سیدحسین واعظ برزانی: تفاوت میان نسخه‌ها

حسین واعظ برزانی فرزند سیدمحمدصادق در سال ۱۳۱۹ ش در اصفهان زاده شد. پدر و جدش از علمای اصفهان بودند. او دوران ابتدایی را در زادگاهش طی کرد. آنگاه وارد حوزه علمیه اصفهان شد و مقدمات را در آن حوزه خواند. در سال ۱۳۳۶ش راهی [[قم]] شد و دروس سطح را نزد [[رحمت‌الله فشارکی|شیخ رحمت‌الله فشارکی]]، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[مصطفی اعتمادی|مصطفی اعتمادی تبریزی]]، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی و نعمت‌الله صالحی نجف‌آبادی آموخت. آنگاه از درس خارج فقه و اصول آیات سیدمحمد محقق داماد، امام‌خمینی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و شیخ محمدعلی اراکی بهره‌مند شد.<ref>کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص۹۶۰.</ref> درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال زیاد پس از سال‌های ۱۳۴۰ ش در آن درس‌ها حضور می‌یافته است.

واعظ برزانی ازجمله روحانیانی بود که در سال ۱۳۴۲ش با امضای اعلامیه‌هایی، به حمایت از امام‌خمینی پرداخت. ازجمله در ۳۱ اردیبهشت ۱۳۴۲ همراه با دیگر روحانیان و طلاب اصفهانی حوزه علمیه قم با ارسال نامه‌ای به مراجع تقلید آیات امام‌خمینی، گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری، حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه در دوم فروردین آن سال را محکوم و حمایت و پشتیبانی خود را از مبارزات مراجع تقلید ابراز کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۷۶.</ref> در تیر ۱۳۴۲ همراه با جمعی از روحانیان و وعاظ اصفهان، در تلگرافی که از طریق فرمانداری نظامی تهران به امام‌خمینی و آیات سیدحسن طباطبایی قمی و بهاءالدین محلاتی ارسال کردند، نگرانی خود را از گرفتاری آنان اعلام و آزادی و سربلندی و همچنین تأمین هدف‌های روحانیت را از خداوند مسئلت کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۸۶.</ref> او در ۲۶ اسفند ۱۳۴۳ هم همراه با روحانیان و محصلان اصفهانی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر جدید، ضمن انتقاد از سیاست‌های دولت در مواجهه با مخالفان، به تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور اعتراض کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور و نیز آزادی سایر زندانیان شدند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۳۶- ۱۳۸.</ref> پس از انتقال امام‌خمینی به عراق نیز همراه با جمعی از روحانیان، در نامه‌ای به ایشان، از حضور ایشان در جوار حرم علوی اظهار خرسندی کردند و بار دیگر بر صورت بازگرداندن آن مرجع به کشور تأکید نمودند.<ref>سیر مبارزات امام در آیینه اسناد ساواک، ج۵، ۳۷۲ ۳۶۹؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸ـ۱۷۳.</ref> وی در مرداد ۱۳۵۷، پس از دستگیری سیدجلال‌الدین طاهری اصفهانی، همراه با روحانیان مبارز اصفهان با صدور اعلامیه‌ای ضمن محکوم کردن یورش مأموران به خانه طاهری اصفهانی و دستگیری توأم با خشونت او، اعلام کردند در اعتراض به آن اقدام و تا آزادی وی، تدریس و اقامه نماز جماعت را تعطیل خواهند کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱۹، ص۳۲۶-۳۲۷.</ref> این مبارزات و همچنین سخنرانی‌های او باعث شد تا دو بار توسط ساواک دستگیر و زندانی شود.<ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ص۶۸۹؛ کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص۹۶۱.</ref> او در دهم بهمن ۱۳۵۷ و در پی بسته شدن فرودگاه‌های کشور بر روی پروازهای خارجی با هدف ممانعت از بازگشت امام‌خمینی به کشور، همسو با روحانیان متحصن در دانشگاه تهران، همراه با روحانیان اصفهان در بیت سیدحسین خادمی دست به تحصن زدند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۱۹، ص۵۳۴-۵۳۵؛ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۱۶، ص۳۹۷-۳۹۸.</ref>

واعظ برزانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به حمایت از نظام اسلامی پرداخت و در سال ۱۳۶۰ش به سمت امام‌جمعه شهر بویین و میاندشت در شهرستان فریدن در استان اصفهان منصوب شد و تا سال ۱۳۷۲ش در آن سمت بود. وی برای بار دوم در سال ۱۳۷۴ ش به سمت امام‌جمعه میاندشت و بویین منصوب شد و تا سال ۱۳۷۹ش در آن سمت بود. وی چندین مدرسه، مسجد، صندوق قرض‌الحسنه و... در برخی از شهرها و روستاها دایر کرده است <ref>مهدوی، اعلام اصفهان، ص۶۸۹؛ کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۲، ص۹۶۱.</ref> او در بهمن ۱۴۰۱ از دنیا رفت.<ref>«سیدحسین واعظ درگذشت».</ref>