۱۵٬۱۷۰
ویرایش
←پیوند به بیرون
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تجلّی'''، ظهور حق‌تعالی در مراتب هستی و قلوب [[عرفا|عارفان]]. | '''تجلّی'''، ظهور حق‌تعالی در مراتب هستی و قلوب [[عرفا|عارفان]]. | ||
تجلی در مباحث عرفانی دارای اهمیت ویژه‌ای است و از مباحث پایه‌ای شمرده می‌شود، پیش از [[ابن‌عربی]] تجلی بیشتر در معارف معرفت‌شناختی و سلوکی به کار می‌رفت، اما با ظهور عرفان نظری از سوی ابن‌عربی، معنای هستی‌شناختی آن نیز بروز کرد و در مباحثی چون تبیین مراتب هستی، مراتب [[صقع ربوبی]]، چگونگی ارتباط حق تعالی با کثرات در عالم، تکرار تجلّی و خلق مدام به کار رفت. | تجلی در مباحث عرفانی دارای اهمیت ویژه‌ای است و از مباحث پایه‌ای شمرده می‌شود، پیش از [[ابن‌عربی]] تجلی بیشتر در معارف معرفت‌شناختی و سلوکی به کار می‌رفت، اما با ظهور عرفان نظری از سوی ابن‌عربی، معنای هستی‌شناختی آن نیز بروز کرد و در مباحثی چون تبیین مراتب هستی، مراتب [[صقع ربوبی]]، چگونگی ارتباط حق تعالی با کثرات در عالم، تکرار تجلّی و خلق مدام به کار رفت. | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
تجلی در آثار عرفانی امامخمینی از مباحث مهم و اساسی است که به هر دو قسم از تجلی هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی توجه ویژه‌ای داشته است. ایشان اصطلاحات عمده عرفانی را که به مراتب کلی حقیقت وجود مربوط است، نقشه و تفسیری از این دو نوع تجلی می‌داند. باور امام خمینی ذات حق تعالی در تجلی ذاتی و [[فیض اقدس و مقدس|فیض اقدس]]، نخست به الوهیت و اسم جامع «الله» تجلی می‌کند و سپس اسماء و اعیان ظهور می‌یابند. وی تجلیات را به تجلیات لطفی جمالی که موجب ازدیاد عشق و شوق سالکان و تجلیات قهری جلالی که موجب خوف و خشیت است تقسیم می‌کند. | تجلی در آثار عرفانی امامخمینی از مباحث مهم و اساسی است که به هر دو قسم از تجلی هستی‌شناختی و معرفت‌شناختی توجه ویژه‌ای داشته است. ایشان اصطلاحات عمده عرفانی را که به مراتب کلی حقیقت وجود مربوط است، نقشه و تفسیری از این دو نوع تجلی می‌داند. باور امام خمینی ذات حق تعالی در تجلی ذاتی و [[فیض اقدس و مقدس|فیض اقدس]]، نخست به الوهیت و اسم جامع «الله» تجلی می‌کند و سپس اسماء و اعیان ظهور می‌یابند. وی تجلیات را به تجلیات لطفی جمالی که موجب ازدیاد عشق و شوق سالکان و تجلیات قهری جلالی که موجب خوف و خشیت است تقسیم می‌کند. | ||
[[امامخمینی]] مانند دیگر عارفان برای هر یک از تجلیاتی که به قلب عارف وارد می‌شود، ویژگی و آثار خاص قائل است. زمانی که [[سالک]] از [[انانیت]] خارج شد و در مسیر سلوک قدم نهاد، تجلیات و اشراقاتی به قلبش وارد می‌شود و سالک به اعتبار سعه و ضیق قلب، عطایایی را از حق دریافت می‌کند. | |||
== مفهوم‌شناسی == | == مفهوم‌شناسی == | ||
| خط ۱۴۸: | خط ۱۴۷: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* سیدعلی احمدی امیری، [https://books.khomeini.ir/books/10003/263/ تجلی]، [[دانشنامه امام خمینی]]، ج۳، ص۲۶۳–۲۷۲. | * سیدعلی احمدی امیری، [https://books.khomeini.ir/books/10003/263/ تجلی]، [[دانشنامه امام خمینی|دانشنامه امامخمینی]]، ج۳، ص۲۶۳–۲۷۲. | ||
[[رده:عرفان]] | [[رده:عرفان]] | ||
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | [[رده:مقاله‌های تأییدشده]] | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۳: | ||
[[رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه امامخمینی]] | [[رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه امامخمینی]] | ||
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]] | ||
[[رده: | [[رده:مقاله‌های دارای شناسه]] | ||