پرش به محتوا

امام جعفر صادق(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۸۸: خط ۸۸:


==شهادت و آثار==
==شهادت و آثار==
امام‌صادق(ع) بنا به مشهور به دست منصور دوانیقی مسموم شد<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ۴۷/۱.</ref> و در شوال ۱۴۸ق، در ۶۵سالگی به شهادت رسید.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۱۸۰.</ref> گفته‌های دیگری نیز درباره سال شهادت و سن ایشان وجود دارد<ref>سبط ا‌بن‌جوزی، ۳۰۶؛ عطاردی، مسند الامام‌الصادق، ۱/۳۹۷ـ۳۹۹.</ref> ایشان پس از شهادت در [[قبرستان بقیع|بقیع]] و درکنار پدر و جد خود به خاک سپرده شد<ref>ابن‌صباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۹۲۸.</ref> [[شیخ مفید]] برای امام‌صادق(ع) چند همسر و ده فرزند ازجمله [[امام‌موسی‌بن‌جعفر(ع)]] نوشته است.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۲۰۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|امام‌ موسی کاظم(ع)}}
امام‌صادق(ع) بنا به مشهور به دست منصور دوانیقی مسموم شد<ref>مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، ۴۷/۱.</ref> و در شوال ۱۴۸ق، در ۶۵سالگی به شهادت رسید.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۱۸۰.</ref> گفته‌های دیگری نیز درباره سال شهادت و سن ایشان وجود دارد<ref>سبط ا‌بن‌جوزی، ۳۰۶؛ عطاردی، مسند الامام‌الصادق، ۱/۳۹۷ـ۳۹۹.</ref> ایشان پس از شهادت در [[قبرستان بقیع|بقیع]] و درکنار پدر و جد خود به خاک سپرده شد<ref>ابن‌صباغ، الفصول المهمة فی معرِفة الأئمَّه، ۲/۹۲۸.</ref> [[شیخ مفید]] برای امام‌صادق(ع) چند همسر و ده فرزند ازجمله [[امام‌موسی‌بن‌جعفر(ع)]] نوشته است.<ref>مفید، الارشاد، ۲/۲۰۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|امام‌ موسی کاظم(ع)}}<br>
امام‌خمینی روایتی از امام‌صادق(ع) نقل کرده است که در بیماری منجر به شهادت، فرزندان و بستگان را گرد آورد و به آنان یادآور شد با عمل در درگاه خدا حاضر شوند؛ زیرا حسب و نسب برای آنان کارساز نخواهد بود و در قیامت فرزندی یا همسری یا برادری سودی به حالشان نخواهد داشت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۲۲.</ref><br>
از امام‌صادق(ع) روایات بسیاری در عرصه‌های گوناگون عقاید، اخلاق و فقه و [[تفسیر]] و تاریخ و سیره به یادگار مانده است؛ ازجمله [[عزیزالله عطاردی]] مجموعه‌ای از سخنان و سیره آن حضرت را در ۲۲ جلد تدوین و منتشر کرده است و نیز [[سیدمحمدکاظم قزوینی]] [[موسوعة الامام‌الصادق‌(ع)]] را در حدود شصت مجلد تدوین کرده که تاکنون، بیش از نیمی از آن منتشر شده است. [[کتاب توحید المفضل]] و نیز [[رساله اهلیجیه]] از کتاب‌های منسوب به امام‌صادق(ع) است. کتاب [[مصباح الشریعه]] نیز منسوب به امام‌صادق(ع) است. برخی از علما چون سید‌بن‌طاووس، شهید ثانی و دیگران<ref>نوری، خاتمة مستدرک، ۱/۱۹۴ـ۲۱۵.</ref> به این کتاب استناد و اعتماد کرده‌اند و برخی مانند [[محمدباقر مجلسی]] و [[محمدحسن حر عاملی]] آن را معتبر ندانسته‌اند.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۲۱/۱۱۰.</ref><br>
امام‌خمینی در مباحث فقهی استناد به آن را درست نمی‌داند و این کتاب را کتاب روایی نمی‌شمرد و آن را برداشت عالمانی که گرایش‌های عرفانی داشته‌اند، از سخنان ائمه معصوم(ع) دانسته است.<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۱/۴۸۱؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳.</ref> ولی در عین حال در آثار عرفانی و اخلاقی خود، در موارد بسیار از آن به عنوان روایت استفاده<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۷۴، ۲۱۹، ۳۵۳، ۳۵۷، ۳۶۳ و ۳۶۷؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۳۰۰.</ref> و خواندن آن را در خودسازی و مهیاکردن دل‌ها برای رسیدن به محبوب مؤثر دانسته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳</ref> {{ببینید|متن=ببینید|حدیث}}


امام‌خمینی روایتی از امام‌صادق(ع) نقل کرده است که در بیماری منجر به شهادت، فرزندان و بستگان را گرد آورد و به آنان یادآور شد با عمل در درگاه خدا حاضر شوند؛ زیرا حسب و نسب برای آنان کارساز نخواهد بود و در قیامت فرزندی یا همسری یا برادری سودی به حالشان نخواهد داشت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۲۲.</ref>
از امام‌صادق(ع) روایات بسیاری در عرصه‌های گوناگون عقاید، اخلاق و فقه و [[تفسیر]] و تاریخ و سیره به یادگار مانده است؛ ازجمله [[عزیزالله عطاردی]] مجموعه‌ای از سخنان و سیره آن حضرت را در ۲۲ جلد تدوین و منتشر کرده است و نیز [[سیدمحمدکاظم قزوینی]] [[موسوعة الامام‌الصادق‌(ع)]] را در حدود شصت مجلد تدوین کرده که تاکنون، بیش از نیمی از آن منتشر شده است. [[کتاب توحید المفضل]] و نیز [[رساله اهلیجیه]] از کتاب‌های منسوب به امام‌صادق(ع) است. کتاب [[مصباح الشریعه]] نیز منسوب به امام‌صادق(ع) است. برخی از علما چون سید‌بن‌طاووس، شهید ثانی و دیگران<ref>نوری، خاتمة مستدرک، ۱/۱۹۴ـ۲۱۵.</ref> به این کتاب استناد و اعتماد کرده‌اند و برخی مانند [[محمدباقر مجلسی]] و [[محمدحسن حر عاملی]] آن را معتبر ندانسته‌اند.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۲۱/۱۱۰.</ref> امام‌خمینی در مباحث فقهی استناد به آن را درست نمی‌داند و این کتاب را کتاب روایی نمی‌شمرد و آن را برداشت عالمانی که گرایش‌های عرفانی داشته‌اند، از سخنان ائمه معصوم(ع) دانسته است.<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۱/۴۸۱؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳.</ref> ولی در عین حال در آثار عرفانی و اخلاقی خود، در موارد بسیار از آن به عنوان روایت استفاده<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۱۷۴، ۲۱۹، ۳۵۳، ۳۵۷، ۳۶۳ و ۳۶۷؛ امام‌خمینی، حدیث جنود، ۳۰۰.</ref> و خواندن آن را در خودسازی و مهیاکردن دل‌ها برای رسیدن به محبوب مؤثر دانسته است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳</ref>  {{ببینید|متن=ببینید|حدیث}}
==منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱

ویرایش