پرش به محتوا

بازگشت امام‌خمینی به ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۷: خط ۷۷:


== سخنرانی در بهشت زهرا ==
== سخنرانی در بهشت زهرا ==
طرح ایجاد سازمان بهشت زهرا(س)، در تیر ۱۳۳۴ و بر پایه مصوبه شورای شهر تهران شکل گرفت؛ اما اجرای این طرح سال‌ها مسکوت ماند. پس از اختصاص قطعه زمینی به این منظور در اواخر سال ۱۳۴۵ و انتخاب هیئت‌مدیره و تهیه اساسنامه<ref>همشهری، ۱۳۷۴، ۷۹۴.</ref> سرانجام قبرستان بزرگ بهشت زهرا(س)، در سال ۱۳۴۹، در زمینی به مساحت چهارصد هکتار واقع در مسیر بزرگراه تهران ـ قم تأسیس شد.<ref>همشهری، ۱۳۷۳، ۸۵۸.</ref>
{{اصلی|سخنرانی امام‌خمینی در بهشت زهرا تهران}}
در سال ۱۳۵۷، بهشت زهرا(س) به دلیل حضور گسترده مردم و دفن شهدای انقلاب، به نمادی از اعتراض علیه رژیم شاهنشاهی تبدیل شد.<ref>مؤسسه تنظیم، مجموعه سخنرانی‌های امام‌خمینی، ۱/۴۹۳–۴۹۴ و ۲/۲۹۰، ۳۲۸، ۴۳۷.</ref> امام خمینی پس از بازگشت به ایران، اولین سخنرانی خود را در این مکان ایراد کرد.<ref>خمینی، مصاحبه، ۱/۱۰۰؛ یزدی، آخرین تلاش‌ها، ۳۷۸.</ref> این سخنرانی در قطعه ۱۷ شهدا برگزار شد و با برنامه‌هایی مانند سرود و قرائت مقاله همراه بود.<ref>نیکنام، خاطرات، ۴۶۲.</ref> امام خمینی در این سخنرانی، اصول مشروعیت نظام سیاسی را بیان کرده و رژیم پهلوی را غیرقانونی و فاسد خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۰–۱۹.</ref>  


حضور گسترده مردم و گردهمایی مخالفان رژیم در سال ۱۳۵۷ در بهشت زهرا(س)، و دفن شهدای انقلاب در آن، این قبرستان را به نمادی از عصیان و اعتراض ملت به رژیم شاهنشاهی بدل کرد.<ref>مؤسسه تنظیم، مجموعه سخنرانی‌های امام‌خمینی، ۱/۴۹۳–۴۹۴ و ۲/۲۹۰، ۳۲۸، ۴۳۷.</ref> همین جایگاه باعث شد امام‌خمینی برای ادای احترام به تمام شهدای انقلاب اسلامی، بهشت زهرا(س)، را نخستین مقصد خود پس از ورود به ایران برگزیند و با وجود تأکید نزدیکان بر دشواری امر، پس از چهارده سال نخستین سخنرانی خود را در آنجا ایراد کند.<ref>خمینی، مصاحبه، ۱/۱۰۰؛ یزدی، آخرین تلاش‌ها، ۳۷۸.</ref>
پس از سخنرانی، به دلیل ازدحام جمعیت، انتقال امام خمینی با کمک آمبولانس و بالگرد انجام شد. بنا بود ایشان از بهشت زهرا(س)، مستقیماً به مدرسه رفاه برود؛ اما از آنجاکه به دلیل فشار جمعیت، حال ایشان نامساعد شد ایشان به خانه کشاورز (داماد [[سیدمرتضی پسندیده]]) در جاده قدیم شمیران منتقل شدند.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۵۹؛ ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۷۴–۷۵، به نقل از سیداحمد خمینی؛ خمینی، مصاحبه، ۱/۱۰۰.</ref>
 
جایگاه سخنرانی در قطعه ۱۷ شهدا تعیین شده بود. برنامه مخصوص بهشت زهرا(س)، از ساعت نُه صبح با سرود آغاز شد. مسئولان برنامه که دایماً از طریق بی‌سیم با فرودگاه در تماس بودند، اخبار را به اطلاع مردم می‌رساندند.<ref>نیکنام، خاطرات، ۴۶۲.</ref> پوشش صوتی بهشت زهرا(س)، نیز با تلاش تعدادی از کارمندان انقلابی سازمان رادیو و تلویزیون ملی امکان‌پذیر گشت.<ref>الویری، خاطرات مرتضی الویری، ۷۱.</ref> پیش از سخنرانی امام‌خمینی، فرزند شهید [[صادق امانی]] مقاله‌ای خواند.<ref>ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۷۳.</ref> گروهی از دانش‌آموزان نیز سرود «برخیزید ای شهیدان راه خدا» را اجرا کردند.<ref>نیکنام، خاطرات، ۴۶۳.</ref> سپس امام‌خمینی در یکی از پرجمعیت‌ترین اجتماعات تاریخ، اصولی‌ترین ارکان مشروعیت عقلانی یک نظام سیاسی را به زبانی ساده و منطقی بیان کرد و به طور کلی هر حکومت تحمیلی را خلاف قواعد عقلی و [[حقوق بشر]] خواند.<ref>یزدی، آخرین تلاش‌ها، ۳۷۹.</ref>
 
=== محورهای سخنرانی ===
مهم‌ترین محورهای این سخنرانی عبارت بودند از:
 
# مغایرت رژیم تحمیلی سلطنتی با [[عقل]] و قانون.
# غیرقانونی‌بودن دولت‌ها و مجالس دست نشانده و فرمایشی.
# فساد و ویرانی کشور به نام تجدد و اصلاح توسط رژیم پهلوی.
# تعیین دولت از سوی امام‌خمینی به پشتوانه تأیید ملت.
# هشدار به ملت دربارهٔ تلاش آمریکا برای بازگرداندن [[محمدرضا پهلوی]].
# اندرز و اتمام حجت به ارتش و قدردانی از نظامیان پیوسته به ملت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۰–۱۹.</ref>
 
=== اتفاقات بعد از سخنرانی ===
پس از پایان سخنرانی به دلیل ازدحام بیش از اندازه جمعیت، انتقال امام‌خمینی از بهشت زهرا(س)، تنها به کمک آمبولانس شرکت نفت و سپس یک فروند بالگرد میسر گشت. بنا بود ایشان از بهشت زهرا(س)، مستقیماً به مدرسه رفاه برود؛ اما از آنجاکه به دلیل فشار جمعیت، حال ایشان نامساعد شد، به پیشنهاد ناطق نوری، پس از فرود بالگرد در بیمارستان هزار تخت‌خوابی (امام‌خمینی)، با خودرو پژوی یکی از پزشکان بیمارستان (صدیقی) و سپس با پیکان ناطق نوری، که در کوچه‌ای پارک بود، با پیشنهاد خود امام‌خمینی، ایشان به خانه کشاورز (داماد [[سیدمرتضی پسندیده]]) واقع در جاده قدیم شمیران، خیابان اندیشه رفت.<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۵۹؛ ناطق نوری، پابه‌پای آفتاب، ۶/۷۴–۷۵، به نقل از سیداحمد خمینی؛ خمینی، مصاحبه، ۱/۱۰۰.</ref>


== سخنرانی در مدرسه رفاه ==
امام‌خمینی حدود ساعت ۲۲/۳۰ دقیقه شب، وارد [[مدرسه رفاه و مدرسه علوی|مدرسه رفاه]] شد و طی سخنان کوتاهی با اعضای کمیته استقبال، بر لزوم حفظ [[وحدت]] تأکید کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۱؛ مؤسسه تنظیم، مجموعه سخنرانی‌های امام‌خمینی، ۳/۵۱.</ref> مدرسه رفاه به دلیل محدودیت جا، تنها یک شب میزبان امام‌خمینی بود و از فردای آن شب، امام‌خمینی برای هدایت انقلاب به مدرسه علوی دو منتقل شد،<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۶۳–۱۶۴؛ رفیق‌دوست، خاطرات محسن رفیق‌دوست، ۱۴۹.</ref> اما برخی دلیل این امر را که به خواست [[مرتضی مطهری]] صورت گرفته، تأکید وی بر لزوم پرهیز از محصور شدن رهبری در دایره جریان ملی ـ مذهبی‌ها که در مدرسه رفاه مستقر شده بودند شمرده‌اند.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۷۷؛ مهدوی کنی، خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ۱۹۶.</ref> از دیگر حوادث روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، کناره‌گیری برخی از اعضای شورای سلطنت، درخواست مجدد [[بختیار]] برای ملاقات با امام‌خمینی و اعلام سخنگوی کاخ سفید مبنی بر تغییرنیافتن مواضع آمریکا در مورد ایران بود.<ref>کرباسچی، هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ۲/۱۱۲۰–۱۱۲۱.</ref>
امام‌خمینی حدود ساعت ۲۲/۳۰ دقیقه شب، وارد [[مدرسه رفاه و مدرسه علوی|مدرسه رفاه]] شد و طی سخنان کوتاهی با اعضای کمیته استقبال، بر لزوم حفظ [[وحدت]] تأکید کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۱؛ مؤسسه تنظیم، مجموعه سخنرانی‌های امام‌خمینی، ۳/۵۱.</ref> مدرسه رفاه به دلیل محدودیت جا، تنها یک شب میزبان امام‌خمینی بود و از فردای آن شب، امام‌خمینی برای هدایت انقلاب به مدرسه علوی دو منتقل شد،<ref>ناطق نوری، خاطرات، ۱/۱۶۳–۱۶۴؛ رفیق‌دوست، خاطرات محسن رفیق‌دوست، ۱۴۹.</ref> اما برخی دلیل این امر را که به خواست [[مرتضی مطهری]] صورت گرفته، تأکید وی بر لزوم پرهیز از محصور شدن رهبری در دایره جریان ملی ـ مذهبی‌ها که در مدرسه رفاه مستقر شده بودند شمرده‌اند.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۷۷؛ مهدوی کنی، خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ۱۹۶.</ref> از دیگر حوادث روز دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، کناره‌گیری برخی از اعضای شورای سلطنت، درخواست مجدد [[بختیار]] برای ملاقات با امام‌خمینی و اعلام سخنگوی کاخ سفید مبنی بر تغییرنیافتن مواضع آمریکا در مورد ایران بود.<ref>کرباسچی، هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ۲/۱۱۲۰–۱۱۲۱.</ref>


۲۷٬۷۹۵

ویرایش