Image-reviewer، confirmed، templateeditor
۷۲۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹۲: | خط ۹۲: | ||
از امامصادق(ع) روایات بسیاری در عرصههای گوناگون عقاید، اخلاق و فقه و [[تفسیر]] و تاریخ و سیره به یادگار مانده است؛ ازجمله [[عزیزالله عطاردی]] مجموعهای از سخنان و سیره آن حضرت را در ۲۲ جلد تدوین و منتشر کرده است و نیز [[سیدمحمدکاظم قزوینی]] [[موسوعة الامامالصادق(ع)]] را در حدود شصت مجلد تدوین کرده که تاکنون، بیش از نیمی از آن منتشر شده است. [[کتاب توحید المفضل]] و نیز [[رساله اهلیجیه]] از کتابهای منسوب به امامصادق(ع) است. کتاب [[مصباح الشریعه]] نیز منسوب به امامصادق(ع) است. برخی از علما چون سیدبنطاووس، شهید ثانی و دیگران<ref>نوری، خاتمة مستدرک، ۱/۱۹۴ـ۲۱۵.</ref> به این کتاب استناد و اعتماد کردهاند و برخی مانند [[محمدباقر مجلسی]] و [[محمدحسن حر عاملی]] آن را معتبر ندانستهاند.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۲۱/۱۱۰.</ref><br> | از امامصادق(ع) روایات بسیاری در عرصههای گوناگون عقاید، اخلاق و فقه و [[تفسیر]] و تاریخ و سیره به یادگار مانده است؛ ازجمله [[عزیزالله عطاردی]] مجموعهای از سخنان و سیره آن حضرت را در ۲۲ جلد تدوین و منتشر کرده است و نیز [[سیدمحمدکاظم قزوینی]] [[موسوعة الامامالصادق(ع)]] را در حدود شصت مجلد تدوین کرده که تاکنون، بیش از نیمی از آن منتشر شده است. [[کتاب توحید المفضل]] و نیز [[رساله اهلیجیه]] از کتابهای منسوب به امامصادق(ع) است. کتاب [[مصباح الشریعه]] نیز منسوب به امامصادق(ع) است. برخی از علما چون سیدبنطاووس، شهید ثانی و دیگران<ref>نوری، خاتمة مستدرک، ۱/۱۹۴ـ۲۱۵.</ref> به این کتاب استناد و اعتماد کردهاند و برخی مانند [[محمدباقر مجلسی]] و [[محمدحسن حر عاملی]] آن را معتبر ندانستهاند.<ref>آقابزرگ، الذریعة الی تصانیف الشیعه، ۲۱/۱۱۰.</ref><br> | ||
امامخمینی در مباحث فقهی استناد به آن را درست نمیداند و این کتاب را کتاب روایی نمیشمرد و آن را برداشت عالمانی که گرایشهای عرفانی داشتهاند، از سخنان ائمه معصوم(ع) دانسته است.<ref>امامخمینی، مکاسب، ۱/۴۸۱؛ امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳.</ref> ولی در عین حال در آثار عرفانی و اخلاقی خود، در موارد بسیار از آن به عنوان روایت استفاده<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۷۴، ۲۱۹، ۳۵۳، ۳۵۷، ۳۶۳ و ۳۶۷؛ امامخمینی، حدیث جنود، ۳۰۰.</ref> و خواندن آن را در خودسازی و مهیاکردن دلها برای رسیدن به محبوب مؤثر دانسته است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳</ref> {{ببینید|متن=ببینید|حدیث}} | امامخمینی در مباحث فقهی استناد به آن را درست نمیداند و این کتاب را کتاب روایی نمیشمرد و آن را برداشت عالمانی که گرایشهای عرفانی داشتهاند، از سخنان ائمه معصوم(ع) دانسته است.<ref>امامخمینی، مکاسب، ۱/۴۸۱؛ امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳.</ref> ولی در عین حال در آثار عرفانی و اخلاقی خود، در موارد بسیار از آن به عنوان روایت استفاده<ref>امامخمینی، آداب الصلاة، ۱۷۴، ۲۱۹، ۳۵۳، ۳۵۷، ۳۶۳ و ۳۶۷؛ امامخمینی، حدیث جنود، ۳۰۰.</ref> و خواندن آن را در خودسازی و مهیاکردن دلها برای رسیدن به محبوب مؤثر دانسته است.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۸/۴۵۲ـ۴۵۳</ref> {{ببینید|متن=ببینید|حدیث}} | ||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
خط ۱۶۰: | خط ۱۶۱: | ||
* نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آلالبیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | * نوری، میرزاحسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آلالبیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
سیدعباس رضوی، دانشنامه امامخمینی، ج۴، ص ... | * سیدعباس رضوی، دانشنامه امامخمینی، ج۴، ص ... | ||
[[رده:مقالههای آماده ارزیابی]] | [[رده:مقالههای آماده ارزیابی]] |