افلاطون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''افلاطون''': از حکمای الهی پیش از میلاد

[[افلاطون]] /Plato: وی شاگرد سقراط و استاد ارسطوست که در سال ۴۲۸ پیش از میلاد مسیح به دنیا آمد و علوم و حکمت الهی را از سقراط فرا گرفت. نام اصلی او «آریستوکلس» بود و نام افلاطون بعدها به مناسبت پیکر تنومندش به او داده شد.<ref>کاپلستون، تاریخ فلسفه، ۱/۱۵۵.</ref> ازجمله آثار مهم افلاطون تیمائوس، نئتتوس، مهمانی فیدون و پارمنیدس است.<ref>کاپلستون، تاریخ فلسفه، ۱/۱۶۹–۱۷۰.</ref>

امام‌خمینی از افلاطون به بزرگی یاد می‌کند و او را حکیم عظیم و الهی می‌داند<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۲/۹۵ و ۴۶۰.</ref> و در آثار خویش به برخی مبانی و مطالب افلاطون اشاره می‌کند، ازجمله:

# راه حل مسئله شرور: امام‌خمینی چند راه برای [[شرور]] بیان کرده است؛ ازجمله نظریه عدمی‌بودن شرور است. این نظریه به افلاطون نسبت داده شده که هیچ نوع وجودی برای شرور قائل نیست<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۲/۹۵–۹۶.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|عدل الهی}}.

# قدیم‌بودن نفس: امام‌خمینی گفته است که افلاطون و پیروان او نفس را قدیم می‌داند<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۷۹ و ۸۲.</ref> و سه دلیل بر قدیم‌بودن نفس اقامه کرده است:

## اگر نفس قدیم نباشد، لازم می‌آید جسمانی باشد و با حدوث بدن حادث شود؛ در حالی‌که نفس ابدی است<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۸۶.</ref> {{ببینید|متن=ببینید|نفس}}.