سیدحسین ناصری زنجانی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:مقاله‌های نیازمند تصویر using HotCat) |
||
| (۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| خویشاوندان سرشناس = | | خویشاوندان سرشناس = | ||
| استادان = | | استادان =[[حسینعلی منتظری]]، ناصر مکارم شیرازی، [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]]، [[مرتضی مطهری]]، [[امام‌خمینی]]، سیدمحمد محقق داماد، [[مرتضی حائری یزدی]] و... | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل =زنجان و [[قم]] | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| اجازه اجتهاد به = | | اجازه اجتهاد به = | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر = | | سایر =تدریس در [[حوزه‌های علمیه|حوزه علمیه]] | ||
| سیاسی = | | سیاسی =مبارزه با [[رژیم پهلوی]] و حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] | ||
| اجتماعی = | | اجتماعی =حاکم شرع در شهرهای زنجان، بیجار، تکاب و مهاباد | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''سیدحسین ناصری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | '''سیدحسین ناصری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
== زادگاه و تحصیل == | == زادگاه و تحصیل == | ||
سیدحسین ناصری در زنجان به دنیا آمد. درباره تاریخ تولد او اطلاعاتی در دست نیست. درباره تحصیلات ابتدایی یا متوسطه او هم گزارشی وجود ندارد. او در نوجوانی به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و به همین منظور به حوزه علمیه زنجان رفت و مقدمات را در آنجا و نزد استادان آن حوزه ازجمله شیخ اسماعیل صائینی زنجانی گذراند. سپس راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] دروس سطح را نزد آیات [[حسینعلی منتظری]]، ناصر مکارم شیرازی و [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]] به پایان رساند. در درس فلسفه هم از شاگردان آیات منتظری و [[مرتضی مطهری]] بود. آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات [[امام‌خمینی]]، سیدمحمد محقق داماد و [[مرتضی حائری یزدی|شیخ مرتضی حائری]] شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه | سیدحسین ناصری در زنجان به دنیا آمد. درباره تاریخ تولد او اطلاعاتی در دست نیست. درباره تحصیلات ابتدایی یا متوسطه او هم گزارشی وجود ندارد. او در نوجوانی به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و به همین منظور به حوزه علمیه زنجان رفت و مقدمات را در آنجا و نزد استادان آن حوزه ازجمله شیخ اسماعیل صائینی زنجانی گذراند. سپس راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] دروس سطح را نزد آیات [[حسینعلی منتظری]]، ناصر مکارم شیرازی و [[سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی]] به پایان رساند. در درس فلسفه هم از شاگردان آیات منتظری و [[مرتضی مطهری]] بود. آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات [[امام‌خمینی]]، سیدمحمد محقق داماد و [[مرتضی حائری یزدی|شیخ مرتضی حائری]] شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه ۱۳۴۰ش در درس‌های ایشان در [[مسجد سلماسی|مساجد سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] شرکت می‌کرده است. ناصری تقریرات استادان خود را می‌نوشت.<ref>«آیت‌الله سیدحسین ناصری».</ref> ولی درباره تقریرات او از درس‌های امام‌خمینی اطلاعاتی وجود ندارد. | ||
==فعالیت سیاسی== | ==فعالیت سیاسی== | ||
ناصری زنجانی در دوران تحصیل در قم همراه با روحانیان و طلاب علوم حوزوی، اعلامیه‌هایی را در حمایت از امام‌خمینی و انتقاد از حکومت پهلوی منتشر می‌کرد. ازجمله در ۲۶ اسفند ۱۳۴۳ و پس از انتصاب امیرعباس هویدا به سمت نخست‌وزیری، همراه با جمعی از طلاب و روحانیان زنجانی حوزه علمیه | ناصری زنجانی در دوران تحصیل در قم همراه با روحانیان و طلاب علوم حوزوی، اعلامیه‌هایی را در حمایت از [[امام‌خمینی]] و [[انتقاد]] از حکومت پهلوی منتشر می‌کرد. ازجمله در ۲۶ اسفند ۱۳۴۳ و پس از انتصاب [[امیرعباس هویدا]] به سمت نخست‌وزیری، همراه با جمعی از طلاب و روحانیان زنجانی [[حوزه علمیه قم]]، نامه‌ای به هویدا ارسال کردند و در آن، ضمن انتقاد از سیاست‌های دولت‌های گذشته در برخورد با مخالفان [[حکومت پهلوی]]، با اشاره به [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]]، آن را مغایر با شرع و نص صریح قانون اساسی دانستند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شدند. همچنین در همان نامه بر آزادی دیگر زندانیان سیاسی تأکید کردند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۳۹ـ۱۴۱.</ref> در سال ۱۳۴۴ش هم وقتی امام‌خمینی از ترکیه به عراق مهاجرت کرد و در نجف اشرف مستقر شد، همراه با برخی از طلاب و علمای زنجانی [[حوزه علمیه قم]]، نامه‌ای را برای ایشان ارسال کردند و خرسندی خود را از استقرار ایشان در جوار مضجع نورانی امام علی(ع) ابراز نمودند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۸۰ـ۱۸۱.</ref> در سال ۱۳۴۵ش نیز زمانی که حکومت پهلوی برخی از روحانیان مبارز چون آیات [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]]، [[حسینعلی منتظری]] و [[احمد آذری قمی]] را دستگیر کرد و به تهران انتقال داد و [[شهاب‌الدین اشراقی]]، داماد امام‌خمینی را از قم به همدان تبعید نمود، همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم نامه‌ای به مراجع عظام تقلید ارسال کردند و ضمن محکوم کردن دستگیری و تبعید آن روحانیان، خواستار واکنش آنان به این‌گونه اقدامات شدند.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۹۵-۱۹۸؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۴۱۰، ج۵، ص۱۷۸-۱۷۷.</ref> | ||
ناصری زنجانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های قضایی مشغول شد و مدتی حاکم شرع در شهرهای زنجان، بیجار، تکاب و مهاباد بود. سپس در زنجان به فعالیت‌های قضایی ادامه داد. هم‌زمان به تدریس دروس حوزوی در آن شهر نیز پرداخت.<ref> | ناصری زنجانی در اواسط دهه ۱۳۴۰ ش به زنجان بازگشت و به تدریس دروس حوزوی و تبلیغ دین در آن شهر پرداخت. در همان زمان با معرفی آیات حسینعلی منتظری و [[علی احمدی میانجی]] از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد.<ref>صحیفه امام، ج۱، ص۵۱۰.</ref> او همچنین به مبارزاتش علیه حکومت پهلوی در زنجان ادامه داد و ازجمله فعالیت‌های او می‌توان به عضویت در گروه سیزده‌نفره از روحانیان مبارز آن شهر اشاره کرد؛ آنان در تهیه و توزیع [[اعلامیه‌های امام‌خمینی]] در زنجان نقش محوری داشتند و آقایان قربانعلی ذوالقدر، سیدمجتبی موسوی، محمد شجاعی، [[اسدالله بیات]] و... از دیگر اعضای این گروه بودند.<ref>بیات، انقلاب اسلامی در زنجان، ص۲۰۸.</ref> در سال ۱۳۵۰ش با توزیع [[ولایت فقیه|کتاب ولایت‌فقیه امام‌خمینی]] بین طلاب و روحانیان در زنجان تحرک خاصی به مبارزات مردم آن شهر بخشید. سیدمجتبی موسوی یکی از روحانیان زنجان درصدد تأسیس گروهی مسلحانه افتاد و با سیدعلی اندرزگو ارتباط برقرار کرد. همین مسئله باعث دستگیری وی شد. پس از مدت کوتاهی، سیدحسین ناصری هم دستگیر شد.<ref>شکوری، ص۱۴۳-۱۴۴؛ کامور، «شهید بهمن حجت کاشانی از نگاه راویان خرم دره (۲)»، ص۱۹۵.</ref> اگرچه اطلاعات درباره نحوه همکاری ناصری با سیدمجتبی موسوی در دست نیست، ولی تأکید کامور بخشایش بر همفکری آن دو نشان می‌دهد ناصری در تأسیس گروه مسلحانه با موسوی همکاری می‌کرد و دستگیری او هم به همین علت بود. او در زندان زنجان با [[تلاوت قرآن]] در بالا بردن روحیه زندانیان می‌کوشید. دستگیری و زندانی کردن او و دیگر همفکرانش نقش زیادی در جدی‌تر شدن مبارزات و هویت یافتن مبارزان مذهبی در زنجان شد.<ref>شکوری، «فصل چهارم: ایدئولوژی، تجربه، تشکل (روند مبارزه در زنجان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۵۶)»، ص۱۴۴-۱۴۵.</ref> ناصری پس از مدتی از زندان آزاد شد، ولی ممنوع‌المنبر گردید. تداوم فعالیت‌های سیاسی باعث شد تا بار دیگر به [[ساواک]] احضار شود.<ref>بیات، انقلاب اسلامی در زنجان، ص۲۲۸.</ref> | ||
==فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب== | |||
ناصری زنجانی پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت‌های قضایی مشغول شد و مدتی حاکم شرع در شهرهای زنجان، بیجار، تکاب و مهاباد بود. سپس در زنجان به فعالیت‌های قضایی ادامه داد. هم‌زمان به تدریس دروس حوزوی در آن شهر نیز پرداخت.«<ref>آیت‌الله سیدحسین ناصری».</ref> | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* | * «[https://zanjanyha.ir آیت‌الله سیدحسین ناصری]». | ||
* اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | * اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | ||
* بیات، مسعود (۱۳۸۶)، انقلاب اسلامی در زنجان، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | * بیات، مسعود (۱۳۸۶)، انقلاب اسلامی در زنجان، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی. | ||
* صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | * صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | ||
* کامور بخشایش، جواد (۱۳۸۵)، «شهید بهمن حجت کاشانی از نگاه راویان خرم دره (۲)»، فصلنامه ۱۵ خرداد، شماره ۷، بهار. | * کامور بخشایش، جواد (۱۳۸۵)، «شهید بهمن حجت کاشانی از نگاه راویان خرم دره(۲)»، فصلنامه ۱۵ خرداد، شماره ۷، بهار. | ||
* سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۱۲، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | * سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۱۲، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | ||
* شکوری، ابوالفضل (۱۳۷۳)، «فصل چهارم: ایدئولوژی، تجربه، تشکل (روند مبارزه در زنجان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۵۶)» (۱۳۷۳)، فصلنامه یاد، شماره ۳۵ و ۳۶. | * شکوری، ابوالفضل (۱۳۷۳)، «فصل چهارم: ایدئولوژی، تجربه، تشکل (روند مبارزه در زنجان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۵۶)» (۱۳۷۳)، فصلنامه یاد، شماره ۳۵ و ۳۶. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان]] | ||
[[رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی]] | |||
[[رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی]] | |||
[[رده:مقاله‌های نیازمند تصویر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۰۹:۱۵
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| زادگاه | زنجان |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | حسینعلی منتظری، ناصر مکارم شیرازی، سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی، مرتضی مطهری، امام‌خمینی، سیدمحمد محقق داماد، مرتضی حائری یزدی و... |
| محل تحصیل | زنجان و قم |
| سایر | تدریس در حوزه علمیه |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی |
| اجتماعی | حاکم شرع در شهرهای زنجان، بیجار، تکاب و مهاباد |
| وبگاه رسمی | |
سیدحسین ناصری، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
زادگاه و تحصیل
سیدحسین ناصری در زنجان به دنیا آمد. درباره تاریخ تولد او اطلاعاتی در دست نیست. درباره تحصیلات ابتدایی یا متوسطه او هم گزارشی وجود ندارد. او در نوجوانی به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و به همین منظور به حوزه علمیه زنجان رفت و مقدمات را در آنجا و نزد استادان آن حوزه ازجمله شیخ اسماعیل صائینی زنجانی گذراند. سپس راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را نزد آیات حسینعلی منتظری، ناصر مکارم شیرازی و سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی به پایان رساند. در درس فلسفه هم از شاگردان آیات منتظری و مرتضی مطهری بود. آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات امام‌خمینی، سیدمحمد محقق داماد و شیخ مرتضی حائری شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در اواخر دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه ۱۳۴۰ش در درس‌های ایشان در مساجد سلماسی و اعظم قم شرکت می‌کرده است. ناصری تقریرات استادان خود را می‌نوشت.[۱] ولی درباره تقریرات او از درس‌های امام‌خمینی اطلاعاتی وجود ندارد.
فعالیت سیاسی
ناصری زنجانی در دوران تحصیل در قم همراه با روحانیان و طلاب علوم حوزوی، اعلامیه‌هایی را در حمایت از امام‌خمینی و انتقاد از حکومت پهلوی منتشر می‌کرد. ازجمله در ۲۶ اسفند ۱۳۴۳ و پس از انتصاب امیرعباس هویدا به سمت نخست‌وزیری، همراه با جمعی از طلاب و روحانیان زنجانی حوزه علمیه قم، نامه‌ای به هویدا ارسال کردند و در آن، ضمن انتقاد از سیاست‌های دولت‌های گذشته در برخورد با مخالفان حکومت پهلوی، با اشاره به تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، آن را مغایر با شرع و نص صریح قانون اساسی دانستند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شدند. همچنین در همان نامه بر آزادی دیگر زندانیان سیاسی تأکید کردند.[۲] در سال ۱۳۴۴ش هم وقتی امام‌خمینی از ترکیه به عراق مهاجرت کرد و در نجف اشرف مستقر شد، همراه با برخی از طلاب و علمای زنجانی حوزه علمیه قم، نامه‌ای را برای ایشان ارسال کردند و خرسندی خود را از استقرار ایشان در جوار مضجع نورانی امام علی(ع) ابراز نمودند.[۳] در سال ۱۳۴۵ش نیز زمانی که حکومت پهلوی برخی از روحانیان مبارز چون آیات عبدالرحیم ربانی شیرازی، حسینعلی منتظری و احمد آذری قمی را دستگیر کرد و به تهران انتقال داد و شهاب‌الدین اشراقی، داماد امام‌خمینی را از قم به همدان تبعید نمود، همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم نامه‌ای به مراجع عظام تقلید ارسال کردند و ضمن محکوم کردن دستگیری و تبعید آن روحانیان، خواستار واکنش آنان به این‌گونه اقدامات شدند.[۴]
ناصری زنجانی در اواسط دهه ۱۳۴۰ ش به زنجان بازگشت و به تدریس دروس حوزوی و تبلیغ دین در آن شهر پرداخت. در همان زمان با معرفی آیات حسینعلی منتظری و علی احمدی میانجی از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد.[۵] او همچنین به مبارزاتش علیه حکومت پهلوی در زنجان ادامه داد و ازجمله فعالیت‌های او می‌توان به عضویت در گروه سیزده‌نفره از روحانیان مبارز آن شهر اشاره کرد؛ آنان در تهیه و توزیع اعلامیه‌های امام‌خمینی در زنجان نقش محوری داشتند و آقایان قربانعلی ذوالقدر، سیدمجتبی موسوی، محمد شجاعی، اسدالله بیات و... از دیگر اعضای این گروه بودند.[۶] در سال ۱۳۵۰ش با توزیع کتاب ولایت‌فقیه امام‌خمینی بین طلاب و روحانیان در زنجان تحرک خاصی به مبارزات مردم آن شهر بخشید. سیدمجتبی موسوی یکی از روحانیان زنجان درصدد تأسیس گروهی مسلحانه افتاد و با سیدعلی اندرزگو ارتباط برقرار کرد. همین مسئله باعث دستگیری وی شد. پس از مدت کوتاهی، سیدحسین ناصری هم دستگیر شد.[۷] اگرچه اطلاعات درباره نحوه همکاری ناصری با سیدمجتبی موسوی در دست نیست، ولی تأکید کامور بخشایش بر همفکری آن دو نشان می‌دهد ناصری در تأسیس گروه مسلحانه با موسوی همکاری می‌کرد و دستگیری او هم به همین علت بود. او در زندان زنجان با تلاوت قرآن در بالا بردن روحیه زندانیان می‌کوشید. دستگیری و زندانی کردن او و دیگر همفکرانش نقش زیادی در جدی‌تر شدن مبارزات و هویت یافتن مبارزان مذهبی در زنجان شد.[۸] ناصری پس از مدتی از زندان آزاد شد، ولی ممنوع‌المنبر گردید. تداوم فعالیت‌های سیاسی باعث شد تا بار دیگر به ساواک احضار شود.[۹]
فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب
ناصری زنجانی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های قضایی مشغول شد و مدتی حاکم شرع در شهرهای زنجان، بیجار، تکاب و مهاباد بود. سپس در زنجان به فعالیت‌های قضایی ادامه داد. هم‌زمان به تدریس دروس حوزوی در آن شهر نیز پرداخت.«[۱۰]
پانویس
- ↑ «آیت‌الله سیدحسین ناصری».
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۳۹ـ۱۴۱.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۸۰ـ۱۸۱.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۹۵-۱۹۸؛ سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۳، ص۴۱۰، ج۵، ص۱۷۸-۱۷۷.
- ↑ صحیفه امام، ج۱، ص۵۱۰.
- ↑ بیات، انقلاب اسلامی در زنجان، ص۲۰۸.
- ↑ شکوری، ص۱۴۳-۱۴۴؛ کامور، «شهید بهمن حجت کاشانی از نگاه راویان خرم دره (۲)»، ص۱۹۵.
- ↑ شکوری، «فصل چهارم: ایدئولوژی، تجربه، تشکل (روند مبارزه در زنجان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۵۶)»، ص۱۴۴-۱۴۵.
- ↑ بیات، انقلاب اسلامی در زنجان، ص۲۲۸.
- ↑ آیت‌الله سیدحسین ناصری».
منابع
- «آیت‌الله سیدحسین ناصری».
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- بیات، مسعود (۱۳۸۶)، انقلاب اسلامی در زنجان، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- کامور بخشایش، جواد (۱۳۸۵)، «شهید بهمن حجت کاشانی از نگاه راویان خرم دره(۲)»، فصلنامه ۱۵ خرداد، شماره ۷، بهار.
- سیر مبارزات یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۱۲، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- شکوری، ابوالفضل (۱۳۷۳)، «فصل چهارم: ایدئولوژی، تجربه، تشکل (روند مبارزه در زنجان از سال ۱۳۵۰ تا سال ۱۳۵۶)» (۱۳۷۳)، فصلنامه یاد، شماره ۳۵ و ۳۶.