محمدعلی عالمی دامغانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه شاگردان using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | |||
| عنوان =محمدعلی عالمی دامغانی | |||
| تصویر =محمدعلی عالمی دامغانی.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| سرشناسی = | |||
| نام کامل = | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| تاریخ تولد =۱۳۰۷ش | |||
| زادگاه =روستای حجاجی دامغان | |||
| تاریخ وفات = ۱۸ شهریور ۱۳۷۸ | |||
| شهر وفات =سمنان | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| محل دفن =سمنان | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| استادان = | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل = | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = | |||
| سایر = | |||
| سیاسی = | |||
| اجتماعی = | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''محمدعلی عالمی دامغانی'''، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی. | '''محمدعلی عالمی دامغانی'''، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی. | ||
محمدعلی عالمی دامغانی در سال | == زادگاه و تحصیل == | ||
عالمی دامغانی در قم در درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی و سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و امام‌خمینی شرکت جست. او مدت ۱۲ سال در درس‌های امام‌خمینی شرکت داشت ( | محمدعلی عالمی دامغانی در سال ۱۳۰۷ش در روستای حجاجی دامغان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش شیخ جواد عالمی دامغانی از روحانیان برجسته دامغان بود. | ||
در سال | |||
عالمی دامغانی در آذر ۱۳۵۶ و در چهلمین روز رحلت مشکوک سیدمصطفی خمینی در نجف، همراه با سه تن دیگر از روحانیان سمنان اعلامیه‌ای را صادر کرد و از مردم برای شرکت در مجلسی به همان مناسب دعوت نمود. این مجلس در ۱۱ آذر ۱۳۵۶ در مسجد جامع سمنان برگزار شد ( | محمدعلی عالمی دامغانی از شش‌سالگی خواندن و نوشتن و همچنین قرائت قرآن را در مکتب‌خانه‌ای در روستای حجاجی آموخت. سپس دوره ابتدایی را در مدرسه روستای قدرت‌آباد که تا حجاجی چهار کیلومتر فاصله داشت، گذراند. او از آبان ۱۳۲۳ به فراگیری دروس حوزوی در حوزه علمیه دامغان پرداخت و مقدمات را نزد شیخ غلامحسین خیری خواند. سپس به این سبب که پسرعموی همنامش میرزا محمدعلی عالمی دامغانی (فرزند شیخ علی دامغانی) سرپرستی مدرسه دامغانی را در همدان بر عهده داشت، راهی همدان شد و دروس سطح را نزد استادان آن شهر ازجمله میرزا محمدعلی دامغانی‌زاده، شیخ ابوالقاسم ربانی شاهنجرانی و میرزا اسدالله شریعتمداری غروی به پایان رساند. | ||
عالمی دامغانی از اواخر سال ۱۳۶۷ به عرصه تدریس بازگشت و به تدریس درس خارج اصول در سمنان پرداخت. آثار منتشرشده او عبارت است از: پیغمبر و یاران در ۵ جلد (معرفی یاران و اصحاب پیغمبر اکرم (ص))، جوانان چه می‌پرسند؟، شاگردان مکتب ائمه (ع) (شرح‌حال ۳۰۰ تن از شاگردان ائمه از امام علی (ع) تا امام عصر (عج))، حسین (ع) نفس مطمئنه. آثار او که تا به حال به چاپ نرسیده عبارت است از: تاریخ اجمالی ائمه اطهار علیهم‌السلام، مناظرات مأمون در امر فدک، صحنه‌های قیامت از دیدگاه قرآن (ترجمه کتاب شاهد القیامه اثر سیدقطب) (شریف رازی، | عالمی دامغانی مدت یک سال هم در درس خارج آخوند ملاعلی معصومی همدانی حاضر شد و در سال ۱۳۳۰ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی [[قم]] شد (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۸-۳۳۹). عالمی دامغانی در قم در درس خارج فقه و اصول آیات [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] و [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]] و [[امام‌خمینی]] شرکت جست. او مدت ۱۲ سال در درس‌های امام‌خمینی شرکت داشت (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۹)، بنابراین از سال ۱۳۳۰-۱۳۴۲ش در [[مسجد محمدیه|مساجد محمدیه]]، [[مسجد سلماسی|سلماسی]] و [[مسجد اعظم|اعظم]]، از درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی بهره‌مند می‌شد و یک دوره کامل خارج اصول را نزد ایشان خواند. مدتی هم از درس خارج اصول آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد استفاده کرد. در کنار حضور در درس‌های خارج فقه و اصول استادان مذکور، در درس تفسیر قرآن [[علامه طباطبائی|علامه سیدمحمدحسین طباطبائی]] هم شرکت می‌کرد. | ||
محمدعلی عالمی دامغانی در ۱۸ شهریور ۱۳۷۸ در سمنان درگذشت و در قبرستان عمومی آن شهر به خاک سپرده شد (انصاری، | |||
منابع | در سال ۱۳۴۲ش در پی درخواست جمعی از مردم سمنان از آیت‌الله گلپایگانی برای اعزام عالمی دامغانی به سمنان (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۹)، به دستور آیت‌الله گلپایگانی به آن شهر رفت (آیت‌الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک، ج ۱، ص۵۷۰) و به اقامه نماز جماعت در مسجد جامع سمنان (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۷) و تبلیغ دین پرداخت. او سپس با تشکیل حوزه علمیه در آنجا، به پرورش طلاب جوان مشغول شد و خود به تدریس پرداخت و پس از سال‌ها تدریس دروس سطح، به تدریس درس خارج اصول در آن شهر ادامه داد. او از همان ماه‌های اول ورود به سمنان به فعالیت‌های سیاسی پرداخت و ازجمله برخی از روحانیان را برای سخنرانی به سمنان دعوت می‌کرد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۶-۲۷). او در سال ۱۳۴۸ با معرفی محمدتقی نصیری سمنانی و شیخ عبدالحسین منصوریان از امام‌خمینی اجازه‌ای در حسبیات دریافت کرد(صحیفه امام، ج۱، ص۴۷۷-۴۷۸). ساواک در گزارشی درباره عالمی در سال ۱۳۴۹ش اعلام کرد که او نظر خوشی به دستگاه پهلوی ندارد و به انتقاد از دولت می‌پردازد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۱). عالمی دامغانی همچنین در مراسمی که توسط مأموران حکومتی در سمنان برگزار می‌شد، شرکت نمی‌کرد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۶۷). به سبب این فعالیت‌ها، ساواک در گزارشی در سال ۱۳۵۲ش او را یکی از روحانیان افراطی سمنان نامید (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۷) و وی را به سبب روشنگری و بیان واقعیت‌های سیاسی، از سخنرانی منع کرد. تداوم فعالیت‌های سیاسی عالمی دامغانی باعث شد در نهایت در ۲۷ اسفند ۱۳۵۲ در سمنان دستگیر و به مدت یک سال از سمنان به بافت کرمان تبعید شود و تا ۲۷ اسفند ۱۳۵۳ در تبعید بود (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۷). | ||
عالمی دامغانی در آذر ۱۳۵۶ و در چهلمین روز رحلت مشکوک [[سیدمصطفی خمینی]] در نجف، همراه با سه تن دیگر از روحانیان سمنان اعلامیه‌ای را صادر کرد و از مردم برای شرکت در مجلسی به همان مناسب دعوت نمود. این مجلس در ۱۱ آذر ۱۳۵۶ در مسجد جامع سمنان برگزار شد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۸۶). او در اردیبهشت ۱۳۵۷ همراه با جمعی از روحانیان سمنان نامه‌ای را به آیات گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری در قم ارسال کرد و اقدام حکومت پهلوی را در حمله به بیوت مراجع عظام محکوم نمود. عالمی دامغانی همچنین در تعطیلی نماز جماعت در اعتراض به آن اقدام حکومت پهلوی نقش داشت و به همین علت ساواک از او به‌عنوان یکی از روحانیان افراطی و اخلالگر منطقه نام برد و خواستار «طرد» او از منطقه شد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۰۳-۱۰۴). این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک در مهر ۱۳۵۷ او را در صدر طرفداران امام‌خمینی در سمنان قرار دهد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۲۶). وی همچنین در سال ۱۳۵۷ش و به مناسبت شهادت امام صادق(ع) مجلس عزا برگزار کرد که به راهپیمائی مردم منجر شد. او به سبب ندادن تعهد برای پرهیز از فعالیت‌های سیاسی در ۱۱ آذر دستگیر شد. در پی این اقدام حکومت پهلوی، مردم سمنان با تعطیلی بازار و تحصن در دادگستری خواستار آزادی عالمی دامغانی شدند و این اعتراض‌ها در نهایت حکومت پهلوی را به آزادی او واداشت (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۴۴). وی پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و در همه راهپیمائی‌ها پیشاپیش صفوف حرکت می‌کرد و مردم را به استقامت و پایداری تا پیروزی نهائی و سقوط حکومت پهلوی و برقراری حکومت اسلامی ترغیب و تهییج می‌نمود. | |||
=== فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی === | |||
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷، به تشکیل کمیته انقلاب اسلامی در سمنان دست زد و کمیته انتظامات و کمیته‌های دیگر را به منظور حفظ امنیت و تأمین نیازمندی‌های مردم بنیان نهاد و عملاً اداره امور را بر عهده گرفت. سپس مسئولیت امور بنیاد مستضعفان استان سمنان، مسئولیت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و عقیدتی و سیاسی شهربانی استان سمنان را بر عهده گرفت. همچنین از ۱۴ فروردین ۱۳۵۸ با ابلاغ دادستانی در دادسرای انقلاب اسلامی به فعالیت پرداخت و سپس ریاست دادگاه انقلاب اسلامی و حاکم شرع دادگاه کیفری یک استان سمنان را عهده‌دار شد و مدت ده سال در آن سمت بود. او در دوره سوم مجلس خبرگان رهبری از سوی مردم استان سمنان به نمایندگی برگزیده شد (خبرگان ملت، دفتر اول، ص۵۹۸). | |||
عالمی دامغانی از اواخر سال ۱۳۶۷ به عرصه تدریس بازگشت و به تدریس درس خارج اصول در سمنان پرداخت. آثار منتشرشده او عبارت است از: پیغمبر و یاران در ۵ جلد (معرفی یاران و اصحاب پیغمبر اکرم (ص))، جوانان چه می‌پرسند؟، شاگردان مکتب ائمه (ع) (شرح‌حال ۳۰۰ تن از شاگردان ائمه از امام علی (ع) تا امام عصر (عج))، حسین (ع) نفس مطمئنه. آثار او که تا به حال به چاپ نرسیده عبارت است از: تاریخ اجمالی ائمه اطهار علیهم‌السلام، مناظرات مأمون در امر فدک، صحنه‌های قیامت از دیدگاه قرآن (ترجمه کتاب شاهد القیامه اثر سیدقطب) (شریف رازی، ص۳۳۹-۳۴۰)، نقدی بر تصوف، نهضت‌های مقدس تا قیام خونین مختار، شرح مختصری از زندگی امام حسین (ع)، رساله استدلالی در ارث زوجه، رساله اجتهادی در رضاع، رساله اجتهادی و استدلالی در خلل و قواطع الصلوه، شرح کفایۀ‌الاصول، شرح بر عروۀ‌الوثقی («درگذشتگان: آیت‌الله عالمی»، ۱۰۶؛ آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۷). | |||
== درگذشت == | |||
محمدعلی عالمی دامغانی در ۱۸ شهریور ۱۳۷۸ در سمنان درگذشت و در قبرستان عمومی آن شهر به خاک سپرده شد (انصاری، ص۱۰۶). | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
* آیت‌الله‌العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۹)، ج۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات. | |||
* آیت‌الله محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۶)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات. | |||
* انصاری، ناصرالدین (۱۳۷۸)، «درگذشتگان» آیت‌الله عالمی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۵۹. | |||
* خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری (۱۳۸۰)، دفتر اول، قم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری. | |||
* شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۵، تهران، اسلامیه. | |||
* صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | |||
{{پایان}} | |||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:پروژه شاگردان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۱۰
 | |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۰۷ش |
| زادگاه | روستای حجاجی دامغان |
| تاریخ وفات | ۱۸ شهریور ۱۳۷۸ |
| محل دفن | سمنان |
| شهر وفات | سمنان |
| اطلاعات علمی | |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| وبگاه رسمی | |
محمدعلی عالمی دامغانی، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی.
زادگاه و تحصیل
محمدعلی عالمی دامغانی در سال ۱۳۰۷ش در روستای حجاجی دامغان و در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. پدرش شیخ جواد عالمی دامغانی از روحانیان برجسته دامغان بود.
محمدعلی عالمی دامغانی از شش‌سالگی خواندن و نوشتن و همچنین قرائت قرآن را در مکتب‌خانه‌ای در روستای حجاجی آموخت. سپس دوره ابتدایی را در مدرسه روستای قدرت‌آباد که تا حجاجی چهار کیلومتر فاصله داشت، گذراند. او از آبان ۱۳۲۳ به فراگیری دروس حوزوی در حوزه علمیه دامغان پرداخت و مقدمات را نزد شیخ غلامحسین خیری خواند. سپس به این سبب که پسرعموی همنامش میرزا محمدعلی عالمی دامغانی (فرزند شیخ علی دامغانی) سرپرستی مدرسه دامغانی را در همدان بر عهده داشت، راهی همدان شد و دروس سطح را نزد استادان آن شهر ازجمله میرزا محمدعلی دامغانی‌زاده، شیخ ابوالقاسم ربانی شاهنجرانی و میرزا اسدالله شریعتمداری غروی به پایان رساند.
عالمی دامغانی مدت یک سال هم در درس خارج آخوند ملاعلی معصومی همدانی حاضر شد و در سال ۱۳۳۰ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۸-۳۳۹). عالمی دامغانی در قم در درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی و سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی و امام‌خمینی شرکت جست. او مدت ۱۲ سال در درس‌های امام‌خمینی شرکت داشت (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۹)، بنابراین از سال ۱۳۳۰-۱۳۴۲ش در مساجد محمدیه، سلماسی و اعظم، از درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی بهره‌مند می‌شد و یک دوره کامل خارج اصول را نزد ایشان خواند. مدتی هم از درس خارج اصول آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد استفاده کرد. در کنار حضور در درس‌های خارج فقه و اصول استادان مذکور، در درس تفسیر قرآن علامه سیدمحمدحسین طباطبائی هم شرکت می‌کرد.
در سال ۱۳۴۲ش در پی درخواست جمعی از مردم سمنان از آیت‌الله گلپایگانی برای اعزام عالمی دامغانی به سمنان (شریف‌رازی، ج ۵، ص۳۳۹)، به دستور آیت‌الله گلپایگانی به آن شهر رفت (آیت‌الله العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک، ج ۱، ص۵۷۰) و به اقامه نماز جماعت در مسجد جامع سمنان (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۷) و تبلیغ دین پرداخت. او سپس با تشکیل حوزه علمیه در آنجا، به پرورش طلاب جوان مشغول شد و خود به تدریس پرداخت و پس از سال‌ها تدریس دروس سطح، به تدریس درس خارج اصول در آن شهر ادامه داد. او از همان ماه‌های اول ورود به سمنان به فعالیت‌های سیاسی پرداخت و ازجمله برخی از روحانیان را برای سخنرانی به سمنان دعوت می‌کرد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۶-۲۷). او در سال ۱۳۴۸ با معرفی محمدتقی نصیری سمنانی و شیخ عبدالحسین منصوریان از امام‌خمینی اجازه‌ای در حسبیات دریافت کرد(صحیفه امام، ج۱، ص۴۷۷-۴۷۸). ساواک در گزارشی درباره عالمی در سال ۱۳۴۹ش اعلام کرد که او نظر خوشی به دستگاه پهلوی ندارد و به انتقاد از دولت می‌پردازد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۱). عالمی دامغانی همچنین در مراسمی که توسط مأموران حکومتی در سمنان برگزار می‌شد، شرکت نمی‌کرد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۶۷). به سبب این فعالیت‌ها، ساواک در گزارشی در سال ۱۳۵۲ش او را یکی از روحانیان افراطی سمنان نامید (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۴۷) و وی را به سبب روشنگری و بیان واقعیت‌های سیاسی، از سخنرانی منع کرد. تداوم فعالیت‌های سیاسی عالمی دامغانی باعث شد در نهایت در ۲۷ اسفند ۱۳۵۲ در سمنان دستگیر و به مدت یک سال از سمنان به بافت کرمان تبعید شود و تا ۲۷ اسفند ۱۳۵۳ در تبعید بود (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۷).
عالمی دامغانی در آذر ۱۳۵۶ و در چهلمین روز رحلت مشکوک سیدمصطفی خمینی در نجف، همراه با سه تن دیگر از روحانیان سمنان اعلامیه‌ای را صادر کرد و از مردم برای شرکت در مجلسی به همان مناسب دعوت نمود. این مجلس در ۱۱ آذر ۱۳۵۶ در مسجد جامع سمنان برگزار شد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۸۶). او در اردیبهشت ۱۳۵۷ همراه با جمعی از روحانیان سمنان نامه‌ای را به آیات گلپایگانی و سیدکاظم شریعتمداری در قم ارسال کرد و اقدام حکومت پهلوی را در حمله به بیوت مراجع عظام محکوم نمود. عالمی دامغانی همچنین در تعطیلی نماز جماعت در اعتراض به آن اقدام حکومت پهلوی نقش داشت و به همین علت ساواک از او به‌عنوان یکی از روحانیان افراطی و اخلالگر منطقه نام برد و خواستار «طرد» او از منطقه شد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۰۳-۱۰۴). این فعالیت‌ها باعث شد تا ساواک در مهر ۱۳۵۷ او را در صدر طرفداران امام‌خمینی در سمنان قرار دهد (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۲۶). وی همچنین در سال ۱۳۵۷ش و به مناسبت شهادت امام صادق(ع) مجلس عزا برگزار کرد که به راهپیمائی مردم منجر شد. او به سبب ندادن تعهد برای پرهیز از فعالیت‌های سیاسی در ۱۱ آذر دستگیر شد. در پی این اقدام حکومت پهلوی، مردم سمنان با تعطیلی بازار و تحصن در دادگستری خواستار آزادی عالمی دامغانی شدند و این اعتراض‌ها در نهایت حکومت پهلوی را به آزادی او واداشت (آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۱۴۴). وی پس از آزادی به فعالیت‌های سیاسی ادامه داد و در همه راهپیمائی‌ها پیشاپیش صفوف حرکت می‌کرد و مردم را به استقامت و پایداری تا پیروزی نهائی و سقوط حکومت پهلوی و برقراری حکومت اسلامی ترغیب و تهییج می‌نمود.
فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی
او پس از پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷، به تشکیل کمیته انقلاب اسلامی در سمنان دست زد و کمیته انتظامات و کمیته‌های دیگر را به منظور حفظ امنیت و تأمین نیازمندی‌های مردم بنیان نهاد و عملاً اداره امور را بر عهده گرفت. سپس مسئولیت امور بنیاد مستضعفان استان سمنان، مسئولیت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و عقیدتی و سیاسی شهربانی استان سمنان را بر عهده گرفت. همچنین از ۱۴ فروردین ۱۳۵۸ با ابلاغ دادستانی در دادسرای انقلاب اسلامی به فعالیت پرداخت و سپس ریاست دادگاه انقلاب اسلامی و حاکم شرع دادگاه کیفری یک استان سمنان را عهده‌دار شد و مدت ده سال در آن سمت بود. او در دوره سوم مجلس خبرگان رهبری از سوی مردم استان سمنان به نمایندگی برگزیده شد (خبرگان ملت، دفتر اول، ص۵۹۸). عالمی دامغانی از اواخر سال ۱۳۶۷ به عرصه تدریس بازگشت و به تدریس درس خارج اصول در سمنان پرداخت. آثار منتشرشده او عبارت است از: پیغمبر و یاران در ۵ جلد (معرفی یاران و اصحاب پیغمبر اکرم (ص))، جوانان چه می‌پرسند؟، شاگردان مکتب ائمه (ع) (شرح‌حال ۳۰۰ تن از شاگردان ائمه از امام علی (ع) تا امام عصر (عج))، حسین (ع) نفس مطمئنه. آثار او که تا به حال به چاپ نرسیده عبارت است از: تاریخ اجمالی ائمه اطهار علیهم‌السلام، مناظرات مأمون در امر فدک، صحنه‌های قیامت از دیدگاه قرآن (ترجمه کتاب شاهد القیامه اثر سیدقطب) (شریف رازی، ص۳۳۹-۳۴۰)، نقدی بر تصوف، نهضت‌های مقدس تا قیام خونین مختار، شرح مختصری از زندگی امام حسین (ع)، رساله استدلالی در ارث زوجه، رساله اجتهادی در رضاع، رساله اجتهادی و استدلالی در خلل و قواطع الصلوه، شرح کفایۀ‌الاصول، شرح بر عروۀ‌الوثقی («درگذشتگان: آیت‌الله عالمی»، ۱۰۶؛ آیت‌الله حاج شیخ محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک، ص۲۷).
درگذشت
محمدعلی عالمی دامغانی در ۱۸ شهریور ۱۳۷۸ در سمنان درگذشت و در قبرستان عمومی آن شهر به خاک سپرده شد (انصاری، ص۱۰۶).
پانویس
منابع
- آیت‌الله‌العظمی سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۹)، ج۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- آیت‌الله محمدتقی نصیری به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۶)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- انصاری، ناصرالدین (۱۳۷۸)، «درگذشتگان» آیت‌الله عالمی»، دوماهنامه آینه پژوهش، شماره ۵۹.
- خبرگان ملت، شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری (۱۳۸۰)، دفتر اول، قم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری.
- شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۵، تهران، اسلامیه.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.