۲۰٬۲۹۱
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تأویل'''، برگرداندن صورت و الفاظ [[قرآن]] به حقایق باطنی آن. | '''تأویل'''، برگرداندن صورت و الفاظ [[قرآن]] به حقایق باطنی آن. | ||
به‌کارگیری تأویل به معنای عام آن پیشینه طولانی در مکتب‌های بشری و ادیان الهی دارد. فیثاغورثیان و نوافلاطونیها در افکار، عقاید و متونی که گمان می‌رفت با مقتضای عقل و ذوق قلبی موافق نیست، همین روش را دنبال می‌کردند. | |||
تأویل به معنای حقایق باطنی، ریشه در آیات قرآن دارد که در سه معنا به کار رفته است ۱- تأویل کلام ۲- تأویل عمل ۳- تأویل رؤیا. روایات نیز ضمن تأکید بر لایه‌های باطنی قرآن، ظاهر قرآن را تنزیل و باطن آن را تاویل شمرده‌اند. | |||
[[امامخمینی|امامخمینی]] حقیقت تاویل را برگرداندن صورت به معنا و ظاهر به باطن آن می‌داند. امامخمینی برای تأویلات خویش مبانی چندی بیان کرده است: ۱- اعتقاد به لایه‌های بطونی قرآن ۲- تطابق میان عالم تکوین و عالم تدوین ۳- اعتقاد به وضع الفاظ برای ارواح معانی. | |||
امامخمینی با استفاده از روش تطبیق بر منطبق کردن دستورهای عرفانی قرآن با حالات و شرایط روحی قاری سالک تأکید کرده و معتقد است سالک الی‌الله لازم است قرآن را میزان درستی و نادرستی اندیشه و عمل قرار دهد و ظاهر و باطن و خلق خود را با کتاب خداوند هماهنگ سازد. ایشان دستیابی به تأویل را از دو راه دانسته است: یکی ریاضت علمی و دیگری ریاضت عملی، تطهیر [[نفس]] و تنزیه [[روح]] و [[قلب]]. با این دو راه شخص می‌تواند به درجاتی از تأویل دست یابد. | |||
== مفهوم‌شناسی == | == مفهوم‌شناسی == | ||
| خط ۲۱۰: | خط ۲۰۹: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* سیدعلی احمدی امیری، [https://books.khomeini.ir/books/10003/200/ تأویل]، [[دانشنامه امام خمینی]]، ج۳، ص۲۰۰–۲۱۰. | * سیدعلی احمدی امیری، [https://books.khomeini.ir/books/10003/200/ تأویل]، [[دانشنامه امام خمینی|دانشنامه امامخمینی]]، ج۳، ص۲۰۰–۲۱۰. | ||
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | ||