سامرا: تفاوت میان نسخه‌ها

| تصویر            =سامرا.jpg

| کشور            = [[عراق]]

| ادیان            =[[اسلام]]

| زیارتگاه        =[[حرم عسکریین]]

| حوزه علمیه      =[[حوزه علمیه سامرا]]

'''سامرا،''' شهری در [[عراق]] که حرم عسکرین در آن قرار دارد و [[امام‌خمینی]] مدتی در آن اقامت داشت.

سامرا از زیارتگاه‌های عمده شیعیان و مدفن [[امام‌هادی(ع)|امام هادی(ع)]] و [[امام‌ حسن عسکری(ع)|امام حسن عسکری(ع)]] است. [[امام زمان(ع)|حجت بن الحسن العسکری(ع)]]، امام دوازدهم شیعیان، نیز در نیمه شعبان ۲۵۵ق در سامرا به دنیا آمد. ورود [[میرزامحمدحسن شیرازی|میرزای شیرازی]] در سال ۱۲۹۰ق، به این شهر و تأسیس حوزهٔ علمیه سامرا، موجب اقبال شیعیان و عالمان شیعه به سامرا شد؛<ref>صحتی سردرودی، سیمای سامرا، سینای سه موسی، ص۱۳۱.</ref> اقبالی که دیر نپایید و پس از رحلت میرزا در سال ۱۳۱۲ق، به دلایل گوناگون کم‌رنگ شد و به تدریج سامرا بار دیگر به شهری سنی‌نشین تبدیل شد.<ref>بنگرید به: حوزهٔ علمیه سامرا، ویکی شیعه.</ref>

جست‌وجوی آثار امام‌خمینی و منابع مربوط به ایشان نشان می‌دهد که امام‌خمینی با وجود تبعید و اقامت سیزده‌ساله در عراق، فقط یک‌بار به سامرا سفر کرد و آن به هنگام ورود ایشان از ترکیه به عراق بود. در این سفر، ضمن زیارت حرم امامین عسکریین(ع)، به دعوت شماری از طلاب و مردم سامرا، در مدرسهٔ شیرازی به صرف چای حاضر شد و با مردم و طلاب دیدار کرد.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر، سیر مبارزات امام، ج۵، ص۴۸۷.</ref> در همان سال نخست تبعید، گرمای شدید نجف موجب بیماری امام‌خمینی شد، ولی با وجود این، ایشان توصیهٔ پزشک مبنی بر سفر به کاظمین یا سامرا را نپذیرفت.<ref>قوچانی، خاطرات سال‌های نجف، ج۱، ص۱۷۶–۱۷۷.</ref>

امام‌خمینی به همراه فرزندش [[سیدمصطفی خمینی|سیدمصطفی]] و گروهی از روحانیان نجف و کاظمین در ۱۳۴۴ مهر ۱۵ از [[کاظمین]] به سامرا رفت و در آن شهر با استقبال پرشکوه مردم [[شیعه]] و [[سنی]] روبه‌رو شد. ایشان پس از ورود به سامرا، بارگاه امام‌هادی(ع) و امام‌حسن عسکری(ع) را زیارت کرد و نماز مغرب و عشا را به [[نماز جماعت|جماعت]] در ایوان حرم به جای آورد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۱۶۲؛ اختری، ج۱، ص۲۶.</ref> در جلسه‌ای که در مدرسه میرزای شیرازی برگزار شد، شیوخ عرب به دیدار ایشان آمدند. در این مجلس سعید البدری از علمای بزرگ اهل تسنن به تجلیل از ایشان پرداخت و اعلام کرد همه کشورهای اسلامی شهر و وطن امام‌خمینی است. این دیدارها در وحدت علمای سنی و شیعه مؤثر بود و مردم این سامان را به ابعادی از مبارزات امام‌خمینی، توجه داد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۲، ص۱۶۲؛ محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ج۱، ص۴۷۰–۴۷۱؛ مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۵، ص۴۸۷.</ref>

سامرا در سخنان و نامه‌های امام‌خمینی، سامره نیز خوانده شده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ج۱، ص۲۴–۲۵؛ ج۱۳، ص۳۳۷.</ref> ایشان سامره را روستایی کوچک در گوشه عراق توصیف کرده‌ است که عالمی چون میرزای شیرازی، توانست از آن‌جا با یک سطر فتوا در تحریم تنباکو، کاری بزرگ را سامان دهد که همهٔ قوای خارج و داخل نتوانستند در مقابل این یک سطر مقاومت کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ج۱، ص۱۱۴؛ ج۱۳، ص۳۵۷.</ref>

ایشان همچنین در ۲۳ مهر ۱۳۵۷ با اشاره به اهمیت مبارزه با ستمگری، دلیل زندانی شدن امام(ع) در سامرا و شهادت ایشان به دست خلیفهٔ عباسی را مبارزهٔ ایشان با [[ظلم]] دانست نه عبادت و [[نماز]] و [[روزه]].<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ج۴، ص۲۱.</ref>

طبق اسناد ساواک، در دوران [[تبعید امام‌خمینی]]، شهریهٔ ایشان افزون بر [[حوزه علمیه قم|حوزهٔ علمیه قم]] و [[حوزه علمیه نجف|نجف]]، به طلاب سایر شهرها از جمله سامرا نیز تعلق می‌گرفت.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر، سیر مبارزات امام، ج۹، ص۴۶۱.</ref> ایشان در سال ۱۳۲۷ در نامه‌ای به [[محمدتقی فلسفی]]، با موضوع تقویت حوزه‌ها و مرجعیت [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله بروجردی]]، به مقروض بودن چند ماههٔ آیت‌الله بروجردی، برای نان نجف و سامره و شهریه قم و اصفهان اشاره کرده‌ است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ج۱، ص۲۴–۲۵.</ref>

[[رده:پروژه سیاسی و اجتماعی/ارزیابی‌شده]]