قوای سه‌گانه: تفاوت میان نسخه‌ها

امام‌خمینی حکومت اسلامی را دارای سه قوه مقننه، قضاییه و مجریه می‌دانست و با برشمردن مسئولیت‌های مهم این سه قوه، به پاس‌داشتن منزلت این سه قوه را وظیفه‌ای همگانی می‌خواند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۲–۱۵۷.</ref> و برای جلوگیری از فساد و هرج و مرج، بر [[استقلال]] و دخالت‌نکردن قوا در امور یکدیگر تأکید می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۶۲ و ۱۱۷.</ref> ایشان در بیان وظایف قوای سه‌گانه، مجلس قانون‌گذاری را در رأس امور و از ارکان مهم نظام اسلامی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۳۸.</ref> تعیین‌کننده خط مشی دولت<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۲–۱۵۳.</ref> و ناظر بر همه امور کشور<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۲.</ref> می‌شمرد. از نگاه ایشان، مجلس توانمند، موجب اصلاح دولت و قوای دیگر نیز می‌شود؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۷۲.</ref> اما در عین حال از نظر ایشان این امر وابسته به دو شرط است: الف) مغایرنبودن قوانین مصوب مجلس با [[اسلام]]؛ ب) تعهد دینی و اسلامی نمایندگان.<ref>ثواقب، جلوه‌هایی از اندیشه سیاسی امام‌خمینی، ۷۷.</ref>{{ببینید|مجلس شورای اسلامی}}

{{جعبه گفتاورد

|گفتاورد        =قوه محترمه مجریه، که مسئولیت آن بسیار زیاد و حجم عملش عظیم می‌باشد و در صورت صحت و شایستگی عمل و خلوص نیت و دلسوختگی برای کشور و ملت تحت رنج و ستم در طول تاریخ و خدمت به همه ملت بویژه طبقات محروم و ضعیف که در حقیقت سنگینی بار انقلاب از زمان ستمشاهی تا زمان پیروزی و تا امروز به عهده آنان است و همه مرهون آنان هستیم، کار ارزشمندی است که بُعد معنوی آن را جز خداوند تبارک و تعالی کسی نمی‌تواند به سنجش درآورد.

|منبع            =  صحیفه امام‌، ج۱۹، ۱۵۶.