سیدمحمد حسینی کاشانی: تفاوت میان نسخه‌ها

هم‌زمان با شعربافی، به‌صورت متفرقه خواندن و نوشتن و [[قرائت قرآن]] را آموخت. آنگاه به پیشنهاد شیخ محمود نجفی، یکی از علمای کاشان، در کنار بافندگی، به فراگیری ادبیات عرب در یکی از مساجد کاشان پرداخت و بخشی از مقدمات و ادبیات فارسی و عربی را نزد شیخ محمود نجفی خواند. پس از هشت سال تحصیل نزد آن عالم، برای ادامه تحصیل راهی [[قم]] شد<ref>خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۱۵۰-۱۵۲.</ref> و معالم، مغنی و قوانین را نزد مدرسان [[حوزه علمیه قم]] فراگرفت. بخش دیگری از دروس سطح را هم نزد آیات [[مرتضی حائری یزدی]] (مکاسب و کفایه) و [[حسینعلی منتظری]] خواند.<ref>«یادی از مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی...»، ص۱۰-۱۲.</ref> آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و به درس خارج اصول [[امام‌خمینی]] راه یافت و مدت یک سال از آن درس بهره برد. پس از آن به کاشان بازگشت و دوباره به شعربافی پرداخت. در آن مدت در درس خارج اصول آیت‌الله میر سیدعلی یثربی (از اول قطع تا خبر واحد) حضور می‌یافت. آنگاه به توصیه آیت‌الله یثربی و با مساعدت [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]]، بار دیگر راهی قم شد و تحصیلات خود را در حوزه علمیه آن شهر پی گرفت.<ref>«یادی از مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی...»، ص۱۰-۱۲؛ خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۱۵۲.</ref>

حسینی کاشانی در قم ابتدا نزد [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[سیدمحمدعلی قاضی طباطبایی]] و [[عبدالجواد جبل‌عاملی اصفهانی|عبدالجواد اصفهانی]] امتحان داد و پس از آن وارد درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی شد. هم‌زمان در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی در [[مسجد سلماسی]] هم حضور می‌یافت. مدتی بعد با توصیه‌نامه [[سیدابوالقاسم کاشانی|آیت‌الله سیدابوالقاسم کاشانی]] به عراق رفت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]] از درس خارج فقه [[سیدعبدالهادی شیرازی|آیت‌الله سیدعبدالهادی شیرازی]] (مزارعه و مساقات) و خارج اصول [[آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی]] بهره برد.<ref>«یادی از مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی...»، ص۱۰.</ref> پس از یک سال.<ref>خبرگان ملت، دفتر دوم، ص۱۵۲.</ref> به کشور بازگشت و پس از شرکت دوباره در امتحان درس آیت‌الله بروجردی (که این بار حسینعلی منتظری ممتحن او بود)، بار دیگر در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی حضور یافت و هم‌زمان در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی در مسجد سلماسی و سپس در مسجد اعظم قم حاضر می‌شد و به گفته خودش، در آخرین جلسه درس ایشان پیش از [[تبعید امام‌خمینی|تبعید به خارج از کشور]] حضور داشت.<ref>«یادی از مرحوم آیت‌الله شیخ مرتضی حائری یزدی...»، ص۱۲.</ref> او درس‌های امام‌خمینی را تقریر کرده است.<ref>حسینی، «به مناسبت چهلمین روز درگذشت آیت‌الله سیدمحمد حسینی کاشانی: برگی از دفتر زندگی»، ص۱۳.</ref> ولی اطلاعی از این تقریرها در دست نیست. وی در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۴۲ از ایشان اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد.<ref>صحیفه امام، ج ۱، ص۲۰۵.</ref> حسینی کاشانی در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، درس اسفار ملاصدرا را نزد علامه سیدمحمدحسین طباطبایی در مسجد سلماسی آموخت.<ref>خاطرات آیت‌الله محمد مؤمن، ص۵۲.</ref> پس از تعطیلی درس اسفار علامه طباطبایی همراه با جمعی از افراد به مباحثه اسفار می‌پرداخت.<ref>همان، ص۹۶.</ref>

او در اسفند ۱۳۴۳ همراه با جمعی از فضلای کاشانی [[حوزه علمیه قم]] در نامه‌ای به نخست‌وزیر وقت ([[امیرعباس هویدا]])، خواستار تجدیدنظر در مصوبه‌های دولت‌های سابق و الغای قوانین مغایر با اصول شریعت و قانون اساسی و بازگرداندن «زعیم عالی‌قدر و مرجع تقلید شیعیان جهان حضرت آیت‌الله‌العظمی جناب آقای خمینی» به کشور شدند. آنان در آن نامه جرم ایشان را «دفاع از حریم قرآن» بیان کرده بودند.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۲۱۰-۲۱۱.</ref> سپس همراه با جمع کثیری از طلاب علوم حوزوی و در سالگرد [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]]، در نامه‌ای به امیرعباس هویدا، تبعید امام‌خمینی را به جرم اعتراض به [[کاپیتولاسیون]] محکوم کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و آزادی زندانیان سیاسی و پایان دادن به [[شکنجه]] در زندان‌ها شدند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۱۸۵-۱۹۱.</ref> در آستانه سومین سالگرد [[حمله رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه|حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه]] نیز، همراه با دیگر روحانیان، با صدور اعلامیه‌ای آن اقدام و نیز [[دستگیری امام‌خمینی|دستگیری]] و تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور و دستگیری و زندانی کردن جمع کثیری از فعالان سیاسی ـ مذهبی را مورد انتقاد قرار دادند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۱۹۲-۱۹۵.</ref> در ۱۵ خرداد ۱۳۴۵ نیز همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم و به بهانه سالروز [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]]، اقدام حکومت پهلوی در سرکوب تظاهرات را محکوم و سپس با اشاره به دستگیری و تبعید امام‌خمینی و نیز دستگیری و زندانی کردن جمعی از روحانیان مبارز، از سیاست‌های سرکوبگرانه حکومت پهلوی به‌شدت انتقاد کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۲۰۱-۲۰۴؛ سیر مبارزات امام‌خمینی در آیینه اسناد شهربانی، ج۴، ص۱۶.</ref>