غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۷ مرداد ۱۴۰۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''غیبت'''، بدگویی از شخص یا اشخاص در غیاب آنان.
'''غیبت'''، بدگویی از شخص یا اشخاص در غیاب آنان.
[[امام‌خمینی]] غیبت را آگاهی‌دادن و سخن‌گفتن از کسی در غیاب او می‌داند، به چیزی که خوشایند او نیست و در نظر [[عرف]] نقصان و عیب است، در صورتی که به قصد واردکردن نقص و مذمت باشد.
امام‌خمینی قائل است غیبت مخصوص زبان نیست؛ و کراهت شخص غیبت‌شده در ماهیت غیبت شرط نیست. ایشان در مفهوم غیبت اموری چون؛ پوشیده‌بودن مورد عیب و قصد [[عیب‌جویی]] را شرط دانسته و حرمت غیبت را اجماعی و محدود به مؤمن و گوش فرادادن به غیبت را نیز حرام می‌داند .
امام‌خمینی، متجاهر به [[فسق]]، دادخواهی و [[نصیحت]] را از موارد جواز غیبت برشمرده و برای درمان غیبت، راه علمی چون؛ [[تفکر]] در عواقب غیبت و راه عملی چون؛ مهارکردن و مراقبت از زبان ارائه کرده‌است.
امام‌خمینی برای غیبت آثار فردی ـ دنیوی چون؛ رسواشدن در دنیا و سوء عاقبت. آثار فردی ـ اخروی چون؛ رسواشدن در آخرت و خلق صورت‌های ملکوتی غیبت. و آثار اجتماعی چون؛ رواج [[کینه]] و عداوت و از بین‌رفتن وحدت جامعه برشمرده و برای جبران غیبت به [[توبه]]، طلب حلالیت و [[استغفار]] برای غیبت‌شده تأکیده کرده‌است.
امام‌خمینی پایبندی شدیدی به دوری از رذایل اخلاقی داشت؛ چنان‌که در اجتناب از [[غیبت]] و جلوگیری از غیبت دیگران حساس بود، به طوری که در مجلسِ غیبت حاضر نمی‌شد.


== معنی ==
== معنی ==
خط ۱۵۴: خط ۱۶۴:


== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
* علی شیرنژاد، [https://books.khomeini.ir/10007/books/515/ غیبت]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۷، ص۵۱۵–۵۲۲.
* علی شیرنژاد، [https://books.khomeini.ir/books/10007/515/ غیبت]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۷، ص۵۱۵–۵۲۲.
[[رده:مقاله‌های آماده ارزیابی]]
[[رده:مقاله‌های تأییدشده]]
[[رده:مقاله‌های جلد هفتم دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های جلد هفتم دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:فقه]]
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]
۱۵٬۸۵۸

ویرایش