انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی (کتاب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| وبسایت ناشر = | | وبسایت ناشر = | ||
| مشخصات نشر = | | مشخصات نشر = | ||
}}'''انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی''' کتابی به قلم [[حسن پناهیآزاد]] است که به تبیین و ساماندهی آراء انسانشناسی امامخمینی میپردازد. این کتاب در سال ۱۳۹۲ش توسط [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی|مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س)]]، منتشر | }}'''انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی''' کتابی به قلم [[حسن پناهیآزاد]] است که به تبیین و ساماندهی آراء [[انسانشناسی|انسانشناسی امامخمینی]] میپردازد. این کتاب در سال ۱۳۹۲ش توسط [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی|مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س)]]، منتشر شده است. | ||
== مؤلف == | == مؤلف == | ||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== محتوا و ساختار == | == محتوا و ساختار == | ||
با توجه به اهمیت شناخت انسان، انسانشناسی فلسفی در نگاه امامخمینی از اهمیتی بالا برخوردار است؛ زیرا این قسم از [[انسانشناسی]] از قواعد و اصول کلی عقل بهرهبرداری میکند و نتایج کلی میدهد.<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی، ص۱۲.</ref> در این کتاب به انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی پرداخته شده؛ البته انسانشناسی فلسفی حضرت امام به موازات انسانشناسی [[حکمت متعالیه]] میباشد؛ امّا در برخی مسائل امام نظر [[ملاصدرا]] را مورد دقت، بازخوانی و گاه نقد کردهاست که منجر به تولید مسئله یا نظر جدید و متفاوتی شدهاست؛<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، مقدمه.</ref> از این رو این کتاب کوشیدهاست مسائل انسانشناسی فلسفی را از متن و آثار امام استخراج و در قالبی منظم و منسجم ارائه کند و به نمودار ساختن نظام و ساختار انسانشناسی فلسفی از دیدگاه امامخمینی بیانجامد همچنین توانایی مقابله با مکاتب مختلف انسانشناسی غربی و غیر اسلامی را نشان میدهد؛<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۷.</ref> البته در موارد لزوم، به نظرات دیگر فلاسفه نیز اشاره شده تا پیشینه و مقدمات مسئله مورد بحث، فراهم آید. | با توجه به اهمیت شناخت انسان، انسانشناسی فلسفی در نگاه [[امامخمینی]] از اهمیتی بالا برخوردار است؛ زیرا این قسم از [[انسانشناسی]] از قواعد و اصول کلی عقل بهرهبرداری میکند و نتایج کلی میدهد.<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی، ص۱۲.</ref> در این کتاب به انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی پرداخته شده؛ البته انسانشناسی فلسفی حضرت امام به موازات انسانشناسی [[حکمت متعالیه]] میباشد؛ امّا در برخی مسائل امام نظر [[ملاصدرا]] را مورد دقت، بازخوانی و گاه نقد کردهاست که منجر به تولید مسئله یا نظر جدید و متفاوتی شدهاست؛<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، مقدمه.</ref> از این رو این کتاب کوشیدهاست مسائل انسانشناسی فلسفی را از متن و آثار امام استخراج و در قالبی منظم و منسجم ارائه کند و به نمودار ساختن نظام و ساختار انسانشناسی فلسفی از دیدگاه امامخمینی بیانجامد همچنین توانایی مقابله با مکاتب مختلف انسانشناسی غربی و غیر اسلامی را نشان میدهد؛<ref>پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۷.</ref> البته در موارد لزوم، به نظرات دیگر فلاسفه نیز اشاره شده تا پیشینه و مقدمات مسئله مورد بحث، فراهم آید. | ||
از ویژگیهای این اثر حاضر آن است که در بیان تطبیق و مقایسه نیست و تنها درصد ارائه سازمانیافته مبحث در اندیشه امام میباشد. در این پژوهش آمده که آراء و نقدهای امام بر فلاسفه پیشین نشانگر عمق و دقت ایشان در مباحث علمی است، محوریت بحث و مراجعه این کتاب بر کتاب «تقریرات فلسفه امامخمینی» میباشد همچنین مباحث و مسائل مورد بحث در این کتاب نیز محدود به محور نقص و قوای نفس میباشد. | از ویژگیهای این اثر حاضر آن است که در بیان تطبیق و مقایسه نیست و تنها درصد ارائه سازمانیافته مبحث در اندیشه امام میباشد. در این پژوهش آمده که آراء و نقدهای امام بر فلاسفه پیشین نشانگر عمق و دقت ایشان در مباحث علمی است، محوریت بحث و مراجعه این کتاب بر کتاب «تقریرات فلسفه امامخمینی» میباشد همچنین مباحث و مسائل مورد بحث در این کتاب نیز محدود به محور نقص و قوای نفس میباشد. | ||
در کتاب حاضر آمده که امامخمینی همسو با حکمت متعالیه قید «کمال اول» را برای تعریف نفس لحاظ کرده و آن را تعریف حقیقی دانستهاست <ref>امامخمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۵۹۴؛ پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۶۸–۶۹.</ref> در نظام فلسفی امامخمینی که مبتنی بر عوالم و وجود مراتب اشتدادی است، نفس دارای مراتبی چون تجرد خیالی و عقلی است <ref>امامخمینی، تقریرات فلسفه، ج۲، ص۵۷۹؛ پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۱۴۱–۱۴۵.</ref> | در کتاب حاضر آمده که امامخمینی همسو با حکمت متعالیه قید «کمال اول» را برای تعریف نفس لحاظ کرده و آن را تعریف حقیقی دانستهاست<ref>امامخمینی، تقریرات فلسفه، ج۳، ص۵۹۴؛ پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۶۸–۶۹.</ref> در نظام فلسفی امامخمینی که مبتنی بر عوالم و وجود مراتب اشتدادی است، نفس دارای مراتبی چون تجرد خیالی و عقلی است <ref>امامخمینی، تقریرات فلسفه، ج۲، ص۵۷۹؛ پناهیآزاد، انسانشناسی فلسفی، ص۱۴۱–۱۴۵.</ref> | ||
این کتاب از یک مقدمه و سه فصل سامان یافتهاست. | این کتاب از یک مقدمه و سه فصل سامان یافتهاست. | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
فصل اول دربارهٔ کلیات نظیر اهمیت انسانشناسی و پیشینه انسانشناسی میباشد. | فصل اول دربارهٔ کلیات نظیر اهمیت انسانشناسی و پیشینه انسانشناسی میباشد. | ||
فصل دوم دربارهٔ نفس و تاریخچه آن، تعریف نفس، اقسام آن، روح و نفس، | فصل دوم دربارهٔ [[نفس]] و تاریخچه آن، تعریف نفس، اقسام آن، روح و نفس، حدوث نفس، هویت نفس، قوای نفس، نفس و بدن و نفس پس از مرگ است. | ||
فصل سوم دربارهٔ | فصل سوم دربارهٔ [[عقل (قوه ادراک)|عقل]]، معنای آن، اقسام عقل، درجات عقل عملی، عقل فعال، نقد منکرین اتحاد نفس با عقل فعال و نیاز عقل به شریعت میباشد. | ||
== وضعیت نشر == | == وضعیت نشر == | ||
چاپ اول کتاب انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی در سال | چاپ اول کتاب انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی در سال ۱۳۹۲ش توسط [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی|مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی(س)]]، منتشر شدهاست. | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |
نسخهٔ ۱۰ اسفند ۱۴۰۲، ساعت ۰۰:۱۹
اطلاعات کتاب | |
---|---|
عنوان | انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی |
نویسنده | حسن پناهیآزاد |
تاریخ نگارش | ۱۳۹۲ش |
موضوع | اندیشه فلسفی امامخمینی |
زبان | فارسی |
اطلاعات نشر | |
ناشر | مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی |
محل نشر | تهران |
تاریخ نشر | ۱۳۹۲ش |
انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی کتابی به قلم حسن پناهیآزاد است که به تبیین و ساماندهی آراء انسانشناسی امامخمینی میپردازد. این کتاب در سال ۱۳۹۲ش توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی (س)، منتشر شده است.
مؤلف
حسن پناهیآزاد، متولد ۱۳۵۳ش، دکترای رشته مبانی نظری اسلامی دانشگاه معارف اسلامی و عضو علمی-پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی میباشد. کتب و مقالات زیادی به قلم او منتشر شده است.
محتوا و ساختار
با توجه به اهمیت شناخت انسان، انسانشناسی فلسفی در نگاه امامخمینی از اهمیتی بالا برخوردار است؛ زیرا این قسم از انسانشناسی از قواعد و اصول کلی عقل بهرهبرداری میکند و نتایج کلی میدهد.[۱] در این کتاب به انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی پرداخته شده؛ البته انسانشناسی فلسفی حضرت امام به موازات انسانشناسی حکمت متعالیه میباشد؛ امّا در برخی مسائل امام نظر ملاصدرا را مورد دقت، بازخوانی و گاه نقد کردهاست که منجر به تولید مسئله یا نظر جدید و متفاوتی شدهاست؛[۲] از این رو این کتاب کوشیدهاست مسائل انسانشناسی فلسفی را از متن و آثار امام استخراج و در قالبی منظم و منسجم ارائه کند و به نمودار ساختن نظام و ساختار انسانشناسی فلسفی از دیدگاه امامخمینی بیانجامد همچنین توانایی مقابله با مکاتب مختلف انسانشناسی غربی و غیر اسلامی را نشان میدهد؛[۳] البته در موارد لزوم، به نظرات دیگر فلاسفه نیز اشاره شده تا پیشینه و مقدمات مسئله مورد بحث، فراهم آید.
از ویژگیهای این اثر حاضر آن است که در بیان تطبیق و مقایسه نیست و تنها درصد ارائه سازمانیافته مبحث در اندیشه امام میباشد. در این پژوهش آمده که آراء و نقدهای امام بر فلاسفه پیشین نشانگر عمق و دقت ایشان در مباحث علمی است، محوریت بحث و مراجعه این کتاب بر کتاب «تقریرات فلسفه امامخمینی» میباشد همچنین مباحث و مسائل مورد بحث در این کتاب نیز محدود به محور نقص و قوای نفس میباشد.
در کتاب حاضر آمده که امامخمینی همسو با حکمت متعالیه قید «کمال اول» را برای تعریف نفس لحاظ کرده و آن را تعریف حقیقی دانستهاست[۴] در نظام فلسفی امامخمینی که مبتنی بر عوالم و وجود مراتب اشتدادی است، نفس دارای مراتبی چون تجرد خیالی و عقلی است [۵]
این کتاب از یک مقدمه و سه فصل سامان یافتهاست.
فصل اول دربارهٔ کلیات نظیر اهمیت انسانشناسی و پیشینه انسانشناسی میباشد.
فصل دوم دربارهٔ نفس و تاریخچه آن، تعریف نفس، اقسام آن، روح و نفس، حدوث نفس، هویت نفس، قوای نفس، نفس و بدن و نفس پس از مرگ است.
فصل سوم دربارهٔ عقل، معنای آن، اقسام عقل، درجات عقل عملی، عقل فعال، نقد منکرین اتحاد نفس با عقل فعال و نیاز عقل به شریعت میباشد.
وضعیت نشر
چاپ اول کتاب انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی در سال ۱۳۹۲ش توسط مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی(س)، منتشر شدهاست.
پانویس
منابع
- پناهی آزاد، حسن، انسانشناسی فلسفی در اندیشه امامخمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
- امامخمینی، سید روحالله، تقریرات فلسفه امامخمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.