سال ۱۳۴۰ وارد دانشگاه تهران شد و به تحصیل در رشته حقوق پرداخت. پس از دریافت مدرک کارشناسی در آن رشته، از سال ۱۳۴۴ به‌عنوان قاضی به قضاوت در دادگستری پرداخت که تا سال ۱۳۴۹ ادامه داشت. آیت‌الله اراکی از تحصیل فرزندش در رشته حقوق و اشتغال احتمالی او به شغل قضاوت ناراحت بود، ولی وقتی موضوع را خدمت امام‌خمینی طرح کردند، امام‌خمینی بر اهمیت حضور قضات آشنا با دروس حوزوی در مسند قضاوت تأکید کردند. تأکید امام‌خمینی هم به رضایت آیت‌الله اراکی از حضور فرزندش در مسند قضاوت منجر نشد و مصلحی ناچار از قضاوت کناره گرفت و در سال ۱۳۵۰ برای ادامه تحصیل در رشته حقوق به فرانسه رفت و تحصیلاتش را در رشته حقوق خصوصی تا دریافت مدرک دکتری ادامه داد و عنوان رساله دکترای او طلاق در حقوق ایران و فرانسه بود. او پس از بازگشت به کشور، به استخدام دانشگاه ملی (دانشگاه شهید بهشتی فعلی) درآمد و مدت سه سال در آنجا تدریس کرد. پس از سه سال تدریس، برای استفاده از فرصت مطالعاتی راهی ایالات متحده آمریکا شد و در مدت حضور در آن کشور، به‌عنوان یکی از داوران بین‌الملل در زمینه دعاوی حقوقی فعالیت می‌کرد و با حقوقدانان برجسته دنیا همکاری داشت. مصلحی پس از بازگشت به کشور که با بسته شدن دانشگاه‌ها هم‌زمان شد، مدتی در دادگستری به فعالیت مشغول شد و سپس وارد دانشگاه تهران شد و به تدریس در رشته حقوق آن دانشگاه پرداخت. با تأسیس دانشگاه امام صادق (ع)، تدریس در رشته حقوق اسلامی آن دانشگاه را آغاز کرد و سپس ریاست دانشکده حقوق آنجا را برعهده گرفت. دریافت مجوز جذب دانشجو برای مقطع دکتری در همان دانشگاه و معرفی فارغ‌التحصیلان آنجا برای فعالیت در نهادهای قضایی و اداری از جمله اقدامات مصلحی در دوران مدیریتش بر دانشکده حقوق دانشگاه امام صادق (ع) بود. مصلحی مقالاتی را در زمینه ارث و همچنین قانون مدنی جمهوری اسلامی نوشته است (همان، ۸۵ـ۸۹).

منبع: «مصاحبه با استاد دکتر علی مصلحی» (۱۳۸۳ و ۱۳۸۴)، فصلنامه حقوقی گواه، شماره ۲ و ۳، زمستان ۱۳۸۳ و بهار ۱۳۸۴.