۲۱٬۲۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''اسفار اربعه'''، مراحل سیر چهارگانه معنوی سالک. | '''اسفار اربعه'''، مراحل سیر چهارگانه معنوی سالک. | ||
بحث از اسفار اربعه جایگاه مهمی در مباحث عرفانی دارد و راهی را که سالک برای رسیدن به مبدأ طی میکند و [[مقامات عرفانی|منازل و مقاماتی]] که در این راه به آن میرسد، نشان میدهد [[عرفا]] سیر را به سیر الیالله و سیر فی الله تقسیم کرده، برای سیر الیالله نهایتی قرار دادهاند، ولی سیر فی الله را بینهایت شمردهاند. | |||
ترتیب اسفار اربعه در کلام قدما به وضوح تبیین نشده است، اما پس از [[ابنعربی]] عارفان دیگری به تکمیل و توضیح آن پرداختهاند، اسفار اربعه در نزد [[اهل معرفت]] به صورت کلی عبارتند از: سفر اول: سیر از خلق به حق؛ سفر دوم: سیر از حق به حق بالحق؛ سفر سوم: سیر از حق به خلق بالحق؛ سفر چهارم: سیر از خلق به خلق بالحق. [[امامخمینی]] به این موضوع در کتاب [[مصباح الهدایة الی الخلافة و الولایة (کتاب)|مصباحالهدایه]] به تفصیل پرداخته و کلام حکیم [[محمدرضا قمشهای]] را در چهار سفر نقل کرده، به تحلیل و بیان نظر خود در آن باره میپردازد. | |||
به اعتقاد امامخمینی، اختلاف [[پیامبر]] و اولیای الهی در اسفار اربعه، به مظهریت آنها از [[اسما و صفات|اسمای الهی]] برمیگردد. همچنین ایشان اطلاع بر [[سرالقدر|سرّالقدر]] و [[اعیان ثابته]] را در سفر سوم میداند و بر این باور است که سالک در سفر سوم از حضرت [[احدیت و واحدیت|احدیت]] جمعی در [[اعیان ثابته]] سیر میکند و حقایق اشیاء و کمالات آنها و همچنین چگونگی عروج آنها را در قوس صعود در مییابد. | |||
امامخمینی در تطبیق اسفار اربعه بر [[نماز]] معتقد است، نماز نمونهای از این سفرهاست که با استعاذه آغاز، و با تشهد و سلام سفر چهارم به اتمام میرسد. | |||
==معنای لغوی و اصطلاحی== | ==معنای لغوی و اصطلاحی== |