۲۴٬۹۱۰
ویرایش
احمد سبحانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| استادان = حسین نوری | | استادان = [[حسین نوری همدانی]]، [[جعفر سبحانی]]، ناصر مکارم شیرازی، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، سیدمحمدحسین طباطبایی | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| محل تحصیل = [[قم]] | | محل تحصیل = [[قم]] | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر = | | سایر = | ||
| سیاسی = | | سیاسی = مبارزه با [[رژیم پهلوی]]، حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] | ||
| اجتماعی = | | اجتماعی = اقامه [[نماز جماعت]] و تبلیغ دین | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
== فعالیت مبارزاتی قبل از پیروزی انقلاب == | == فعالیت مبارزاتی قبل از پیروزی انقلاب == | ||
احمد سبحانی پس از سه سال حضور در روستای | احمد سبحانی پس از سه سال حضور در روستای کزج، با دعوت هبه‌الله یکتایی، از عالمان برجسته خلخال، به آن شهر رفت و به اقامه [[نماز جماعت]] در مسجد پایین‌محله (مسجد جمعه) آن شهر پرداخت. او از ۱۳۴۱ و در جریان [[انجمن‌های ایالتی و ولایتی|تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]]، همراه با هبه‌الله یکتایی، علیه آن مصوبه مبارزه می‌کرد و به همین سبب توسط [[ساواک]] تحت تعقیب قرار گرفت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک،ص۴۸،۵۹؛ آیت‌الله‌العظمی حسین...، ص۱۵۰.</ref> تداوم این فعالیت‌ها باعث شد توسط ساواک در سال ۱۳۴۶ش (رمضان ۱۳۸۷ق)، ممنوع‌المنبر شود. در نامه ساواک قید شده بود که او زمانی مجاز به سخنرانی خواهد شد که تعهدی مبنی بر عدم مخالفت با حکومت پهلوی بدهد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۸-۸۱.</ref> در دی ۱۳۵۲ (محرم و صفر ۱۳۹۴ق) بار دیگر توسط ساواک ممنوع‌المنبر شد. ساواک در گزارشی در این باره، از او و جمعی دیگر از روحانیان با عنوان «وعاظ افراطی و ناراحت» نام برده بود که «مطالب تحریک‌آمیز و خلاف مصالح مملکتی در بالای منبر ایراد می‌کنند».<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۷۸-۸۱.</ref> | ||
احمد سبحانی در سال ۱۳۵۴ ش نیز ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۶-۱۹۸.</ref> پس از تبعید سه تن از روحانیان مبارز به خلخال، در کنار آنان به مبارزات سیاسی خود ادامه می‌داد و به همین سبب از سوی ساواک چهار سال ممنوع‌المنبر بود.<ref>نقیب،ص۵۲۲.</ref> او ازجمله با [[حسین نوری همدانی]] که در خلخال در تبعید بود، ارتباط داشت. با استناد به گزارشی که ساواک دراین‌باره تهیه کرده بود، سبحانی در ۱۳۵۶ ش نیز ممنوع‌المنبر بود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی،ص۳۷۰.</ref> ساواک در گزارشی درباره او قید کرده بود: «شیخ احمد سبحانی ممنوع‌المنبر که نیاز به توصیف ندارد».<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۳۷۱</ref> و این تعابیر نشان از شناخت ساواک از او و به عبارت دقیق‌تر، میزان فعالیت‌های سیاسی وی دارد. ارتباط علمای خلخال ازجمله احمد سبحانی با حسین نوری همدانی باعث شد تا ساواک خواستار تغییر محل تبعید نوری همدانی شود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۳۷۰-۳۷۱.</ref> سبحانی علی‌رغم ممنوعیت از سخنرانی، در قالب برگزاری دعای ندبه و کمیل و دیگر برنامه‌های مذهبی، به سخنرانی‌های انتقادی ادامه می‌داد.<ref>نقیب، ص۵۲۲.</ref> ازجمله در ۱۹ آذر ۱۳۵۷ تظاهراتی را در یکی از روستاهای خلخال رهبری کرد که به درگیری با طرفداران [[حکومت پهلوی]] انجامید و پنج نفر نیز در آن درگیری مصدوم شدند. ساواک در گزارشی در این باره، از احمد سبحانی با عنوان محرک تظاهرات‌کنندگان و «طرفدار جدی» امام‌خمینی نام برد.<ref>سیر مبارزات یاران امام، ج ۱۵، ص۲۷۳-۲۷۴.</ref> | احمد سبحانی در سال ۱۳۵۴ ش نیز ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۱۹۶-۱۹۸.</ref> پس از تبعید سه تن از روحانیان مبارز به خلخال، در کنار آنان به مبارزات سیاسی خود ادامه می‌داد و به همین سبب از سوی ساواک چهار سال ممنوع‌المنبر بود.<ref>نقیب،ص۵۲۲.</ref> او ازجمله با [[حسین نوری همدانی]] که در خلخال در تبعید بود، ارتباط داشت. با استناد به گزارشی که ساواک دراین‌باره تهیه کرده بود، سبحانی در ۱۳۵۶ ش نیز ممنوع‌المنبر بود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی،ص۳۷۰.</ref> ساواک در گزارشی درباره او قید کرده بود: «شیخ احمد سبحانی ممنوع‌المنبر که نیاز به توصیف ندارد».<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۳۷۱</ref> و این تعابیر نشان از شناخت ساواک از او و به عبارت دقیق‌تر، میزان فعالیت‌های سیاسی وی دارد. ارتباط علمای خلخال ازجمله احمد سبحانی با حسین نوری همدانی باعث شد تا ساواک خواستار تغییر محل تبعید نوری همدانی شود.<ref>آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی، ص۳۷۰-۳۷۱.</ref> سبحانی علی‌رغم ممنوعیت از سخنرانی، در قالب برگزاری دعای ندبه و کمیل و دیگر برنامه‌های مذهبی، به سخنرانی‌های انتقادی ادامه می‌داد.<ref>نقیب، ص۵۲۲.</ref> ازجمله در ۱۹ آذر ۱۳۵۷ تظاهراتی را در یکی از روستاهای خلخال رهبری کرد که به درگیری با طرفداران [[حکومت پهلوی]] انجامید و پنج نفر نیز در آن درگیری مصدوم شدند. ساواک در گزارشی در این باره، از احمد سبحانی با عنوان محرک تظاهرات‌کنندگان و «طرفدار جدی» امام‌خمینی نام برد.<ref>سیر مبارزات یاران امام، ج ۱۵، ص۲۷۳-۲۷۴.</ref> | ||