تحصن روحانیان در دانشگاه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

بامداد هشتم بهمن، تعدادی از روحانیان در اعتراض به ممانعت دولت از بازگشت امام‌خمینی، اقدام به تحصن در دانشگاه تهران کردند.<ref>منتظری، بخشی از خاطرات آیت‌الله حسینعلی منتظری، ۱/۴۳۰؛ کیهان، ۸/۱۱/۱۳۵۷، ۱ و ۴.</ref> برای جلوگیری از توجه و پیش‌دستی و ممانعت رژیم پهلوی، نخست [[حسینعلی منتظری]]، [[علی مشکینی]] و گروهی دیگر، از [[مدرسه علوی]] به سوی دانشگاه حرکت کردند و در مسجد دانشگاه مستقر شدند. سپس بسیاری از روحانیان [[قم]] و تهران مانند [[سیدمحمود طالقانی]] و نیز علمای شهرستان‌ها که جهت استقبال از امام‌خمینی به تهران سفر کرده بودند، به آنان پیوستند.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۱۰–۹/۱۶۹؛ مشکینی، زندگی و مبارزات آیت‌الله مشکینی، ۲۷۸؛ کیهان، ۹/۱۱/۱۳۵۷، ۱.</ref>

[[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] از مراجع تقلید وقت به همراه [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، در ۱۱ بهمن در تحصن روحانیان قم شرکت و با فرستادن نامه‌ای خطاب به علمای تهران، حمایت خود را از آنان اعلام کردند.<ref>گلپایگانی، زندگی‌نامه آیت‌الله العظمی گلپایگانی به روایت اسناد، ۵۳۷–۵۳۸.</ref> پس از قطعی‌شدن بازگشت امام‌خمینی به میهن در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷<ref>کیهان، ۱۱/۱۱/۱۳۵۷، ۱ و ۲.</ref> روحانیان متحصن در دانشگاه تهران نیز با صدور بیانیه شماره ۶، ضمن تأکید بر ادامه مبارزه تا پیروزی نهایی، اعلام کردند همگام با مردم، دانشگاه را ترک می‌کنند و در مقابل درِ جنوبی دانشگاه، در مسیر حرکت امام‌خمینی به صفوف استقبال‌کنندگان می‌پیوندند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب، ۴/۷۱۹.</ref>

[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]