امام جعفر صادق(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

ایشان افزوده است تعیین قاضی و حاکم از سوی حضرت آن هم در شرایط تقیه و به‌دوربودن از منصب قدرت و محاصره مأموران عباسی، کاری بیهوده نبود؛ زیرا مردان بزرگ و آینده‌نگر هیچ‌گاه در مبارزه با دشمن مأیوس نمی‌شوند و به وضع فعلی خود از [[زندان]] و [[اسارت]] رضایت نمی‌دهند و برای پیشبرد هدف و به‌کرسی‌نشاندن مقاصد خود هرچند به کمک آیندگان، برنامه دارند. امام‌صادق(ع) نیز در اندیشه آینده جامعه اسلامی، بلکه در اندیشه اصلاح همه بشریت و اجرای قانون [[عدالت]] برای همه انسان‌ها بود. ایشان خود را موظف می‌دید که هزار و چند صد سال پیش طرح و برنامه تهیه کند و برای مردم قاضی و حاکم معرفی و نصب کند تا در وقت آگاهی و قیام ملت اسلام برای اجرای اسلام و عدالت متحیر نمانند و شیوه تشکیل حکومت اسلامى و رئیس اسلام بر مردم روشن باشد.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۱۳۵ـ۱۳۶.</ref> با این حال، امام‌صادق(ع) در مواردی که مصلحت بود همکاری با حاکمان جور را جایز می‌شمرد.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۲۸.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه(۱)|حکومت اسلامی|ولایت جائر}}

==لزوم دفاع از مکتب جعفری==

امام‌خمینی در برابر تلاش استعمارگران و عوامل آنان ازجمله [[رژیم پهلوی]] برای تحریف و دگرگون‌کردن آیین و احکام اسلام، اسلام و مذهب جعفری را سدی در برابر توطئه‌های آنان شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۰۳ـ۲۰۴.</ref> ایشان با تأکید بر اینکه نباید مذهب جعفری در ایران از رسمیت بیفتد رژیم پهلوی را متهم کرد به نام امام‌صادق(ع) در صدد است تا مکتب آن حضرت را از میان ببرد و قرآن را مهجور کند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۵۹ـ۱۶۱.</ref> ایشان شهر [[قم]] را مرکز مذهب امام‌صادق(ع) و طلاب حوزه را فرزندان جسمی و معنوی آن حضرت خواند و مأموران رژیم پهلوی را به دلیل هجوم به طلاب فیضیه در سالروز شهادت امام‌صادق(ع) سخت نکوهش کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷ـ۱۷۸.</ref> چنان‌که در سخنرانی تیر ۱۳۵۰ در [[نجف]] با یادکرد از جسارت مأموران رژیم به امام‌صادق(ع) با [[حمله به مدرسه فیضیه]] [[جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی]] را بی‌معنا خواند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲/۳۶۶ـ۳۶۷.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|مدرسه فیضیه}}

==توصیه به شیعیان==

امام‌خمینی با اشاره به وصایای امام‌صادق(ع) به شیعیان<ref>کلینی، الکافی، ۲/۷۸.</ref> توصیه کرده است در پارسایی سرآمد مردم باشند و یک شیعه در میان صد هزار نفر از غیر شیعیان باید از همه پارساتر باشد<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۴۷۵.</ref> و همچنین شیعیان را به مکارم اخلاق<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۵۱۲.</ref> به‌ویژه راستگویی و ادای امانت<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۴۷۷.</ref> فرا خوانده است و نام شیعه را شایسته افراد پاکدامن و تلاشگر در راه خدا و افرادی که برای خدا عمل کرده و از او امید [[ثواب]] و ترس از [[عقاب]] داشته باشند، دانسته است.<ref>امام‌خمینی، چهل حدیث، ۵۶۹.</ref> ایشان این سخن امام‌صادق(ع) را در مهم‌ترین کتاب فتوایی خود آورده است که به شیعیان سفارش کرده مراقب رفتار همدیگر باشند و افراد بزرگ‌تر و خردمند مراقب رفتار افراد نادان و ریاست‌طلب باشند و آنان را [[امر به معروف و نهی از منکر]] کنند وگرنه مشمول [[لعنت]] حضرت خواهند بود.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۴۰.</ref> همچنین در جای دیگر از ایشان نقل کرده که به شیعیان سفارش کرده است پشت سر غیر شیعیان نماز گزارند، از بیماران آنان عیادت و در [[تشییع جنازه]] مردگان آنان شرکت کنند.<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۵۷.</ref> نیز حقوق غیر شیعیان را پاس دارند و از ضایع‌کردن اموال آنان بپرهیزند و همین توصیه‌ها موجب شد بعضی از اهل سنت نیز به امام‌صادق(ع) علاقه‌مند شوند<ref>امام‌خمینی، البیع، ۱/۵۹۸ـ۵۹۹.</ref>