عرش: تفاوت میان نسخه‌ها

عرش در [[فلسفه]] و [[عرفان]] به معنای علم، قدرت خداوند و جسم کل و در [[کلام]] به معنای ملک و ماسوی‌الله است. در [[قرآن]] واژه عرش به کار رفته و از خداوند به صاحب عرش عظیم یاد شده است. و به مقام اقتدار و سلطنت الهی اشاره می‌کند.

 

[[امام‌خمینی]]، ماسوی‌الله، جسم کل، علم فعلی، علم قضایی، جسم کل محیط، مجموع عالم، علم مفاض به [[پیامبران(ع)|انبیا(ع)]] و حجج(ع) و فیض منبسط را عرش دانسته و قلب مؤمن را عرش رحمان می‌شمارد زیرا قلب [[مؤمن]] منزلگاه و محل سلطنت حق است. همچنین دو معنای دیگر به عرش نسبت می‌دهد که در کلمات عرفا نیامده. حضرت واحدیت که محل اقتدار و سلطنت [[فیض اقدس و مقدس|فیض اقدس]] است، و فیض مقدس که محل سلطنت [[اسم اعظم]] است. ایشان تفسیر ظاهری از آیات استوای خداوند بر عرش را ممکن نمی‌داند؛ زیرا مستلزم محال است. اقسام عرش نزد امام‌خمینی، عرش ذات، عرش صفات، عرش‌الله، عرش رحمان، عرش استوا، عرش وحدانیت و عرش تحقق است و حاملان عرش، [[ملائکه]]، انبیاء(ع)، [[امامان(ع)]] و [[اسمای الهی]] می‌باشند.