احمد احمدی: تفاوت میان نسخه‌ها

در سال ۱۳۳۱ وارد حوزه بروجرد شد و دروس مقدمات و فلسفه و کلام را نزد شیخ غلامرضا مولانا آموخت. سپس در طول پنج سال تا نیمه دوم سطح را خواند و از درس‌های شیخ رحمةالله صاحب‌الزمانی و شیخ احمد فیضی بهره‌مند شد. آنگاه از درس خارج فقه و اصول شیخ علی‌محمد بروجردی استفاده کرد. در سال ۱۳۳۶ ش به قم رفت و تا سال ۱۳۴۵ ش به تحصیل دروس خارج فقه و اصول و فلسفه و تفسیر در حوزه علمیه قم پرداخت. او دروس سطح را نزد آقایان سید محمدباقر سلطانی طباطبایی، حسین نوری همدانی و میرزا علی‌اکبر مشکینی تکمیل کرد. آنگاه از درس خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، امام خمینی، سید محمد محقق داماد و سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی بهره برد. هم‌زمان در جلسات تفسیر قرآن و همچنین فلسفه علامه سید محمدحسین طباطبایی حضور می‌یافت و مدت بیست سال در جلسات تدریس و بحث ایشان حاضر بود (دکتر احمد احمدی و علوم انسانی، ۱۸-۱۹؛ انصاری، ۱۷۳). درباره سال‌های حضور او در درس امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی با استناد به خاطرات او، می‌توان احتمال داد که از سال ۱۳۳۹ ش که امام خمینی به تدریس در مسجد سلماسی قم پرداخت، در درس‌های خارج فقه و اصول امام خمینی شرکت می‌کرده (صحیفه دل، ج ۱، ۱۹) و تا تبعید ایشان از درس‌های ایشان در مسجد اعظم قم بهره‌مند می‌شده است.

احمد احمدی در کنار تحصیل در حوزه علمیه قم، به تحصیلات دانشگاهی نیز ادامه داد و در سال ۱۳۴۵ ش موفق به دریافت لیسانس فلسفه غرب از دانشگاه تهران شد. آنگاه به‌عنوان دبیر به تدریس در دبیرستان‌های تهران پرداخت. هم‌زمان به تحصیلات دانشگاهی ادامه داد و در سال ۱۳۴۸ ش موفق به دریافت مدرک کارشناسی ارشد در رشته فلسفه غرب شد. سپس تحصیلات خود را در مقطع دکتری در همان رشته ادامه داد و در سال ۱۳۵۸ ش در همان رشته فارغ‌التحصیل شد. او از سال ۱۳۵۳ ش به دعوت گروه فلسفه غرب دانشگاه تهران عضو هیئت علمی آن گروه شد و از همان سال به تدریس در دانشگاه تهران پرداخت.