۲۷٬۱۴۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر = تحف العقول.webp | |||
| نام عنوان = تحفالعقول | |||
| نامهای دیگر = | |||
| نامکتاببهفارسی = | |||
| نویسنده = ابنشعبه حرانی | |||
| مترجم = | |||
| ترجمهبهدیگرزبانها = | |||
| تاریخ نگارش = | |||
| موضوع = اخلاقی | |||
| سبک = روایی | |||
| زبان = عربی | |||
| ویراستار = | |||
| به تصحیح = | |||
| به کوشش = | |||
| طراح جلد = | |||
| تعداد جلد = | |||
| تعداد صفحات = | |||
| قطع = | |||
| مجموعه = | |||
| نسخهالکترونیکی = | |||
| ناشر = | |||
| محل نشر = | |||
| تاریخ نشر = | |||
| نوبت چاپ = | |||
| شمارگان = | |||
| شابک = | |||
| نوع رسانه = | |||
| وبسایت ناشر = | |||
| مشخصات نشر = | |||
}} | |||
'''تحفالعقول فی اخبار آل الرسول'''، یکی از کتب روایی شیعه | |||
مؤلف این کتاب ابنشعبه حرانی از معاصران صدوق است<ref>غفاری، مقدمه تحف العقول، ۹.</ref> و روایات آن مرسل است. وی خود یادآور شده، بیشتر این احادیث را به سماع دریافت کرده و به جهت آسانی نقل و اخلاقیبودن روایات، اسناد آن را حذف کرده است.<ref>غفاری، مقدمه تحف العقول، ۳.</ref> شیخ مرتضی انصاری در آغاز [[کتاب المکاسب]] به روایت مفصلی از این کتاب استناد کردهاست.<ref>انصاری، المکاسب، ۱/۵.</ref> [[امامخمینی]] پس از نقل روایت «مجاری الامور و الاحکام علی ایدی العلماء»<ref>ابنشعبه، تحف العقول، ۲۳۸.</ref> یادآور شده هرچند این روایت مرسل است، اما صاحب وسائل بر این کتاب اعتماد کرده و روایت نیز موافق اعتبار و عقل است.<ref>امامخمینی، البیع، ۲/۶۵۱.</ref> | مؤلف این کتاب ابنشعبه حرانی از معاصران صدوق است<ref>غفاری، مقدمه تحف العقول، ۹.</ref> و روایات آن مرسل است. وی خود یادآور شده، بیشتر این احادیث را به سماع دریافت کرده و به جهت آسانی نقل و اخلاقیبودن روایات، اسناد آن را حذف کرده است.<ref>غفاری، مقدمه تحف العقول، ۳.</ref> شیخ مرتضی انصاری در آغاز [[کتاب المکاسب]] به روایت مفصلی از این کتاب استناد کردهاست.<ref>انصاری، المکاسب، ۱/۵.</ref> [[امامخمینی]] پس از نقل روایت «مجاری الامور و الاحکام علی ایدی العلماء»<ref>ابنشعبه، تحف العقول، ۲۳۸.</ref> یادآور شده هرچند این روایت مرسل است، اما صاحب وسائل بر این کتاب اعتماد کرده و روایت نیز موافق اعتبار و عقل است.<ref>امامخمینی، البیع، ۲/۶۵۱.</ref> |