عبدالله ریزه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عبدالله ابراهیمی‌نژاد'''، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.  

عبدالله ابراهیمی‌نژاد معروف به شیخ عبدالله ریزه‌ای، در ۱۳۰۹ش در روستای ریزه از توابع شهر فاروج (استان خراسان) به دنیا آمد.  

ابراهیمی‌نژاد سپس برای تکمیل تحصیلات حوزوی به [[عراق]] رفت و در [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه آنجا]] از درس استادان خارج فقه و اصول [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]] بهره برد. در زندگینامه ابراهیمی‌نژاد که در پایگاه اطلاع‌رسانی «مشاهیر خراسان شمالی» درج شده است، نامی از استادان نیامده و صرفاً به حضور در درس‌های مراجع عظام تقلید در نجف اشرف اشاره شده است.<ref>«شیخ عبدالله ابراهیمی‌نژاد معروف به شیخ عبدالله ریزه‌ای».</ref> اما در پرونده او (در آرشیو [[مرکز اسناد انقلاب اسلامی]]) از حضور ابراهیمی‌نژاد در درس‌های آیات [[سیدابوالقاسم خویی|سیدابوالقاسم موسوی خویی]] و [[امام‌خمینی]] سخن رفته است.<ref>آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی، شماره پرونده ۳۰۴، ۳۰۶ و ۳۱۴.</ref> با استناد به این گزارش، می‌توان گفت که او در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی و درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام‌خمینی که از سال ۱۳۴۴ش در [[مسجد شیخ انصاری نجف اشرف]] برگزار می‌شد، شرکت می‌کرد. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی در زندگینامه ابراهیمی‌نژاد، از حضور او در کشور در سال ۱۳۴۸ش سخن رفته است؛ بنابراین می‌توان احتمال داد که از همان سال در قوچان مقیم شده بود و به احتمال زیاد از سال ۱۳۴۴ش که درس خارج فقه امام‌خمینی آغاز شد تا سال ۱۳۴۸ش در آن درس حضور می‌یافته است.

ابراهیمی‌نژاد پس از ورود به قوچان، به تبلیغ دین و ارشاد مردم پرداخت و همچنین جلسات [[تفسیر قرآن]] برگزار می‌کرد. یکی از اقدامات او، مبارزه با نفوذ [[بهائیت]] در قوچان بود؛ در آن زمان بهابیان از طریق برخی از ایادی خود به تبلیغ مرام فکری خودشان در قوچان و روستاهای اطراف می‌کردند. ابراهیمی‌نژاد به مقابله با آنان پرداخت و از طریق دفاع از مبانی عقیدتی [[شیعه|تشیع]]، اقدامات آنان را خنثی کرد. فعالیت‌های او حساسیت برخی از بهابیان را برانگیخت و درصدد آزار و اذیت وی برآمدند.<ref>«شیخ عبدالله ابراهیمی‌نژاد معروف به شیخ عبدالله ریزه‌ای».</ref> شدت حمله‌ها به ابراهیمی‌نژاد به اندازه‌ای بود که یکی از نمایندگان [[سیدمحمدهادی میلانی|آیت‌الله سیدمحمدهادی حسینی میلانی]]، مرجع تقلید مقیم مشهد، در پیامی به او تأکید کرده بود که در برابر آنان سکوت کند.<ref>آیت‌الله سیدمحمدهادی میلانی به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۵۰۹.</ref>  

اقدامات ابراهیمی‌نژاد از سال ۱۳۵۰ ش در قوچان علیه حکومت پهلوی شدت گرفت و ساواک خواستار دستگیری و تبعید او شد، ولی دیگر مراکز امنیتی با توجه به جایگاه او، اقدامات فوق را به مصلحت ندانستند، ولی ابراهیمی‌نژاد را ممنوع‌المنبر کردند.<ref>همان، ۳۵۶.</ref> ساواک سپس درصدد تطمیع او برآمد که موفق نبود و وقتی وی به انتقاد از نظام آموزش‌وپرورش پرداخت، ساواک قوچان گزارش داد که اقداماتش در جذب وی موفقیت‌آمیز نبود و او به هر عنوان و بهانه‌ای به انتقاد از حکومت پهلوی ادامه می‌دهد. از جمله در ۱۳۵۲ در مجلس نیایش و دعا برای شاه در قوچان شرکت نکرد.<ref>همان، ۳۷۷.</ref>

عبدالله ابراهیمی‌نژاد در ۲۴/۱۱/۱۳۵۲ در قوچان درگذشت و در همان زمان شایعاتی مبنی بر دست داشتن حکومت پهلوی در مرگ او انتشار یافت.<ref>همان، ۴۹۶.</ref> همچنین شایعاتی درباره نقش وهابیان در مسموم کردن ابراهیمی‌نژاد انتشار یافت.<ref>«شیخ عبدالله ابراهیمی‌نژاد معروف به شیخ عبدالله ریزه‌ای».</ref> ساواک در گزارشی درباره ابراهیمی‌نژاد و پس از رحلت او اعلام کرد که ابراهیمی‌نژاد به وظیفه ملی و میهنی خود در قبال حکومت پهلوی عمل نکرد و روحانیان مخالف را همواره دعا می‌کرد.<ref>همان، ص۳۸۱.</ref> و به احتمال زیاد، مراد از روحانیان مخالف، امام‌خمینی بوده است.

==مدفن==