محمد محمدی گیلانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمد محمدی گیلانی''' شاگرد [[امام‌خمینی]]، [[حاکم شرع]]، عضو [[فقهای شورای نگهبان]]، [[مجلس خبرگان رهبری]] و [[شورای بازنگری قانون اساسی]].

محمد محمدی دعوی‌سرایی، معروف به محمدی گیلانی در سال ۱۳۰۷ در روستای دعوی‌سرا از توابع شهرستان رودسر استان گیلان در خانواده‌ای کشاورز زاده شد.<ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۷؛ ادهم‌نژاد، محمدی گیلانی، محمد، ۷/۵۰۸.</ref> او در شش‌سالگی به مکتبخانه رفت و به خواندن [[قرآن]] و کتاب‌های فارسی مشغول شد؛ همچنین در سال ۱۳۱۵ به مدرسه رفت و در کلاس سوم پذیرفته شد. پس از پایان دوره ابتدایی با شعله‌ورشدن [[جنگ جهانی دوم]] و تعطیلی مدارس، وی به همراه پدر به کشاورزی مشغول شد <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۷؛ دبیرخانه، خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، ۲/۳۳۹.</ref> اما در سال ۱۳۲۳ به تشویق پدر و مادر خود وارد حوزه علمیه رودسر شد و در مدرسه سیدمحمدهادی روحانی دروس ادبیات عرب را فرا گرفت <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۸؛ دبیرخانه، خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری، ۲/۳۳۹؛ ادهم‌نژاد، محمدی گیلانی، محمد، ۷/۵۰۹ ـ ۵۱۰.</ref>

محمدی گیلانی در سال ۱۳۲۵ برای ادامه تحصیل به [[قم]] سفر کرد و ادامه ادبیات را نزد ابوالقاسم نحوی قمی و علیرضا ممجد لنگرودی خواند و دروس سطح را از سیدمحمدتقی درچه‌ای اصفهانی، [[مرتضی حائری یزدی]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]]، [[محمدتقی بهجت]] و [[حسینعلی منتظری]] فرا گرفت <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۸؛ صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تا اکنون، ۳/۳۷۷؛ ادهم‌نژاد، محمدی گیلانی، محمد، ۷/۵۰۸.</ref> وی دوازده سال در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی]]، شرکت کرد و هم‌زمان در [[درس خارج اصول]] امام‌خمینی حاضر می‌شد <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۸؛ صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تا اکنون، ۳/۳۷۷.</ref> نیز در تابستان سال ۱۳۴۳ امام‌خمینی به‌درخواست برخی فضلا و علمای حوزه علمیه قم، مسائل جدید مورد نیاز را بحث و تدریس کرد. ایشان بحث را از موضوع [[بیمه]] آغاز کرد<ref>امام‌خمینی، بیمه، ۱/۲۵ ـ ۳۲.</ref> و در ادامه به مسائلی مانند بلیت بخت‌آزمایی‏ <ref>امام خمینی، بلیت بخت‌آزمایی، ۲/۲۶۷ ـ ۲۶۹)</ref> و کالبدشکافی <ref>امام خمینی، کالبدشکافی، ۳/۲۷۱ ـ ۲۷۴.</ref> پرداخت و محمدی گیلانی این بحث‌ها را تقریر کرده‌است<ref>محمدی گیلانی، مقدمه بیمه، ۱/۲۵.</ref> وی همچنین هفت سال درس‌های [[شرح منظومه سبزواری]]، [[شفای بوعلی‌سینا]] و [[اسفار ملاصدرا]] را نزد [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] آموخت <ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تا اکنون، ۳/۳۷۷؛ پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۸ ـ ۳۹.</ref> و در ضمن تحصیل به تدریس شرح لمعه و اسفار نیز مشغول بود و در [[مدرسه حقانی]] نیز درس می‌گفت <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۳۹.</ref>

محمدی گیلانی پس از حضور در درس‌های امام‌خمینی با ایشان آشنا شد و از شاگردان برجسته و مورد وثوق ایشان بود.<ref>ادهم‌نژاد، محمدی گیلانی، محمد، ۷/۵۱۱ و ۵۱۵ ـ ۵۱۶.</ref> و ایشان برخی اجازات را در [[امور حسبیه]] با توصیه و معرفی وی صادر کرده‌است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۴۶۰.</ref> وی پس از درگذشت بروجردی، امام‌خمینی را [[مرجع تقلید]] معرفی و مردم را به تقلید از ایشان دعوت کرد.  

با آغاز [[نهضت اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی وی نیز وارد فعالیت سیاسی شد و در بسیاری از اعلامیه‌های سیاسی و مبارزاتی امضای او دیده می‌شود؛<ref>ادهم‌نژاد، محمدی گیلانی، محمد، ۷/۵۱۱ و ۵۱۵.</ref> چنان‌که در بهمن ۱۳۴۳ در نامه‌ای همراه جمعی از استادان حوزه علمیه قم به نخست‌وزیر، [[امیرعباس هویدا]]، [[حمله رژیم پهلوی به حرم فاطمه معصومه(س)]] و بازداشت جمعی از طلاب را به جرم اعتراض به ادامه تبعید امام‌خمینی، محکوم کرد<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۱۶۱ ـ ۱۶۳.</ref> و در دوازدهم فروردین ۱۳۴۴ همراه استادان حوزه علمیه قم در نامه‌ای دیگر به هویدا خواهان اعلام وضعیت امام‌خمینی شد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ، ۳/۱۶۴؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۴/۴۱۴ ـ ۴۱۵.</ref>

پس از بازداشت [[حسینعلی منتظری]]، ربانی شیرازی و [[احمد آذری قمی]]، محمدی گیلانی به همراه گروهی از فضلای حوزه علمیه قم با فرستادن نامه به مراجع تقلید ایران و عراق در فروردین ۱۳۴۵، خواستار دخالت آنان در پایان‌دادن به بازداشت روحانیان مبارز شدند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۱۹۵ ـ ۱۹۶.</ref> وی همچنین همراه با استادان حوزه علمیه قم در فروردین ۱۳۴۵ در تلگرامی از بازداشت‌شدگان دلجویی کرد.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۱۹۹.</ref> وی در پنجم و ششم فروردین ۱۳۴۸، در سخنرانی [[مسجد اعظم]] رودسر از اقدامات اصلاحی دولت انتقاد کرد و در دهم فروردین همان سال به دادگاه رشت احضار و با وثیقه هشتاد هزار ریالی، پس از یک روز آزاد شد <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۲۲۰.</ref> [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) در فروردین ۱۳۵۱، محمدی گیلانی را نماینده تام‌الاختیار امام‌خمینی معرفی کرده‌است.<ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۲۲۶.</ref> وی از افرادی بوده‌است که تأکید داشت در مراسم بزرگداشت چهلم درگذشت [[سیدمصطفی خمینی]] در آذر ۱۳۵۶ در مسجد اعظم قم ضمن نام‌بردن از امام‌خمینی به مسائل سیاسی نیز پرداخته شود؛<ref>حجتی کرمانی، عشق و تلاش، خاطرات حجت‌الاسلام محمدجواد حجتی کرمانی، ۲۸۸ ـ ۲۸۹.</ref> چنان‌که پس از توهین رژیم پهلوی به امام‌خمینی در روزنامه اطلاعات در هفدهم دی ۱۳۵۶، محمدی گیلانی همراه مدرسان حوزه علمیه قم، در اعتراض به آن خواهان تعطیلی درس‌های حوزه علمیه قم شد.<ref>شیرخانی، حماسه ۱۹ دی قم، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی،  ۱۷۲ ـ ۱۷۳.</ref> همچنین امضای وی در اعلامیه‌های محکومیت حمله [[رژیم پهلوی]] به مردم قم،<ref>صالح، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم از آغاز تا اکنون، ۱/۴۶۴ و ۴۷۶ ـ ۴۷۷.</ref> [[کشتار مردم تبریز]] در ۲۹ بهمن ۵۶ <ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۲۴۸ ـ ۲۵۱.</ref> و حمله مأموران رژیم پهلوی در اردیبهشت ۱۳۵۷، به خانه برخی مراجع قم<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی،۳/۲۹۱ ـ ۲۹۲.</ref> دیده می‌شود.

پس از هجرت امام‌خمینی به [[پاریس]]، محمدی گیلانی همراه جمعی از علما و استادان حوزه علمیه قم، در نامه‌ای به رئیس‌جمهور فرانسه، از میزبانی آن کشور از امام‌خمینی تشکر کردند و از دولت فرانسه خواستار احترام به ایشان شدند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۲۵.</ref> با روی کارآمدن دولت [[شاپور بختیار]] در دی ۱۳۵۷، محمدی گیلانی همراه با جمعی از علمای حوزه علمیه قم، با اشاره به اینکه وی به دنبال منحرف‌کردن نهضت اسلامی است، روز روی کارآمدن او را عزای عمومی اعلام کردند.<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۵۳۲ ـ ۵۳۴.</ref>

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، محمدی گیلانی به حکم امام‌خمینی به امر قضاوت در [[دادگاه‌های انقلاب اسلامی]] منصوب شد <ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۱۷۱.</ref> او در جایگاه [[حاکم شرع]] در نخستین اقدام خود، برای جلوگیری از اقدام خودسرانه اجرای [[حدود شرعی]] به دست برخی افراد، تأکید کرد کسی بدون صدور حکم حاکم شرع حق اجرای حدود را ندارد.<ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۵۲ ـ ۵۳.</ref> او افرادی مانند شجاع‌الدین شیخ‌الاسلام‌زاده، وزیر بهداشت رژیم پهلوی<ref>پژوم، غروب آفتابی در سایه، ۴۱-۵۱.</ref> همچنین عباس امیرانتظام نماینده ویژه نخست‌وزیر و سفیر جمهوری اسلامی ایران در کشورهای اسکاندیناوی را در آذر ۱۳۵۸ به اتهام جاسوسی بازداشت و محاکمه کرد (امین‌آبادی).

امام‌خمینی در اردیبهشت ۱۳۶۸، با اختیارات گذشته، این هیئت را ابقا کرده‌است؛ با این فرق که درخواست‌ها توسط ریاست [[دیوان عالی کشور]] صورت گیرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۷۸.</ref> و در دی ۱۳۶۵، با حمایت از این هیئت، شایعه انحلال آن را تکذیب و از آنان در برابر ناملایماتی که متحمل شده‌اند، دلجویی کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۷۵.</ref>

 

{{ببینید|مقاله عفو(۲)}}  

پس از طرح موضوع قائم‌مقامی [[حسینعلی منتظری]] در مجلس خبرگان رهبری که با امضای پنجاه نفر در تاریخ ۲۵/۴/۱۳۶۴ در جلسه خبرگان مطرح شد و بررسی آن به آینده موکول شد،<ref>هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات، سال ۱۳۶۴، امید و دلواپسی، ۱۹۱.</ref> محمدی گیلانی چند روز پیش از بررسی آن در جلسه ۱۸ آبان به دیدار امام‌خمینی رفت و در این دیدار تأکید کرد با اینکه شاگرد منتظری است و او را عابد و زاهد می‌داند، اما صلاحیت وی را در سمت قائم‌مقامی کافی نمی‌داند؛ از این‌رو از ایشان خواست که از اکبر هاشمی رفسنجانی بخواهد این موضوع در مجلس خبرگان مطرح نشود. به گفته وی امام‌خمینی نیز در این دیدار گله‌هایی از منتظری داشت؛ اما شب بعد [[سیده‌فاطمه طباطبایی]]؛ همسر [[سیداحمد خمینی]]، به محمدی گیلانی خبر داد که امام‌خمینی خاطرنشان کرده‌است نباید آنچه در دیدار او با ایشان گذشته‌است، جای دیگری مطرح شود.<ref>محمدی ری‌شهری، خاطره‌ها، ۴/۲۴ ـ ۲۵.</ref> هاشمی رفسنجانی نیز به نقل از محمدی گیلانی و پیش از برگزاری نشست خبرگان، آورده‌است که امام‌خمینی با انتخاب منتظری موافق نیست و خود وی نیز پس از دیدار با امام‌خمینی علت آن را نگرانی ایشان از عداوت و کارشکنی رقبا شمرده‌است.<ref>هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات، سال ۱۳۶۴، امید و دلواپسی، ۳۱۲-۳۱۴.</ref> سیداحمد خمینی نیز در جلسه ۱۸ آبان خبرگان، اطلاع داد که امام‌خمینی از محمدی گیلانی خواسته‌است که پیام ایشان به خبرگان پی‌گیری نشود.<ref>هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات، سال ۱۳۶۴، امید و دلواپسی، ۳۱۷.</ref>  

در اردیبهشت ۱۳۶۵ امام‌خمینی، به محمدی گیلانی و [[محمد یزدی]] مأموریت داد تا اموال غیر مجهول‌المالک را بر اساس موازین شرعی مشخص و در اختیار کمیته امداد قرار دهند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۳.</ref> وی در اردیبهشت ۱۳۶۸ به حکم امام‌خمینی عضوی از اعضای [[شورای بازنگری قانون اساسی]] شد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۶۳ ـ ۳۶۴.</ref> به نظر محمدی گیلانی، امام‌خمینی همیشه حرمت فقاهت را حفظ می‌کرد و رفتار عملی ایشان گویای این بود که فقیه [[وارث انبیا(ع)]] است و معتقد بود که هر انسانی به اندازه قدرت و مقامی که دارد، در نزد خداوند مکلف است؛ چنان‌که امام‌خمینی با رفتار خود به دیگران تربیت را می‌آموخت و تلاش می‌کرد وجوهی که برای طلاب پرداخت می‌کند، روحیه توقع را در آنان پدید نیاورد و آنان مناعت نفس‌شان را حفظ کنند و هرگز در برابر مادیات خضوع و خشوع نکنند.<ref>پابه‌پای آفتاب، ۵/۱۹۱ ـ ۱۹۲.</ref> وی تأکید کرده‌است امام‌خمینی به کرامت انسانی باور داشت و به حراست از اصالت انسانی تلاش می‌کرد و دوست نداشت کسی از ایشان ستایش کند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۱۹۳ ـ ۱۹۴.</ref> وی بر پای‌بندی شدید امام‌خمینی به فقه سنتی و دوری از قیاس و اجتهاد بیرون از مأخذ وحی و مصدر عصمت، تأکید کرده‌است.<ref>محمدی گیلانی، امام راحل، ۱۰.</ref>