۲۴٬۹۱۰
ویرایش
صفرعلی شهسواری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
صفرعلی شهسواری در اول فروردین‌ماه ۱۳۱۱ در روستای اَوَرنَه از توابع دهستان دودانگه بخش ضیاءآباد، واقع در شهرستان تاکستان استان قزوین به دنیا آمد. پدرش ملا یعقوب علی، یکی از روحانیان مشهور منطقه و ملجأ مردم بود و مردم منطقه از ظلم و ستم خوانین به وی پناه می‌بردند. | صفرعلی شهسواری در اول فروردین‌ماه ۱۳۱۱ در روستای اَوَرنَه از توابع دهستان دودانگه بخش ضیاءآباد، واقع در شهرستان تاکستان استان قزوین به دنیا آمد. پدرش ملا یعقوب علی، یکی از روحانیان مشهور منطقه و ملجأ مردم بود و مردم منطقه از ظلم و ستم خوانین به وی پناه می‌بردند. | ||
==تحصیل== | ==تحصیل== | ||
شهسواری تحصیلات ابتدایی را تا یازده‌سالگی نزد پدر و در مکتب‌خانه اورنه آموخت و در ۱۳۲۱ به قزوین رفت و مقدمات را در مدرسه ابراهیمیه آن شهر و نزد محمد مظفری قزوینی، ملاعلی شَنَستَقی و شیخ عبدالکریم رحیمی اسفرورینی گذراند | شهسواری تحصیلات ابتدایی را تا یازده‌سالگی نزد پدر و در مکتب‌خانه اورنه آموخت و در ۱۳۲۱ به قزوین رفت و مقدمات را در مدرسه ابراهیمیه آن شهر و نزد محمد مظفری قزوینی، ملاعلی شَنَستَقی و شیخ عبدالکریم رحیمی اسفرورینی گذراند. | ||
وی در اواخر ۱۳۳۰ به قم رفت و در حوزه علمیه قم قوانین را نزد سیدموسی صدر خواند و پس از آن در درس شرح منظومه سیدرضا صدر شرکت جست. سپس در درس لمعتین سیدمرتضی جزایری و محمدتقی ستوده حضور یافت.<ref>همان.</ref> رسایل و مکاسب را نزد علی‌اکبر مشکینی و کفایتین را هم نزد سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی بروجردی خواند. سپس از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ در درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد. وی هم‌زمان با حضور در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی، در درس خارج اصول امام‌خمینی در مسجد سلماسی شرکت می‌کرد که این دوره پنج سال طول کشید. او دوره پنج‌ساله حضور در آن درس را پربارترین دوره در دوران تحصیل خود می‌داند. از هم بحث‌های وی در درس امام‌خمینی می‌توان به جعفر نوروزی، سیدعباس میریونسی و مهدی انصاری (مدرس کنونی در قم) اشاره کرد. | در اوایل ۱۳۲۶ به مدرسه التفاتیه قزوین رفت و [[فلسفه]] و [[کلام]] را نزد [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]] آموخت. مغنی اللبیب را هم نزد [[سیدجلیل حسینی زرآبادی|سیدجلیل زَرآبادی]] فراگرفت و در لُمعتین از شاگردان حاج شيخ احمد تألهّي بود. قسمتی از سیوطی را هم نزد میرزا رحیم سامت قزوینی خواند و آنگاه به فراگیری خارج فقه و اصول نزد سیدمحمد تنکابنی و شیخ یحیی مفیدی پرداخت. هم‌زمان از آموزه‌های اخلاقی آقا شیخ علی‌اصغر تاکندی نیز بهره‌مند می‌شد. | ||
وی در اواخر ۱۳۳۰ به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم]] قوانین را نزد [[امام‌موسی صدر|سیدموسی صدر]] خواند و پس از آن در درس شرح منظومه [[سیدرضا صدر]] شرکت جست. سپس در درس لمعتین سیدمرتضی جزایری و محمدتقی ستوده حضور یافت.<ref>همان.</ref> رسایل و مکاسب را نزد [[علی‌اکبر مشکینی]] و کفایتین را هم نزد سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی بروجردی خواند. سپس از ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ در درس خارج فقه آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی شرکت کرد. وی هم‌زمان با حضور در درس خارج فقه آیت‌الله بروجردی، در درس خارج اصول امام‌خمینی در مسجد سلماسی شرکت می‌کرد که این دوره پنج سال طول کشید. او دوره پنج‌ساله حضور در آن درس را پربارترین دوره در دوران تحصیل خود می‌داند. از هم بحث‌های وی در درس امام‌خمینی می‌توان به جعفر نوروزی، سیدعباس میریونسی و مهدی انصاری (مدرس کنونی در قم) اشاره کرد. | |||
شهسواری در سال ۱۳۴۱ به تهران نقل مکان کرد و در ۱۳۴۳ در ساخت و تأسیس مسجد امام جعفر صادق (ع) (خیابان شهید دستغیب) نقش داشت. سپس با درخواست مردم، امامت جماعت آن مسجد را بر عهده گرفت و برنامه سه ضلعی خود مبنی بر آموزش علوم حوزوی، آموزش مبانی اخلاقی و مبارزه علیه رژیم پهلوی را آغاز کرد. در اوایل ۱۳۴۴ به‌منظور سازمان‌دهی و هماهنگی برنامه مبارزاتی مساجد غرب تهران علیه رژیم پهلوی، «هیئت علما و امامان جماعت» را تأسیس کرد که کارکرد آن برپایی جلسات هفتگی امامان جماعت غرب تهران به‌صورت دوره‌ای در منزل اعضا بود. این مجالس تا ۱۳۵۱ ادامه یافت. وی در ۱۹/۳/۱۳۵۱، به علت انتقاد از وضعیت سیاسی حکومت، شبانه در منزل دستگیر و به کمیته مشترک ضدخرابکاری منتقل شد و به مدت یک هفته تحت بازجویی قرار گرفت، ولی با پایداری، به‌شرط عدم فعالیت سیاسی آزاد گردید. او در اواسط ۱۳۵۶ با تشکیل جامعه روحانیت مبارز، به‌اتفاق سیدیونس عرفانی به‌عنوان نمایندگان مساجد غرب تهران، وارد جامعه روحانیت مبارز شد و از آن زمان یکی از نمایندگان این تشکل برای سازمان‌دهی مبارزات مردم غرب تهران شد. در ۸ بهمن ۱۳۵۷ به تحصن روحانیان مبارز در مسجد دانشگاه تهران پیوست. | شهسواری در سال ۱۳۴۱ به تهران نقل مکان کرد و در ۱۳۴۳ در ساخت و تأسیس مسجد امام جعفر صادق (ع) (خیابان شهید دستغیب) نقش داشت. سپس با درخواست مردم، امامت جماعت آن مسجد را بر عهده گرفت و برنامه سه ضلعی خود مبنی بر آموزش علوم حوزوی، آموزش مبانی اخلاقی و مبارزه علیه رژیم پهلوی را آغاز کرد. در اوایل ۱۳۴۴ به‌منظور سازمان‌دهی و هماهنگی برنامه مبارزاتی مساجد غرب تهران علیه رژیم پهلوی، «هیئت علما و امامان جماعت» را تأسیس کرد که کارکرد آن برپایی جلسات هفتگی امامان جماعت غرب تهران به‌صورت دوره‌ای در منزل اعضا بود. این مجالس تا ۱۳۵۱ ادامه یافت. وی در ۱۹/۳/۱۳۵۱، به علت انتقاد از وضعیت سیاسی حکومت، شبانه در منزل دستگیر و به کمیته مشترک ضدخرابکاری منتقل شد و به مدت یک هفته تحت بازجویی قرار گرفت، ولی با پایداری، به‌شرط عدم فعالیت سیاسی آزاد گردید. او در اواسط ۱۳۵۶ با تشکیل جامعه روحانیت مبارز، به‌اتفاق سیدیونس عرفانی به‌عنوان نمایندگان مساجد غرب تهران، وارد جامعه روحانیت مبارز شد و از آن زمان یکی از نمایندگان این تشکل برای سازمان‌دهی مبارزات مردم غرب تهران شد. در ۸ بهمن ۱۳۵۷ به تحصن روحانیان مبارز در مسجد دانشگاه تهران پیوست. | ||