عباس رحیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

عباس رحیمی در سال ۱۳۵۲ ش به ایران بازگشت و در حوزه علمیه قم به تحصیلات حوزوی ادامه داد و از درس خارج فقه و اصول آیات سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، میرزا هاشم آملی، ناصر مکارم شیرازی، حسین وحید خراسانی (کاظمینی، ج ۱، ۳۹۵) آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی (رحیمی، ۱۱) و حسینعلی منتظری استفاده کرد (قاسمی، ج ۲، ۲۷۹). او در توزیع نوارهای سخنرانی، اعلامیه‌ها و رساله عملیه امام خمینی فعال بود. همچنین با ایجاد تشکل‌هایی در میان جوانان در شهر قم، آنان را به سمت مبارزه با حکومت پهلوی سوق می‌داد. به همین سبب توسط شهربانی قم دستگیر شد. پس از آزادی به مبارزات سیاسی ادامه داد و مدتی هم در جلسات روحانیان تبعیدی در شهر نائین چون یحیی انصاری شیرازی، احمد آذری قمی، محمد عبایی خراسانی و صادق خلخالی شرکت داشت. علاوه بر آن برای تبلیغ دین به شهرهای مختلف ازجمله قزوین، کرج، بهبهان، شهریار، اصفهان و استان فارس سفر کرد (کاظمینی، ج ۱، ۳۹۵).

رحیمی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به استان سیستان و بلوچستان اعزام شد و در شهر سراوان به تبیین اهداف انقلاب اسلامی پرداخت. او در آن شهر ضمن اقامه نماز جماعت، کتابخانه‌ای را تأسیس نمود. همچنین با همکاری با روحانیان اهل سنت از طریق صدور اطلاعیه و نیز ایراد سخنرانی، به مقابله با گروهک‌ها پرداخت. پس از اتمام مأموریت در آن شهر در یزد به خدمت شیخ محمد صدوقی رسید و گزارش کارش را خدمت او ارائه داد. در جریان همه‌پرسی جمهوری اسلامی (۱۲ فروردین ۱۳۵۸) به شهرستان بافت در استان کرمان رفت و به بیان اهمیت آن پرداخت. او در ۱۳۵۹ ش به امامت جمعه شهرستان دشتستان در استان بوشهر منصوب شد. هم‌زمان نماینده امام خمینی در بنیاد مسکن و هلال احمر آن شهرستان بود و با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در جمع‌آوری کمک‌های مردمی و ارسال آن به جبهه‌ها فعالیت می‌کرد. تأسیس سازمان تبلیغات اسلامی در آن شهرستان، تشکیل صندوق قرض‌الحسنه، احیای مسجد شهید آشوری، اعزام مبلغ به روستاها و احداث مصلای دشتستان از دیگر فعالیت‌های او بود (کاظمینی، ج ۱، ۳۹۵-۳۹۶).