محمدحسن صلاح‌الدین نجفی: تفاوت میان نسخه‌ها

صلاح‌الدین نجفی در سال ۱۳۵۳ ش توسط حکومت بعثی عراق از آن کشور اخراج شد و به پاکستان بازگشت و در منطقه بلتستان مشغول به تبلیغ احکام دینی شد. او در سال ۱۳۵۸ ش به اسلام‌آباد پایتخت پاکستان رفت و به تدریس در دانشگاه اهل‌بیت (ع) آن شهر پرداخت. در کنار تدریس، به تبلیغ هم ادامه می‌داد و در سال ۱۳۶۳ ش (سال تألیف کتاب تذکره علمای امامیه پاکستان) در دوبی (امارات متحده عربی) حضور داشت (نقوی، ۲۸۹). وی در سال ۱۳۶۶ ش از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۲۰، ۴۶۶). او از چهره‌های سیاسی و مذهبی پاکستان است و ریاست هیئت ائمه مساجد کراچی را بر عهده دارد («کنفرانس فرهنگ و تعلیم و تربیت از نگاه حضرت امام‌خمینی (ره) در کراچی برگزار شد»، http://icro.ir). وی همچنین کتاب‌هایی را تألیف کرده است که از آن جمله می‌توان به کتاب فدک (به زبان عربی)، معاد (به زبان فارسی)، توحید جدید نظریات کی روشنی مین (توحید در پرتو نظرات جدید، به زبان اردو)، ولایت‌فقیه (به زبان اردو) و تفسیر (که در سال ۱۳۶۳ ش در دست نگارش بود) اشاره کرد (نقوی، ۲۸۹).

منابع: صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲۰، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی؛ نقوی، سحسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.