غیبت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| ترجمه‌به‌دیگرزبان‌ها = | | ترجمه‌به‌دیگرزبان‌ها = | ||
| تاریخ نگارش = ۱۳۸۱ش | | تاریخ نگارش = ۱۳۸۱ش | ||
| موضوع = | | موضوع = [[غیبت]] از دیدگاه [[امام‌خمینی]] | ||
| سبک = | | سبک = تحلیلی | ||
| زبان = | | زبان = فارسی | ||
| ویراستار = | | ویراستار = | ||
| به تصحیح = | | به تصحیح = | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
| تعداد صفحات = | | تعداد صفحات = | ||
| قطع = | | قطع = | ||
| مجموعه = | | مجموعه = [[امام‌خمینی و مفاهیم اخلاقی]] | ||
| نسخه‌الکترونیکی = | | نسخه‌الکترونیکی = | ||
| ناشر = مؤسسه چاپ و نشر عروج | | ناشر = [[مؤسسه چاپ و نشر عروج]] | ||
| محل نشر = تهران | | محل نشر = تهران | ||
| تاریخ نشر = ۱۳۸۱ش | | تاریخ نشر = ۱۳۸۱ش | ||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
| مشخصات نشر = | | مشخصات نشر = | ||
}} | }} | ||
''' | '''غیبت،''' کتابی به قلم [[محمدتقی خلجی]] است که به تحلیل مباحث اخلاقی [[امام‌خمینی]] پرداخته است. کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج]] منتشر شده است. | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
کتاب غیبت به بررسی یکی از مباحث اخلاقی [[ | کتاب غیبت به بررسی یکی از مباحث اخلاقی امام‌خمینی یعنی [[غیبت]]؛ می‌پردازد. این بحث، تحلیلی صرفاً اخلاقی و فارغ از استدلال فقهی بر پایه آنچه در شرح حدیث نوزدهم [[شرح چهل حدیث (کتاب)|کتاب شرح چهل حدیث]] و دیگر آثار اخلاقی امام آمده، می‌باشد. امام‌خمینی غیبت را از [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند که علاوه بر آسیب‌های اخلاقی، آسیب‌های اجتماعی بزرگی را نیز به دنبال دارد.<ref>خلجی، غیبت، ص۱۸ و ۳۴؛ امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۰۳.</ref> ایشان درمان گناه غیبت را همانند همه گناهان دیگر، ترکیبی از [[علم]] و عمل می‌داند به این معنا که پی بردن به زشتی آن و آگاهی از ریشه‌ها و انگیزه‌هایی که غیبت‌کنندگان را به غیبت و شنوندگان آن را به شنیدن وا می‌دارد، امری ضروری است؛ زیرا ضرورت آگاهی از گناه غیبت زمینه را برای اراده و عزم راسخ بر ترک آن فراهم می‌سازد.<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۱-۳۱۲.</ref> | ||
امام‌خمینی قبح «غیبت» را | |||
امام‌خمینی قبح «غیبت» را فطری می‌داند.<ref>امام‌خمینی، مکاسب المحرمه، ج۱، ص۳۷۱</ref> و معتقد است، انسان به اقتضای [[فطرت|فطرت الهی]] که دارد، هیچگاه به خوردن گوشت برادر مرده خود تن نمی‌دهد و همچنین نمی‌پسندد که عیب و نقص پنهان مردم را فاش سازد؛ زیرا چنین رفتاری، انحراف از فطرت الهی است.<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۳۱۲.</ref> به اعتقاد امام‌خمینی [[عیب‌جویی]] از یک فرد، عیب‌جویی از جامعه است و اگر کسی فردی را با غیبت و بدگویی مورد تجاوز قرار دهد، به جامعه مسلمانان تجاوز کرده و ضربه زده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱۲، ص۴۰۶؛ ج۱۰، ص۲۴۹.</ref> | |||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب غیبت مشتمل بر یک مقدمه و چهار بخش می‌باشد: | |||
* بخش اول درباره کالبدشناسی غیبت، اقسام گناهان از لحاظ حیطه تأثیرگذاری و تحلیل ماهیت غیبت می‌باشد. | |||
* بخش دوم درباره آسیب‌شناسی غیبت از حیث اخلاقی و اجتماعی می‌باشد. | |||
* بخش سوم درباره درمان‌شناسی غیبت، راه‌کارهای درمان، راه‌کارهای پیشگیری و آثار و پیامدهای غیبت، سخن به میان آمده است. | |||
* بخش چهارم درباره مرزشناسی غیبت مجاز و رعایت مرزهای اخلاقی در انجام وظیفه دینی، می‌باشد. | |||
==وضعیت نشر== | ==وضعیت نشر== | ||
چاپ اول | چاپ اول کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط [[مؤسسه چاپ و نشر عروج وابسته]] به [[مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی|مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی]]، منتشر شده است. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۳: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه کتاب]] | |||
[[رده:مجموعه امام‌خمینی و مفاهیم اخلاقی]] | |||
[[رده:منشورات مؤسسه چاپ و نشر عروج]] | |||
[[رده:مقاله‌های بدون ناوبری]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای تصویر]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای جعبه اطلاعات]] | |||
[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۲۶
 | |
| اطلاعات کتاب | |
|---|---|
| عنوان | غیبت |
| نویسنده | محمدتقی خلجی |
| تاریخ نگارش | ۱۳۸۱ش |
| موضوع | غیبت از دیدگاه امام‌خمینی |
| سبک | تحلیلی |
| زبان | فارسی |
| اطلاعات نشر | |
| مجموعه | امام‌خمینی و مفاهیم اخلاقی |
| ناشر | مؤسسه چاپ و نشر عروج |
| محل نشر | تهران |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۱ش |
| نوبت چاپ | چاپ اول |
غیبت، کتابی به قلم محمدتقی خلجی است که به تحلیل مباحث اخلاقی امام‌خمینی پرداخته است. کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط مؤسسه چاپ و نشر عروج منتشر شده است.
محتوا
کتاب غیبت به بررسی یکی از مباحث اخلاقی امام‌خمینی یعنی غیبت؛ می‌پردازد. این بحث، تحلیلی صرفاً اخلاقی و فارغ از استدلال فقهی بر پایه آنچه در شرح حدیث نوزدهم کتاب شرح چهل حدیث و دیگر آثار اخلاقی امام آمده، می‌باشد. امام‌خمینی غیبت را از گناهان کبیره دانسته‌اند که علاوه بر آسیب‌های اخلاقی، آسیب‌های اجتماعی بزرگی را نیز به دنبال دارد.[۱] ایشان درمان گناه غیبت را همانند همه گناهان دیگر، ترکیبی از علم و عمل می‌داند به این معنا که پی بردن به زشتی آن و آگاهی از ریشه‌ها و انگیزه‌هایی که غیبت‌کنندگان را به غیبت و شنوندگان آن را به شنیدن وا می‌دارد، امری ضروری است؛ زیرا ضرورت آگاهی از گناه غیبت زمینه را برای اراده و عزم راسخ بر ترک آن فراهم می‌سازد.[۲]
امام‌خمینی قبح «غیبت» را فطری می‌داند.[۳] و معتقد است، انسان به اقتضای فطرت الهی که دارد، هیچگاه به خوردن گوشت برادر مرده خود تن نمی‌دهد و همچنین نمی‌پسندد که عیب و نقص پنهان مردم را فاش سازد؛ زیرا چنین رفتاری، انحراف از فطرت الهی است.[۴] به اعتقاد امام‌خمینی عیب‌جویی از یک فرد، عیب‌جویی از جامعه است و اگر کسی فردی را با غیبت و بدگویی مورد تجاوز قرار دهد، به جامعه مسلمانان تجاوز کرده و ضربه زده است.[۵]
ساختار
کتاب غیبت مشتمل بر یک مقدمه و چهار بخش می‌باشد:
- بخش اول درباره کالبدشناسی غیبت، اقسام گناهان از لحاظ حیطه تأثیرگذاری و تحلیل ماهیت غیبت می‌باشد.
- بخش دوم درباره آسیب‌شناسی غیبت از حیث اخلاقی و اجتماعی می‌باشد.
- بخش سوم درباره درمان‌شناسی غیبت، راه‌کارهای درمان، راه‌کارهای پیشگیری و آثار و پیامدهای غیبت، سخن به میان آمده است.
- بخش چهارم درباره مرزشناسی غیبت مجاز و رعایت مرزهای اخلاقی در انجام وظیفه دینی، می‌باشد.
وضعیت نشر
چاپ اول کتاب غیبت در سال ۱۳۸۱ش توسط مؤسسه چاپ و نشر عروج وابسته به مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، منتشر شده است.
پانویس
منابع
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ بیست و سوم، ۱۳۸۰ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، مکاسب المحرمه، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، ۱۳۷۳ش.
- خلجی، محمدتقی، غیبت، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج وابسته به مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ اول، ۱۳۸۱ش.