۲۷٬۳۷۹
ویرایش
خواجه‌عبدالله انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| امضا = | | امضا = | ||
}} | }} | ||
'''خواجه‌عبدالله انصاری''': یکی از [[عرفا]]ی بزرګ مسلمان قرن پنجم هجری قمری | '''خواجه‌عبدالله انصاری''': یکی از [[عرفا]]ی بزرګ مسلمان قرن پنجم هجری قمری. | ||
== معرفی == | |||
عبدالله‌بن‌محمد انصاری هروی در سال ۳۹۶ق در هرات زاده شد و در سال ۴۸۱ق درگذشت و در «گازرگاه» هرات به خاک سپرده شد.<ref>جامی، نفحات الانس، ۴۰۰.</ref> پدرش ابومنصور انصاری از نوادگان ابوایوب انصاری است که [[پیامبر اکرم(ص)]] هنگام [[هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه|هجرت از مکه به مدینه]] در خانه او فرود آمد.<ref>جامی، نفحات الانس، ۳۳۶؛ بیدارفر، مقدمه شرح منازل السائرین، ۴۳.</ref> | |||
خواجه‌عبدالله از همان دوران نوجوانی، نبوغ خود را در فهم و درک مسائل دینی نشان داد. او حدود هفتاد هزار بیت [[شعر]] فارسی و عربی حفظ کرده بود.<ref>بیدارفر، مقدمه شرح منازل السائرین، ۴۴.</ref> استاد او [[ابوالحسن خرقانی]] است که رموز [[تصوف]] و حقیقت را به او آموخت.<ref>مدرس، میرزامحسن، آیین رهروان، ۱/۲۰۲.</ref> | |||
== آثار و تألیفات == | |||
خواجه‌عبدالله آثار فراوانی، ازجمله اربعین، انوار التحقیق فی المواعظ، شرح کتاب تعرف، علل مقامات، تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار، طبقات الصوفیه، الهی‌نامه، صد میدان، قلندرنامه، مناجات‌نامه، کنز السالکین، محبت‌نامه<ref>بیدارفر، مقدمه شرح منازل السائرین، ۴۴–۴۶.</ref> و [[منازل السائرین]] دارد. وی کتاب منازل السائرین را در واپسین سال‌های زندگی خویش و در ۸۱سالگی تألیف کرد. صد میدان او در بیان [[مقامات (عرفان)|مقامات]] و منازل اهل سیر و سلوک و به زبان فارسی است. این کتاب برای مبتدیان طریق تصوف و منازل السائرین برای منتهیان تنظیم و تألیف شده است.<ref>انصاری، قاسم، مقدمه کتاب صد میدان، ۱۲.</ref> یکی از نشانه‌های اهتمام بزرگان عرفان و تصوف به کتاب منازل السائرین، شرح‌های پرشماری است که بر آن نوشته شده است و محققان تصوف اسلامی، این کتاب را مهم‌ترین اثر خواجه‌عبدالله در تصوف دانسته‌اند.<ref>زرین‌کوب، جستجو در تصوف ایران، ۷۷.</ref> | خواجه‌عبدالله آثار فراوانی، ازجمله اربعین، انوار التحقیق فی المواعظ، شرح کتاب تعرف، علل مقامات، تفسیر کشف الاسرار و عدة الابرار، طبقات الصوفیه، الهی‌نامه، صد میدان، قلندرنامه، مناجات‌نامه، کنز السالکین، محبت‌نامه<ref>بیدارفر، مقدمه شرح منازل السائرین، ۴۴–۴۶.</ref> و [[منازل السائرین]] دارد. وی کتاب منازل السائرین را در واپسین سال‌های زندگی خویش و در ۸۱سالگی تألیف کرد. صد میدان او در بیان [[مقامات (عرفان)|مقامات]] و منازل اهل سیر و سلوک و به زبان فارسی است. این کتاب برای مبتدیان طریق تصوف و منازل السائرین برای منتهیان تنظیم و تألیف شده است.<ref>انصاری، قاسم، مقدمه کتاب صد میدان، ۱۲.</ref> یکی از نشانه‌های اهتمام بزرگان عرفان و تصوف به کتاب منازل السائرین، شرح‌های پرشماری است که بر آن نوشته شده است و محققان تصوف اسلامی، این کتاب را مهم‌ترین اثر خواجه‌عبدالله در تصوف دانسته‌اند.<ref>زرین‌کوب، جستجو در تصوف ایران، ۷۷.</ref> | ||
== نگاه و نقد امام‌خمینی == | |||
امام‌خمینی از خواجه‌عبدالله با عناوینی چون عارف کامل،<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۲۱۸.</ref> عارف محقق مشهور<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۲۶۰؛ امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۱۰۰.</ref> و عارف حکیم سالک<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۳۲۸ و ۴۷۳؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۶۱؛ امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۸۶.</ref> یاد کرده است. ایشان در عرفان عملی خود به مقامات توجه داشته، آنها را به اعتبارات گوناگون و رویکردهای متفاوتی بیان کرده است. | امام‌خمینی از خواجه‌عبدالله با عناوینی چون عارف کامل،<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۲۱۸.</ref> عارف محقق مشهور<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۲۶۰؛ امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۱۰۰.</ref> و عارف حکیم سالک<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۳۲۸ و ۴۷۳؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۱۶۱؛ امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۸۶.</ref> یاد کرده است. ایشان در عرفان عملی خود به مقامات توجه داشته، آنها را به اعتبارات گوناگون و رویکردهای متفاوتی بیان کرده است. | ||