۲۴٬۹۰۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''آیات شیطانی:''' رمانی از سلمان رشدی در توهین به پیامبر اکرم | '''آیات شیطانی:''' رمانی از سلمان رشدی در توهین به [[پیامبر اکرم(ص)]] | ||
== معرفی و انتشار == | |||
آیات شیطانی عنوان رمانی از [[سلمان رشدی]] است که در نُه فصل با عناوین جبرئیل فرشته، ماهوند، الوون دئوون، عایشه، شهر پیدا و ناپیدا، بازگشت به جاهلیا، عزرائیل فرشته، شکافتن دریای عرب و چراغ شگفتانگیز، تنظیم شده و در ۵۴۷ صفحه در انتشارات وایکینگ، از مجموعه انتشارات پنگوئن، منتشر شد.<ref>مهاجرانی، نقد توطئه آیات شیطانی، ۵۱–۶۸.</ref> رشدی با نگارش این رمان که با حمایت مالی یک یهودی [[صهیونیست]] به چاپ رسید،<ref>معاونت فرهنگی، دسیسه آیات شیطانی، ۳۵.</ref> جایزه ادبی «وایت برد» را دریافت کرد. او این رمان را بیانگر دیدگاه انسانی ملحد دانسته و در عین حال زبان به [[دروغ]] گشوده است.<ref>مدرسی، الرد علی الایات الشیطانیه، ۹۷.</ref> وی در نگارش این رمان اسامی تاریخی را تغییر داده، رویدادها را دگرگون ساخته و تخیل را با واقعیت درآمیخته است؛<ref>حسینی طباطبایی، حقارت سلمان رشدی، ۲۸.</ref> چنانکه نامها مانند سلمان، حمزه، خالد، بلال و یثرب را در همان شکل تاریخیاش مطرح کرده است، ولی نامهایی مانند ماهوند به جای [[پیامبر اکرم(ص)|محمد(ص)]]، جاهیلیا به جای [[مکه]] و ابوسیمبل به جای ابوسفیان، نامهایی ساختگی هستند که نوعی تناسب لفظی یا معنوی با اسامی واقعی دارند؛<ref>مهاجرانی، نقد توطئه آیات شیطانی، ۸۴.</ref> همچنین در این کتاب به پیامبر اکرم(ص)، زنان حضرت(ص) و اصحاب ایشان بدترین توهینها شده است.<ref>خسروشاهی، مصاحبه، ۲۹.</ref> | |||
کتاب آیات شیطانی «افسانه غرانیق» را دستاویز توهین به پیامبر اسلام(ص) قرار داده است. غرانیق جمع غرنوق است و غرنوق به معنای مرغ آبی است که گردنی بلند دارد و سپید یا سیاهرنگ است و به معنای جوان سپید زیباروی نیز آمده است. برخی غرنوق را لک لک، بوتیمار ـ غمخورک ـ نیز معنا کردهاند.<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ۱۰/۲۸۶–۲۸۸؛ مهاجرانی، نقد توطئه آیات شیطانی، ۵۳.</ref> این افسانه به نخستین سالهای بعثت پیامبر اکرم(ص) بر میگردد که گویی آن حضرت مشغول تلاوت [[سوره نجم]] بود و وقتی به تلاوت آیات نوزدهم و بیستم رسید که اسم بتهای مشرکان در آن ذکر شده است، شیطان عبارت «تلک الغرانیق العلی و ان شفاعتهن لترجی: اینها پرندگان زیبای بلندمقامیاند و از آنها امید شفاعت میرود» را بر زبان پیامبر(ص) جاری ساخت! جبرئیل نازل شد و حضرت را از شیطانیبودن این جمله آگاه کرد. مفسران این افسانه را رد کردهاند و آن را برخلاف [[عصمت|عصمت پیامبر(ص)]] و خلاف [[وحی]] دانستهاند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴/۳۹۶–۳۹۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴/۱۵۶–۱۵۹.</ref> مفسران [[اهل سنت]] نیز این داستان را ساختگی و مردود شمردهاند.<ref>قطب، فی ظلال القرآن، ۶/۳۴۲۲؛ شیخزاده، حاشیه محیالدین شیخزاده علی تفسیر القاضی البیضاوی، ۶/۱۲۴–۱۲۵.</ref> رشدی در این کتاب به [[ابراهیم(ع)]]، [[موسی(ع)]] و [[عیسی(ع)]] اهانت کرده است و پیامبر اسلام(ص) را از نظر اخلاقی ـ نعوذ بالله ـ فاسد و اهل عیش و نوش و جبرئیل را نیز هنرپیشه معرفی کرده است<ref>معاونت فرهنگی، دسیسه آیات شیطانی، ۳۵–۳۶.</ref> و در نهایت به [[انقلاب اسلامی]] و [[امامخمینی]] اتهام زده است. این کتاب در چهارم مهر ۱۳۶۷ش/ ۲۶ سپتامبر ۱۹۸۸م در لندن منتشر شد. | کتاب آیات شیطانی «افسانه غرانیق» را دستاویز توهین به پیامبر اسلام(ص) قرار داده است. غرانیق جمع غرنوق است و غرنوق به معنای مرغ آبی است که گردنی بلند دارد و سپید یا سیاهرنگ است و به معنای جوان سپید زیباروی نیز آمده است. برخی غرنوق را لک لک، بوتیمار ـ غمخورک ـ نیز معنا کردهاند.<ref>ابنمنظور، لسان العرب، ۱۰/۲۸۶–۲۸۸؛ مهاجرانی، نقد توطئه آیات شیطانی، ۵۳.</ref> این افسانه به نخستین سالهای بعثت پیامبر اکرم(ص) بر میگردد که گویی آن حضرت مشغول تلاوت [[سوره نجم]] بود و وقتی به تلاوت آیات نوزدهم و بیستم رسید که اسم بتهای مشرکان در آن ذکر شده است، شیطان عبارت «تلک الغرانیق العلی و ان شفاعتهن لترجی: اینها پرندگان زیبای بلندمقامیاند و از آنها امید شفاعت میرود» را بر زبان پیامبر(ص) جاری ساخت! جبرئیل نازل شد و حضرت را از شیطانیبودن این جمله آگاه کرد. مفسران این افسانه را رد کردهاند و آن را برخلاف [[عصمت|عصمت پیامبر(ص)]] و خلاف [[وحی]] دانستهاند.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴/۳۹۶–۳۹۷؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۴/۱۵۶–۱۵۹.</ref> مفسران [[اهل سنت]] نیز این داستان را ساختگی و مردود شمردهاند.<ref>قطب، فی ظلال القرآن، ۶/۳۴۲۲؛ شیخزاده، حاشیه محیالدین شیخزاده علی تفسیر القاضی البیضاوی، ۶/۱۲۴–۱۲۵.</ref> رشدی در این کتاب به [[ابراهیم(ع)]]، [[موسی(ع)]] و [[عیسی(ع)]] اهانت کرده است و پیامبر اسلام(ص) را از نظر اخلاقی ـ نعوذ بالله ـ فاسد و اهل عیش و نوش و جبرئیل را نیز هنرپیشه معرفی کرده است<ref>معاونت فرهنگی، دسیسه آیات شیطانی، ۳۵–۳۶.</ref> و در نهایت به [[انقلاب اسلامی]] و [[امامخمینی]] اتهام زده است. این کتاب در چهارم مهر ۱۳۶۷ش/ ۲۶ سپتامبر ۱۹۸۸م در لندن منتشر شد. | ||
خط ۹: | خط ۱۰: | ||
صدور حکم امامخمینی از جهت فقهی به این دلیل بوده است که رشدی در خانوادهای مسلمان متولد شده و از اسلام بازگشته است و افزون بر این [[پیامبران(ع)|پیامبران الهی]] چون ابراهیم(ع)، اسماعیل(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و پیامبر اکرم(ص) را به شدیدترین وجه سبّ کرده است. از نگاه امامخمینی و بسیاری از فقهای شیعی دو عنوان «[[ارتداد]]» و «سابّ النبی» بر رشدی صادق است که هر یک میتواند مبنای صدور حکم قتل او باشد. علمای [[اهل سنت]] نیز جرم ناسزاگویی به [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] را از گناه ارتداد بزرگتر و [[کیفر]] آن را بدون هیچ شرطی، مرگ دانستهاند؛ ولی دربارهٔ مرتد فطری، برخی طلب توبه و مهلت سهروز را مطرح کردهاند.{{ببینید|ارتداد}} | صدور حکم امامخمینی از جهت فقهی به این دلیل بوده است که رشدی در خانوادهای مسلمان متولد شده و از اسلام بازگشته است و افزون بر این [[پیامبران(ع)|پیامبران الهی]] چون ابراهیم(ع)، اسماعیل(ع)، موسی(ع)، عیسی(ع) و پیامبر اکرم(ص) را به شدیدترین وجه سبّ کرده است. از نگاه امامخمینی و بسیاری از فقهای شیعی دو عنوان «[[ارتداد]]» و «سابّ النبی» بر رشدی صادق است که هر یک میتواند مبنای صدور حکم قتل او باشد. علمای [[اهل سنت]] نیز جرم ناسزاگویی به [[پیامبر اکرم(ص)|پیامبر(ص)]] را از گناه ارتداد بزرگتر و [[کیفر]] آن را بدون هیچ شرطی، مرگ دانستهاند؛ ولی دربارهٔ مرتد فطری، برخی طلب توبه و مهلت سهروز را مطرح کردهاند.{{ببینید|ارتداد}} | ||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | [[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] |