۲۱٬۲۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سعادت و شقاوت'''، کمال و نقصان [[نفس انسان]]. | '''سعادت و شقاوت'''، کمال و نقصان [[نفس انسان]]. | ||
سعادت و شقاوت از مسائل مهم [[ادیان الهی]] و غیرالهی است. در آیین بودا بالاترین رتبه سعادت و [[آزادی]]، قرار و رهایی از قیود دنیوی و درد و رنجهای آن به شمار میآید. [[قرآن|قرآن کریم]] فلاح و سعادت را در [[تهذیب نفس|تزکیه نفس]] و اطاعت پیامبر و در برابر، پیروی از [[شیطان]] را مایه شقاوت معرفی میکند. متکلمان اسلامی در بحث سعادت و شقاوت از اختیار بودن آن و علمای اخلاق از جنبه تربیتی و اخلاقی آن سخن گفتهاند. | |||
[[امامخمینی]] در آثار فلسفی و اخلاقی خود از سعادت و شقاوت بحث کرده و پیروی از استاد خود [[محمدعلی شاهآبادی|شاهآبادی]]، ملاک سعادت و شقاوت را علم و معرفت میداند و درباره ملاک سعادت قائل است. هر نفسی که ملکات خود را با قانون الهی و عقلی هماهنگ کند، سعید است. ایشان از جمله عوامل سعادت را عبارتند از: [[فطرت]]، طینت و زمینههای ذاتی، عوامل محیطی، تربیت و تعقل و عمل میداند. | |||
امامخمینی موانعی را نیز برای سعادت بیان کرده است، ایشان یکی از موانع سعادت را ارتکاب [[گناه]] میداند که انسان را از رسیدن به سعادت باز میدارد چنانکه [[حب نفس|انانیت]] نفس و [[حجب|حجاب]] طبیعت او را از مقامهای روحانی باز میدارد. | |||
== معنی == | == معنی == |