سیدمحمدباقر حسینی‌منش: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدمحمدباقر حسینی منش مقدمات را در حوزه علمیه یزد فراگرفت. درباره استادان او در آن حوزه اطلاعاتی در دست نیست. وی سپس راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در درس سطح آیات مرتضی حائری یزدی و سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی شرکت کرد. آنگاه به فراگیری دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس‌های خارج آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی بهره‌مند شد <ref>کاظمینی، ج۱، ص۳۰۴؛ مدرسی، مفاخر یزد، ج۱، ص۲۲۶-۲۲۷.</ref> درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که وی در دهه ۱۳۳۰ش در آن درس‌ها که در مساجد محمدیه و سپس سلماسی قم برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. او درباره شیوه تدریس امام‌خمینی و اهتمام ایشان به حضور طلاب در مباحث درسی و مباحثه می‌گوید: <blockquote>«یکی از طلبه‌های اهل کن بعضی وقت‌ها اشکال می‌کرد و طوری صحبت می‌کرد که‎ ‏بعضی طلبه‌ها می‌خندیدند. دفعۀ دوم که ایشان اشکال کرد شاگردان خندیدند. امام‎ ‏فرمودند: برای چی می‌خندید. مجلس را مجلس معصیت نکنید. با خنده‌هایتان‎ ‏ایشان ناراحت می‌شود. اگر تکرار شود من دیگر مباحثه نمی‌کنم». </blockquote>بارها امام‎ ‏می‌فرمودند: <blockquote>«چنانچه به برادر مسلمانتان یا رفقایتان توهین کنید ولایتتان با خدا‎ ‏قطع می‌شود» (سلسله موی دوست، ص۲۲۰). </blockquote>وی همچنین در ۲۰ مهر ۱۳۴۳ از امام‌خمینی اجازه تصدی در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد <ref>صحیفه امام، ج۱، ص۳۰۹.</ref>

وی در ۱۳۵۸ش از سوی امام‌خمینی به سمت امام جمعه مهریز منصوب شد. در دوران جنگ تحمیلی و دفاع مقدس نیز فعال بود و یکی از فرزندانش در جبهه‌های جنگ به شهادت رسید. او به مدت ده سال امامت جمعه مهریز را بر عهده داشت و در سال ۱۳۶۸ش از آن سمت کناره گرفت. درباره دیگر فعالیت‌های او پس از ترک مسند امامت جمعه گزارشی در دست نیست.