سیدحسین جزایری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(+رده:مقاله‌های نیازمند تصویر; +رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی; ±رده:پروژه شاگردان←رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان using HotCat) |
||
| (۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | |||
| عنوان = | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| سرشناسی = | |||
| نام کامل = | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| تاریخ تولد =۱۳۰۶ش | |||
| زادگاه =خرم‌آباد | |||
| تاریخ وفات =۱۳۶۹ش | |||
| شهر وفات =خرم‌آباد | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| محل دفن = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| استادان =[[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]]، [[سیدمحمد حجت کوه‌کمری]]، [[سیدمحمدتقی خوانساری]]، [[امام‌خمینی]]، [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]]، [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه طباطبایی]] و... | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل =بروجرد و [[قم]] | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = | |||
| سایر =تدریس در [[حوزه علمیه قم]] | |||
| سیاسی =مبارزه با [[رژیم پهلوی]] و حمایت از [[نهضت امام‌خمینی]] | |||
| اجتماعی =تبلیغ در خرم‌آباد | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}}'''سیدحسین جزایری'''، از شاگردان [[درس خارج اصول امام‌خمینی]]. | |||
سیدحسین جزایری در سال در ۱۳۰۶ش<ref>برزویی، ص۱۴۸.</ref> در خرم‌آباد به دنیا آمد.<ref>شریف‌رازی، | == تولد و تحصیل == | ||
سیدحسین جزایری در سال در ۱۳۰۶ش<ref>برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۸.</ref> در خرم‌آباد به دنیا آمد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵.</ref> او دوران ابتدایی را در دبستان ۱۵ بهمن خرم‌آباد گذراند. آنگاه وارد دبیرستان پهلوی آن شهر شد و سیکل اول متوسطه را در آنجا طی کرد. | |||
در سال ۱۳۲۳ش به بروجرد رفت و در حوزه علمیه آن شهر زیر نظر [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] مقدمات (جامع‌المقدمات، سیوطی و حاشیه ملاعبدالله) را خواند.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.</ref>پس از یک سال در سال ۱۳۲۴ش و با عزیمت آیت‌الله بروجردی به قم، او نیز راهی [[قم]] شد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵؛ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۸-۱۴۹.</ref> و به مدت چهار سال دروس سطح (رسایل، مکاسب و کفایه‌الاصول) را نزد استادان آنجا فراگرفت.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.</ref> او در مصاحبه با سیف‌زاده و همچنین در زندگینامه خودنوشتی که برای درج در کتاب نامداران لرستان نگاشته، اشاره‌ای به استادان درس سطح خود در قم نکرده است.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.</ref> | |||
جزایری از سال ۱۳۲۸ش به درس خارج فقه و اصول بروجردی راه یافت و به استفاده از درس ایشان پرداخت و درس خارج فقه ایشان را در ۱۱۰۰ صفحه و درس خارج اصول ایشان را در ۷۰۰ صفحه تقریر کرد. هم‌زمان در درس خارج فقه (مکاسب) [[سیدمحمد حجت کوه‌کمری]] حاضر می‌شد و آن درس را در ۵۰۰ صفحه تقریر کرد و پس از ارائه به استادش، مورد تشویق ایشان قرار گرفت. او از سال ۱۳۳۰ش در درس خارج اصول [[سیدمحمدتقی خوانساری]] نیز حاضر شد که تا پایان عمر آیت‌الله خوانساری تداوم داشت و تقریری ۷۰۰ صفحه‌ای از آن درس دارد. جزایری در زندگینامه خودنوشت خود تأکید می‌کند که یک دوره کامل در [[درس خارج اصول امام‌خمینی]] شرکت داشته.<ref>برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹؛ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲.</ref> بنابراین او در دوره دوم درس خارج اصول [[امام‌خمینی]] که از سال ۱۳۳۰ش تا ۱۳۳۷ش تداوم داشت شرکت می‌کرده است. او آن درس را هم در ۹۰۰ صفحه تقریر نمود.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲؛ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.</ref> ولی اطلاعی از سرنوشت این تقریرها در دست نیست. علاوه بر آن از درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس [[سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی]] نیز سود می‌برد.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵.</ref> | |||
او هم‌زمان با تحصیل دروس خارج فقه و اصول، به تحصیل دروس عقلی نیز می‌پرداخت و به مدت ده سال در درس فلسفه [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] (درس اسفار اربعه ملاصدرا شیرازی، شرح منظومه ملاهادی سبزواری و کتاب شفای ابن‌سینا) حضور می‌یافت. در کنار تحصیل، از تدریس نیز غافل نبود و از همان سال‌های نخستین حضور در قم، به تدریس مقدمات، منطق، فلسفه (منظومه ملاهادی سبزواری)، کفایه‌الاصول و مکاسب می‌پرداخت و سیصد نفر در درس او حاضر می‌شدند.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲-۵۸۳.</ref> و به گفته یکی از شاگردانش، «خیلی خوب درس می‌گفت».<ref>خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۳۹.</ref> | |||
او که در ماه‌های محرم و صفر در مسجد باغچه گلشن و در ماه رمضان در مسجد زید بن علی خرم‌آباد سخنرانی می‌کرد، مسائل علمی و در مواردی علوم نوین را مطرح می‌کرد و همین مسئله باعث جذب جوانان و قشر فرهنگی به آن مساجد شده بود. برخی از افرادی حاضر در پای سخنرانی‌های او پس از پایان مجلس در تظاهرات شرکت می‌کردند<ref>سیف‌زاده، ص۵۸۳-۵۸۴.</ref> بر اساس گزارش ساواک، وی در سخنانی در خانه‌اش از امام‌خمینی تجلیل و برای ایشان دعا کرد<ref>سیر مبارزات یاران | == فعالیت مبارزاتی == | ||
او در سال ۱۳۳۹ش<ref>برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.</ref> در حالی که اجازاتی برای تصدی امور شرعیه از [[سیدمحسن حکیم|سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، [[سیدکاظم شریعتمداری]]، مرعشی نجفی و [[سیدعبدالهادی شیرازی]] دریافت کرده بود<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.</ref> به خرم‌آباد بازگشت و به تبلیغ و امور مذهبی در آن شهر همت گماشت.<ref>برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.</ref> و هم‌زمان به مبارزه با کمونیست‌ها پرداخت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.</ref> | |||
سیدحسین جزایری پس از استقرار در خرم‌آباد، به مبارزه با نفوذ کمونیست‌ها در آن شهر پرداخت.<ref>کاظمی، مشاهیر لر، ص۱۹۳-۱۹۵.</ref> بر اساس گزارش [[ساواک]]، جزایری در خرداد ۱۳۴۱ش از انقلاب مردم الجزایر تجلیل کرد و سپس دولتمردان ایرانی را به باد انتقاد گرفت. در تیر همان سال، به انتقاد از وضعیت فرهنگی پرداخت و به‌خصوص از روزنامه کیهان انتقاد کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۷۶؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.</ref> پس از [[دستگیری امام‌خمینی]] در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با چهار تن دیگر از روحانیان لرستان، نامه‌هایی دراین‌باره به [[سیداحمد خوانساری]]، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی و [[میرزا هاشم آملی]] ارسال کرد که ساواک از رساندن آن نامه‌ها به آیات مذکور جلوگیری کرد.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۹۲.</ref> جزایری در تیر ۱۳۴۲ در جلسه هم‌اندیشی علمای خرم‌آباد برای اعزام نماینده جهت حضور در تحصن روحانیان سراسر کشور در تهران شرکت داشت.<ref>خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۲۳۹.</ref> او در مرداد ۱۳۴۲ و پس از اطلاع از آزادی امام‌خمینی از حبس، درصدد برگزاری جشن در خرم‌آباد به آن مناسبت برآمد.<ref>خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۲۶.</ref> پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر و بازگشت به قم، تلگرافی به ایشان ارسال کرد و خطاب به امام‌خمینی نوشت: «حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی، سلامتی وجود شریف را از درگاه ایزد منان مستدعی است. اینجانب را از صحت مزاج خود مستحضر فرمایید».<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.</ref> در بهمن ۱۳۴۳ش از شرکت در جشنی که به مناسبت نجات [[محمدرضا پهلوی|محمدرضاشاه]] از ترور برگزار شده بود خودداری کرد و در ۱۸ بهمن همان سال در سخنانی در خرم‌آباد، از [[امام‌خمینی]] تجلیل کرد. به سبب این فعالیت‌ها تحت تعقیب قرار گرفت و به ساواک احضار شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.</ref> و در سال ۱۳۴۴ش توسط ساواک ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶؛ سلیمی، ص۳۱۴.</ref> | |||
بر اساس گزارش ساواک، او در سال ۱۳۴۶ش از [[قانون حمایت از خانواده]] انتقاد کرد و به همین علت در همان سال نیز ممنوع‌المنبر شد. در سال ۱۳۵۲ ش ساواک به زعم اینکه امام‌خمینی نامه‌ای برای جزایری ارسال کرده است، او را تحت تعقیب قرار داد و سپس او را احضار کرد. در همان سال مجدداً ممنوع‌المنبر شد.<ref>قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.</ref> در سال‌های حضور [[سیداسدالله مدنی]] در خرم‌آباد، ساواک همواره سعی می‌کرد میان او و عالمان خرم‌آباد اختلاف اندازد و به همین علت نامه‌هایی را بدون نام و امضا در انتقاد از سیداسدالله مدنی به او ارسال می‌کرد. ازجمله شایع می‌کرد که نامه‌های فوق را طرفداران سیدحسین جزایری نوشته‌اند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۴۵-۲۴۶.</ref> این شایعات موجب شد تا جزایری از سیداسدالله مدنی دلجویی کند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۳۵۹.</ref> او در سال ۱۳۵۴ش و ۱۳۵۵ش نیز به سبب ایراد سخنرانی‌های انتقادی، به ساواک احضار شد و در سال ۱۳۵۶ش از شرکت در مراسم استقبال از [[فرح پهلوی]] خودداری کرد.<ref>کاظمی، مشاهیر لر، ص۱۹۴-۱۹۵؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.</ref> در همان سال و احتمالاً به همان سبب نامش در فهرست روحانیان ممنوع‌المنبر قرار گرفت.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۲۳۴.</ref> او در مرداد ۱۳۵۷ش و پس از دستگیری و تبعید [[محمد آل‌اسحاق|شیخ محمد آل اسحاق]] از خرم‌آباد، در جلسه هم‌اندیشی جامعه روحانیت مبارز آن شهر شرکت کرد و به آن اقدام اعتراض کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۱۶.</ref> و در آن جلسه اعتراضی، نقش رهبری را بر عهده داشت و پیام معترضان را به اطلاع مقامات دولتی می‌رساند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۳۹.</ref> سپس در اغلب تظاهرات و راهپیمایی‌ها علیه [[حکومت پهلوی]] شرکت می‌کرد و به سخنرانی نیز می‌پرداخت.<ref>خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج ۱، ص۲۹۷.</ref> | |||
او که در ماه‌های محرم و صفر در مسجد باغچه گلشن و در ماه رمضان در مسجد زید بن علی خرم‌آباد سخنرانی می‌کرد، مسائل علمی و در مواردی علوم نوین را مطرح می‌کرد و همین مسئله باعث جذب جوانان و قشر فرهنگی به آن مساجد شده بود. برخی از افرادی حاضر در پای سخنرانی‌های او پس از پایان مجلس در تظاهرات شرکت می‌کردند.<ref>سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۳-۵۸۴.</ref> بر اساس گزارش ساواک، وی در سخنانی در خانه‌اش از امام‌خمینی تجلیل و برای ایشان دعا کرد.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک، ج۱۲، ص۹۱.</ref> | |||
او پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت‌های علمی در خرم‌آباد ادامه داد و در سال ۱۳۶۹ش در خرم‌آباد درگذشت.<ref> قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۲۹: | خط ۶۹: | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان]] | ||
[[رده:مقاله‌های نیازمند تصویر]] | |||
[[رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۴۳
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۰۶ش |
| زادگاه | خرم‌آباد |
| تاریخ وفات | ۱۳۶۹ش |
| شهر وفات | خرم‌آباد |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمد حجت کوه‌کمری، سیدمحمدتقی خوانساری، امام‌خمینی، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی، علامه طباطبایی و... |
| محل تحصیل | بروجرد و قم |
| سایر | تدریس در حوزه علمیه قم |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی |
| اجتماعی | تبلیغ در خرم‌آباد |
سیدحسین جزایری، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی.
تولد و تحصیل
سیدحسین جزایری در سال در ۱۳۰۶ش[۱] در خرم‌آباد به دنیا آمد.[۲] او دوران ابتدایی را در دبستان ۱۵ بهمن خرم‌آباد گذراند. آنگاه وارد دبیرستان پهلوی آن شهر شد و سیکل اول متوسطه را در آنجا طی کرد.
در سال ۱۳۲۳ش به بروجرد رفت و در حوزه علمیه آن شهر زیر نظر سیدحسین طباطبایی بروجردی مقدمات (جامع‌المقدمات، سیوطی و حاشیه ملاعبدالله) را خواند.[۳]پس از یک سال در سال ۱۳۲۴ش و با عزیمت آیت‌الله بروجردی به قم، او نیز راهی قم شد.[۴] و به مدت چهار سال دروس سطح (رسایل، مکاسب و کفایه‌الاصول) را نزد استادان آنجا فراگرفت.[۵] او در مصاحبه با سیف‌زاده و همچنین در زندگینامه خودنوشتی که برای درج در کتاب نامداران لرستان نگاشته، اشاره‌ای به استادان درس سطح خود در قم نکرده است.[۶]
جزایری از سال ۱۳۲۸ش به درس خارج فقه و اصول بروجردی راه یافت و به استفاده از درس ایشان پرداخت و درس خارج فقه ایشان را در ۱۱۰۰ صفحه و درس خارج اصول ایشان را در ۷۰۰ صفحه تقریر کرد. هم‌زمان در درس خارج فقه (مکاسب) سیدمحمد حجت کوه‌کمری حاضر می‌شد و آن درس را در ۵۰۰ صفحه تقریر کرد و پس از ارائه به استادش، مورد تشویق ایشان قرار گرفت. او از سال ۱۳۳۰ش در درس خارج اصول سیدمحمدتقی خوانساری نیز حاضر شد که تا پایان عمر آیت‌الله خوانساری تداوم داشت و تقریری ۷۰۰ صفحه‌ای از آن درس دارد. جزایری در زندگینامه خودنوشت خود تأکید می‌کند که یک دوره کامل در درس خارج اصول امام‌خمینی شرکت داشته.[۷] بنابراین او در دوره دوم درس خارج اصول امام‌خمینی که از سال ۱۳۳۰ش تا ۱۳۳۷ش تداوم داشت شرکت می‌کرده است. او آن درس را هم در ۹۰۰ صفحه تقریر نمود.[۸] ولی اطلاعی از سرنوشت این تقریرها در دست نیست. علاوه بر آن از درس خارج فقه یا اصول یا هر دو درس سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی نیز سود می‌برد.[۹]
او هم‌زمان با تحصیل دروس خارج فقه و اصول، به تحصیل دروس عقلی نیز می‌پرداخت و به مدت ده سال در درس فلسفه علامه سیدمحمدحسین طباطبایی (درس اسفار اربعه ملاصدرا شیرازی، شرح منظومه ملاهادی سبزواری و کتاب شفای ابن‌سینا) حضور می‌یافت. در کنار تحصیل، از تدریس نیز غافل نبود و از همان سال‌های نخستین حضور در قم، به تدریس مقدمات، منطق، فلسفه (منظومه ملاهادی سبزواری)، کفایه‌الاصول و مکاسب می‌پرداخت و سیصد نفر در درس او حاضر می‌شدند.[۱۰] و به گفته یکی از شاگردانش، «خیلی خوب درس می‌گفت».[۱۱]
فعالیت مبارزاتی
او در سال ۱۳۳۹ش[۱۲] در حالی که اجازاتی برای تصدی امور شرعیه از سیدمحسن طباطبایی حکیم، سیدکاظم شریعتمداری، مرعشی نجفی و سیدعبدالهادی شیرازی دریافت کرده بود[۱۳] به خرم‌آباد بازگشت و به تبلیغ و امور مذهبی در آن شهر همت گماشت.[۱۴] و هم‌زمان به مبارزه با کمونیست‌ها پرداخت.[۱۵]
سیدحسین جزایری پس از استقرار در خرم‌آباد، به مبارزه با نفوذ کمونیست‌ها در آن شهر پرداخت.[۱۶] بر اساس گزارش ساواک، جزایری در خرداد ۱۳۴۱ش از انقلاب مردم الجزایر تجلیل کرد و سپس دولتمردان ایرانی را به باد انتقاد گرفت. در تیر همان سال، به انتقاد از وضعیت فرهنگی پرداخت و به‌خصوص از روزنامه کیهان انتقاد کرد.[۱۷] پس از دستگیری امام‌خمینی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲، همراه با چهار تن دیگر از روحانیان لرستان، نامه‌هایی دراین‌باره به سیداحمد خوانساری، سیدشهاب‌الدین مرعشی نجفی و میرزا هاشم آملی ارسال کرد که ساواک از رساندن آن نامه‌ها به آیات مذکور جلوگیری کرد.[۱۸] جزایری در تیر ۱۳۴۲ در جلسه هم‌اندیشی علمای خرم‌آباد برای اعزام نماینده جهت حضور در تحصن روحانیان سراسر کشور در تهران شرکت داشت.[۱۹] او در مرداد ۱۳۴۲ و پس از اطلاع از آزادی امام‌خمینی از حبس، درصدد برگزاری جشن در خرم‌آباد به آن مناسبت برآمد.[۲۰] پس از آزادی امام‌خمینی از حبس و حصر و بازگشت به قم، تلگرافی به ایشان ارسال کرد و خطاب به امام‌خمینی نوشت: «حضرت آیت‌الله‌العظمی آقای خمینی، سلامتی وجود شریف را از درگاه ایزد منان مستدعی است. اینجانب را از صحت مزاج خود مستحضر فرمایید».[۲۱] در بهمن ۱۳۴۳ش از شرکت در جشنی که به مناسبت نجات محمدرضاشاه از ترور برگزار شده بود خودداری کرد و در ۱۸ بهمن همان سال در سخنانی در خرم‌آباد، از امام‌خمینی تجلیل کرد. به سبب این فعالیت‌ها تحت تعقیب قرار گرفت و به ساواک احضار شد.[۲۲] و در سال ۱۳۴۴ش توسط ساواک ممنوع‌المنبر شد.[۲۳]
بر اساس گزارش ساواک، او در سال ۱۳۴۶ش از قانون حمایت از خانواده انتقاد کرد و به همین علت در همان سال نیز ممنوع‌المنبر شد. در سال ۱۳۵۲ ش ساواک به زعم اینکه امام‌خمینی نامه‌ای برای جزایری ارسال کرده است، او را تحت تعقیب قرار داد و سپس او را احضار کرد. در همان سال مجدداً ممنوع‌المنبر شد.[۲۴] در سال‌های حضور سیداسدالله مدنی در خرم‌آباد، ساواک همواره سعی می‌کرد میان او و عالمان خرم‌آباد اختلاف اندازد و به همین علت نامه‌هایی را بدون نام و امضا در انتقاد از سیداسدالله مدنی به او ارسال می‌کرد. ازجمله شایع می‌کرد که نامه‌های فوق را طرفداران سیدحسین جزایری نوشته‌اند.[۲۵] این شایعات موجب شد تا جزایری از سیداسدالله مدنی دلجویی کند.[۲۶] او در سال ۱۳۵۴ش و ۱۳۵۵ش نیز به سبب ایراد سخنرانی‌های انتقادی، به ساواک احضار شد و در سال ۱۳۵۶ش از شرکت در مراسم استقبال از فرح پهلوی خودداری کرد.[۲۷] در همان سال و احتمالاً به همان سبب نامش در فهرست روحانیان ممنوع‌المنبر قرار گرفت.[۲۸] او در مرداد ۱۳۵۷ش و پس از دستگیری و تبعید شیخ محمد آل اسحاق از خرم‌آباد، در جلسه هم‌اندیشی جامعه روحانیت مبارز آن شهر شرکت کرد و به آن اقدام اعتراض کرد.[۲۹] و در آن جلسه اعتراضی، نقش رهبری را بر عهده داشت و پیام معترضان را به اطلاع مقامات دولتی می‌رساند.[۳۰] سپس در اغلب تظاهرات و راهپیمایی‌ها علیه حکومت پهلوی شرکت می‌کرد و به سخنرانی نیز می‌پرداخت.[۳۱]
او که در ماه‌های محرم و صفر در مسجد باغچه گلشن و در ماه رمضان در مسجد زید بن علی خرم‌آباد سخنرانی می‌کرد، مسائل علمی و در مواردی علوم نوین را مطرح می‌کرد و همین مسئله باعث جذب جوانان و قشر فرهنگی به آن مساجد شده بود. برخی از افرادی حاضر در پای سخنرانی‌های او پس از پایان مجلس در تظاهرات شرکت می‌کردند.[۳۲] بر اساس گزارش ساواک، وی در سخنانی در خانه‌اش از امام‌خمینی تجلیل و برای ایشان دعا کرد.[۳۳]
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های علمی در خرم‌آباد ادامه داد و در سال ۱۳۶۹ش در خرم‌آباد درگذشت.[۳۴]
پانویس
- ↑ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۸.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵؛ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۸-۱۴۹.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۱.
- ↑ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹؛ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲؛ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۲۵.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۲-۵۸۳.
- ↑ خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۳۹.
- ↑ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.
- ↑ برزویی، نامداران لرستان، ص۱۴۹.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.
- ↑ کاظمی، مشاهیر لر، ص۱۹۳-۱۹۵.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۷۶؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۹۲.
- ↑ خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۲۳۹.
- ↑ خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج۱، ص۲۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۷۶؛ سلیمی، ص۳۱۴.
- ↑ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۲۴۵-۲۴۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ص۳۵۹.
- ↑ کاظمی، مشاهیر لر، ص۱۹۴-۱۹۵؛ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۳، ص۲۳۴.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۱۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳، ص۴۳۹.
- ↑ خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آبادی، ج ۱، ص۲۹۷.
- ↑ سیف‌زاده، علما در روشنای تاریخ، ص۵۸۳-۵۸۴.
- ↑ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک، ج۱۲، ص۹۱.
- ↑ قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج۴، ص۲۸.
منابع
- برزویی، علی‌داد (۱۳۸۹)، نامداران لرستان، خرم‌آباد، انتشارات شاپورخواست.
- خاطرات آیت‌الله طاهری خرم‌آباد (۱۳۷۷)، تدوین محمدرضا احمدی، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- سیف‌زاده، محمد (۱۳۹۰)، علما در روشنای تاریخ: خاطرات روحانیت لرستان از روزگار قاجار تا ظهور انقلاب اسلامی، خرم‌آباد، انتشارات سیفا
- سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۲، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۵، قم، پیروز.
- دالوند، حمیدرضا (۱۳۸۵)، انقلاب اسلامی در لرستان، ج۲، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۹)، ج۴ (دوران حصر)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- کاظمی، ایرج (۱۳۷۶)، مشاهیر لر، خرم‌آباد، افلاک.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴: شهید آیت‌الله سیداسدالله مدنی (۱۳۸۹)، ج۲۳، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب: آیت‌الله روح‌الله کمالوند، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۲۳: برادران شهید نورالدین و فخرالدین رحیمی (۱۳۸۱)، ج۲۳، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.