۲۱٬۱۶۲
ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسههای عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
مصطفوی در سال ۱۳۳۸ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی به قم رفت و در حوزه علمیه آن شهر، ابتدا بقیه شرح لمعه و مکاسب را نزد شیخ محمدتقی ستوده و برخی از استادان دیگر به پایان برد. رسایل و کفایه را هم پیش ناصر مکارم شیرازی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و برخی دیگر از استادان حوزه علمیه قم آموخت (سلمانی آرانی، ۲۴۶-۲۴۹). همزمان در درسهای حکمت و فلسفه محمد مفتح شرکت و آن درس را تقریر میکرد که مورد تشویق استادش قرار گرفت (همان، ۲۶۴). او همزمان در روزهای پایانی هفته، در کلاسهای آداب و فنون نگارش و مکالمه زبانهای خارجی در کانون علمی که توسط محمد مفتح، سیدمحمد حسینی بهشتی و مکارم شیرازی اداره میشد شرکت میجست. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس آیات سیدمحمد محقق داماد، شیخ عباسعلی شاهرودی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، شیخ محمدعلی اراکی (سلمانی آرانی، ۲۴۹) و امامخمینی بهره برد («زندگینامه شهید...»، ۱۷). همسر مصطفوی کرمانی صرفاً بر شاگردی او نزد امامخمینی تأکید کرده است (سلمانی آرانی، ۲۵۸) و سلمانی آرانی از امامخمینی بهعنوان استاد فلسفه و عرفان او نام برده است (همان، ۲۴۹؛ «شهید حجتالاسلام...»، ۸)، ولی امامخمینی در سالهایی که مصطفوی کرمانی در قم حضور داشت، درسی با عنوان فلسفه و عرفان نداشت و به همین سبب میتوان گفت که او در درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس ایشان شرکت میکرده است. علاوه بر آن، سلمانی آرانی و دیگران درباره سالهای حضور او در درس امامخمینی سکوت کردهاند، ولی با استناد به سالهای حضور او در قم (از سال ۱۳۳۸ ش)، میتوان احتمال داد که در سالهای ۱۳۴۱-۱۳۴۳ ش در درس امامخمینی در مسجد اعظم قم حاضر میشده است. | مصطفوی در سال ۱۳۳۸ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی به قم رفت و در حوزه علمیه آن شهر، ابتدا بقیه شرح لمعه و مکاسب را نزد شیخ محمدتقی ستوده و برخی از استادان دیگر به پایان برد. رسایل و کفایه را هم پیش ناصر مکارم شیرازی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و برخی دیگر از استادان حوزه علمیه قم آموخت (سلمانی آرانی، ۲۴۶-۲۴۹). همزمان در درسهای حکمت و فلسفه محمد مفتح شرکت و آن درس را تقریر میکرد که مورد تشویق استادش قرار گرفت (همان، ۲۶۴). او همزمان در روزهای پایانی هفته، در کلاسهای آداب و فنون نگارش و مکالمه زبانهای خارجی در کانون علمی که توسط محمد مفتح، سیدمحمد حسینی بهشتی و مکارم شیرازی اداره میشد شرکت میجست. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و از درس آیات سیدمحمد محقق داماد، شیخ عباسعلی شاهرودی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، شیخ محمدعلی اراکی (سلمانی آرانی، ۲۴۹) و امامخمینی بهره برد («زندگینامه شهید...»، ۱۷). همسر مصطفوی کرمانی صرفاً بر شاگردی او نزد امامخمینی تأکید کرده است (سلمانی آرانی، ۲۵۸) و سلمانی آرانی از امامخمینی بهعنوان استاد فلسفه و عرفان او نام برده است (همان، ۲۴۹؛ «شهید حجتالاسلام...»، ۸)، ولی امامخمینی در سالهایی که مصطفوی کرمانی در قم حضور داشت، درسی با عنوان فلسفه و عرفان نداشت و به همین سبب میتوان گفت که او در درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس ایشان شرکت میکرده است. علاوه بر آن، سلمانی آرانی و دیگران درباره سالهای حضور او در درس امامخمینی سکوت کردهاند، ولی با استناد به سالهای حضور او در قم (از سال ۱۳۳۸ ش)، میتوان احتمال داد که در سالهای ۱۳۴۱-۱۳۴۳ ش در درس امامخمینی در مسجد اعظم قم حاضر میشده است. | ||
مصطفوی کرمانی در سالهای ۱۳۴۱-۱۳۴۳ ش، از روحانیان فعالی بود که به حمایت از امامخمینی میپرداخت. در فروردین ۱۳۴۳ ش و در جریان بازگشت امامخمینی از حبس و حصر در تهران به قم، در مراسم استقبال از ایشان حضور داشت (سلمانی آرانی، ۲۵۴). سپس با صدور اعلامیههای انتقادی علیه حکومت پهلوی و در حمایت از امامخمینی به فعالیتهای سیاسی ادامه داد و نام او در ذیل برخی از اعلامیههای طلاب حوزه علمیه قم دیده میشود. از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: صدور اعلامیهای همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم در سالگرد واقعه حمله به مدرسه فیضیه (دوم فروردین ۱۳۴۲ ش) و تقبیح آن فاجعه و تجلیل از امامخمینی (خسروشاهی، ج ۳، ۳۱-۳۴)، ارسال نامه به امیرعباس هویدا نخستوزیر وقت در اسفند ۱۳۴۳ ش (همراه با طلاب کرمانی حوزه علمیه قم ازجمله اکبر هاشمی رفسنجانی و...) در محکوم کردن تبعید امامخمینی به خارج از کشور و تأکید بر بازگرداندن ایشان به کشور و الغای مصوبههای غیرشرعی و غیرقانونی (همان، ۴۶ و ۵۹)، ارسال نامه به «مرجع عالیقدر عالم تشیع حضرت آیتاللهالعظمی جناب آقای خمینی» در مهر ۱۳۴۴ ش همراه با روحانیان و فضلای کرمانی حوزه علمیه قم و اظهار مسرت از حضور ایشان در نجف اشرف و تقبیح مجدد تبعید ایشان از کشور (همان، ۱۰۱ و ۱۱۳؛ روحانی، ج ۱، ۸۸۱)، صدور بیانیهای همراه با جمع کثیری از محصلان حوزه علمیه قم در دومین سالگرد حمله مأموران به مدرسه فیضیه و تقبیح آن و تأکید مجدد بر غیرقانونی بودن تبعید امامخمینی به خارج از کشور (خسروشاهی، ج ۳، ۱۲۲-۱۲۴)، ارسال نامه سرگشاده به مراجع عظام تقلید در فروردین ۱۳۴۵ ش به همراه جمعی از طلاب حوزه علمیه قم در تقبیح دستگیری جمعی از روحانیان مبارز و تبعید برخی از آنان از قم و ضرورت اقدام عملی درباره این مسائل (همان، ۱۲۶-۱۲۹؛ سیر مبارزات یاران...، ج ۳، ۴۰۸-۴۱۰) و ارسال نامهای به امامخمینی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۵ همراه با محصلان حوزه علمیه قم و تسلیت دومین سالگرد شهدای روز ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به ایشان و تشریح وضعیت کشور (همان، ج ۴، ۲۱-۲۴؛ روحانی، ج ۱، ۹۱۱؛ خسروشاهی، ج ۳، ۱۳۲-۱۳۴). | |||
محمد مصطفوی در دهه ۱۳۴۰ ش بعضی از دروس حوزوی را در حوزه علمیه قم تدریس میکرد. همچنین همراه با جمعی دیگر از مدرسان حوزه علمیه قم، با مؤسسه در راه حق در قم که با هدف تحقیق و پژوهش درباره معارف دینی تأسیس شده بود همکاری میکرد و مدتها در بخش پاسخگویی کتبی به سؤالات جوانان در آن مؤسسه فعال بود (سلمانی آرانی، ۲۵۰). علاوه بر آن، در جلسات اسلامشناسی که زیر نظر محمد مفتح در قم تشکیل میشد شرکت میکرد (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۳۴، ۴۲). یکی از نتایج آن جلسات، انتشار آثاری در حوزه اسلامشناسی بود که وی همراه با غلامحسین حقانی، کتاب اسلام پیشرو نهضتها را نگاشت (همان، ۷۲) و با مقدمه محمد مفتح توسط خانه علمیه قم منتشر کرد (همان، ۸۶). همچنین کتاب دعا عامل پیشرفت یا رکود را با مقدمهای از محمد مفتح منتشر کرد (سلمانی آرانی، ۲۶۴). | محمد مصطفوی در دهه ۱۳۴۰ ش بعضی از دروس حوزوی را در حوزه علمیه قم تدریس میکرد. همچنین همراه با جمعی دیگر از مدرسان حوزه علمیه قم، با مؤسسه در راه حق در قم که با هدف تحقیق و پژوهش درباره معارف دینی تأسیس شده بود همکاری میکرد و مدتها در بخش پاسخگویی کتبی به سؤالات جوانان در آن مؤسسه فعال بود (سلمانی آرانی، ۲۵۰). علاوه بر آن، در جلسات اسلامشناسی که زیر نظر محمد مفتح در قم تشکیل میشد شرکت میکرد (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۳۴، ۴۲). یکی از نتایج آن جلسات، انتشار آثاری در حوزه اسلامشناسی بود که وی همراه با غلامحسین حقانی، کتاب اسلام پیشرو نهضتها را نگاشت (همان، ۷۲) و با مقدمه محمد مفتح توسط خانه علمیه قم منتشر کرد (همان، ۸۶). همچنین کتاب دعا عامل پیشرفت یا رکود را با مقدمهای از محمد مفتح منتشر کرد (سلمانی آرانی، ۲۶۴). |