ابراهیم ریاضی: تفاوت میان نسخه‌ها

| تاریخ تولد        = ۱۲۷۹ش

او که خواندن و نوشتن را در مکتب‌خانه‌ای در زادگاهش فرا گرفته بود، در هجده‌سالگی راهی اصفهان شد و به مدت نه سال به فراگیری دروس مقدمات و سطح در نزد استادان حوزه اصفهان ازجمله آقایان میرزا محمدصادق مدرس اصفهانی، شیخ محمد حکیم خراسانی، میرسیدعلی آیت نجف‌آبادی (معروف به مجتهد)، شیخ محمود مفید و شیخ محمدحسن عالم نجف‌آبادی پرداخت.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۶۱-۲۶۲؛ مهدوی، ج۱، ص۱۲۶؛ نورمحمدی، ص۱۱-۱۳.</ref>

ابراهیم ریاضی پس از گذراندن سطح در اصفهان، به [[قم]] هجرت کرد و در درس خارج فقه و اصول آیات [[عبدالکریم حائری یزدی|شیخ عبدالکریم یزدی]]، سیدمحمد حجت کوه‌کمری، میرزا محمد همدانی و شیخ محمدعلی قمی شرکت کرد.<ref>ریحان، ص۳۲۵.</ref> در دروس فلسفی و عرفانی هم از محضر [[محمدعلی شاه‌آبادی|آیت‌الله محمدعلی شاه‌آبادی]] استفاده کرد. او در کنار حضور در درس آیت‌الله شاه‌آبادی، در درس فلسفه [[امام‌خمینی]] هم شرکت می‌کرد.<ref>رازی، ص۳۷۲-۳۷۳؛ میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۶۵.</ref> ابراهیم ریاضی تا سال ۱۳۱۴ش در قم حضور داشت، بنابراین می‌توان گفت که در اوایل دهه ۱۳۱۰ش در درس فلسفه امام‌خمینی و احتمالاً درس منظومه ایشان شرکت می‌کرده است. وی در درس ریاضی و نجوم هم از شاگردان شیخ محمدباقر کرمانی بود.<ref>همان.</ref> او مورد اعتماد و توجه استادش آیت‌الله حائری یزدی بود و از معاریف حوزه و از نزدیکان ایشان به شمار می‌رفت.<ref>شریف رازی، ج۷، ص۳۰۰.</ref> به‌واسطه همین اعتماد و توجه، در کنار تحصیل، اشتغالاتی در اداره امور حوزه علمیه هم داشت و از طرف آیت‌الله حائری یزدی، مقسم شهریه برای طلاب اصفهان بود. همچنین در مدیریت حوزه نیز امین آیت‌الله حائری یزدی بود و همراه با میرزا مهدی بروجردی نظارت بر امور مدارس قم و اوضاع و احوال طلاب و رسیدگی به تحصیل و معاشرت طلاب را بر عهده داشت.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۶۴.</ref> وی هم‌زمان به تدریس دروس سطوح عالی در [[حوزه علمیه قم]] می‌پرداخت.<ref>مهدوی، ج۱، ص۱۲۶.</ref> و ازجمله درس‌هایی که می‌داد می‌توان به شرایع، شوارق الالهام و تدریس درس اسفار اشاره کرد.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۶۳.</ref>

ابراهیم ریاضی در سال‌های حضور در قم، به نجف‌آباد هم رفت‌وآمد داشت و به تبلیغ دین در آن شهر می‌پرداخت. در آن دوران به‌واسطه اجرای قانون اتحاد لباس و سخت‌گیری علیه استفاده از لباس روحانیت، سختی‌هایی دید و همین مسئله باعث شد تا در سال ۱۳۱۵ش به نجف‌آباد بازگردد و برای همیشه در این شهر ماندگار شود. او در زادگاهش به تدریس دروس حوزوی پرداخت. سپس حوزه علمیه نجف‌آباد را بنیان نهاد. او در سال ۱۳۲۰ش ساخت مدرسه نجف‌آباد را با کمک مردم آغاز کرد و کار ساختمان مدرسه پنج سال به طول انجامید و مدرسه در سال ۱۳۲۵ش به انجام رسید. این مدرسه بعدها به مدرسه علمیه الحجة موسوم شد و به یکی از مدارس پررونق در آن شهر تبدیل گشت.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۶۸-۲۶۹.</ref> این مدرسه دارای سی حجره و همچنین کتابخانه مجهز و مسجد بود.<ref>شریف رازی، ج۷، ص۳۰۱.</ref> وی سپس حسینیه اعظم را در نجف‌آباد ساخت. ساخت مسجد صفا، مسجد فاطمیه، توسعه مسجد کوچه‌شاه و توسعه مسجد حاج شیخ احمد حججی از دیگر اقدامات او بود.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۷۳.</ref> وی همچنین در حل دعاوی مردم تلاش می‌کرد و برخی از پرونده‌های قضایی را فیصله می‌داد.<ref>شریف رازی، ج۷، ص۳۰۱.</ref>

از او دست‌نوشته‌ای باقی مانده که بخش اول آن اخلاقی، بخش دوم درباره توحید و شرک و بخش سوم آیات توحید فطری است. دیگر تألیف او مختصری در عقاید است.<ref>مهدوی، ج۱، ص۱۲۷.</ref>  

ابراهیم ریاضی در ۲۱ مهر ۱۳۳۳ش در نجف‌آباد درگذشت و در حسینیه اعظم نجف‌آباد به خاک سپرده شد.<ref>میراث حوزه اصفهان، ج۳، ص۲۷۳.</ref>