حسین رجبی نویسی: تفاوت میان نسخه‌ها

او با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی به حمایت از آن پرداخت. در واقعه فیضیه (دوم فروردین ۱۳۴۲) و یورش مأموران حکومت پهلوی به آن مدرسه مورد ضرب و شتم نیروها قرار گرفت (همان، ۳۹۰). پس از آن هم به مبارزات سیاسی خود ادامه داد و در اسفند ۱۳۴۳ ش همراه با جمعی از علما و فضلای قمی حوزه علمیه قم در نامه‌ای به امیرعباس هویدا نخست‌وزیر وقت، به تبعید امام خمینی اعتراض کردند و خواستار آزادی و بازگرداندن ایشان به کشور شدند (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۴۹ ـ ۱۵۰). او در ۱۹ آبان ۱۳۴۷ از امام خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۲، ۲۰۹). سپس به دعوت عده‌ای از اهالی شهرستان دلیجان به آن شهر رفت و به اقامه نماز جماعت در مسجد صاحب‌الزمان آن شهر پرداخت. در آن شهر به سخنرانی‌های انتقادی می‌پرداخت و در ۱۵ آذر ۱۳۵۷ پس از انتقاد از سیاست حکومت پهلوی در استخدام مستشاران خارجی و پرداخت مبالغ هنگفت به آنان، دستگیر و پس از اخذ تعهد آزاد گردید (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان مرکزی، ج ۲، ۴۸۱). یک بار نیز توسط ساواک دستگیر و به اراک منتقل شد که این بار با اعتصاب مردم دلیجان، ساواک مجبور به آزادی او شد (کاظمینی، ج ۱، ۳۹۰).