confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۱۸۸
ویرایش
کاربر:Salar/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
←سبقت صفت رحمت
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==سبقت صفت رحمت== | ==سبقت صفت رحمت== | ||
بر اساس برخی روایات، رحمت حق بر غضب او پیشی | بر اساس برخی روایات، رحمت حق بر غضب او پیشی دارد؛<ref> (کلینی، ۱/۴۴۳؛ فیض کاشانی، ۱/۸۱ و ۸۳)</ref> از این‌رو عارفان معتقدند گستره و دامنه رحمت به گونه‌ای است که حتی بر غضب الهی مقدم است و آن را زیر پوشش می‌گیرد؛ بلکه وجود غضب بر مجرمان نیز به رحمت وجودی حق محقق می‌شود.<ref> (خوارزمی، ۸۲۰ و ۸۸۷ ـ ۸۸۸؛ امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۶۹ ـ ۳۷۰)</ref> به اعتقاد بعضی عارفان، اسم «رحمت» در آخرت نزد اسم «منتقم» شفاعت می‌کند و رحمت او حکم غضبش را برطرف می‌سازد.<ref> (ابن‌عربی، الفتوحات المکیه، ۱/۱۴۴)</ref> امام‌خمینی معتقد است یکی از معانی سبقت رحمت بر غضب، این است که تجلی به مقام رحمانی بر همه موجودات عالم غیب و شهادت احاطه دارد (آداب الصلاة، ۲۴۷).<ref></ref> به باور ایشان، صفت رحمت در دو بستر رحمانیت و رحیمیت، اصلی است و غضب و سایر اسمای جلال تبعی هستند؛<ref> (تفسیر حمد، ۱۰۳؛ حدیث جنود، ۲۳۳ ـ ۲۳۴؛ صحیفه، ۹/۳۶۹)</ref> نخستین مظاهر اسم اعظم نیز مقام رحمانیت و رحیمیت ذاتی‌اند که از اسمای جمالی هستند و بر باقی اسما مانند اسمای جلالی احاطه دارند؛ از این‌رو گفته شده‌است رحمت الهی بر غضب او سبقت دارد.<ref> (مصباح الهدایه، ۱۸)</ref> | ||
==انسان کامل، مظهر رحمت الهی== | ==انسان کامل، مظهر رحمت الهی== | ||
امام‌خمینی با الهام از آیه «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ» (انبیاء، ۱۰۷) و آیات دیگر (توبه، ۱۲۸؛ شعراء، ۳)، معتقد است انسان کامل، بر حسب داشتن مقام شهادت ـ که ظهور به رحمانیت است ـ و مقام غیب ـ که ظهور به رحیمیت است ـ تمام دایره وجود را دربر می‌گیرد؛ از این‌رو انسان کامل مظهر رحمت رحمانی و رحیمی خداوند است (سرّ الصلاة، ۴؛ حدیث جنود، ۲۳۴). ایشان تأکید دارد اساساً یکی از کامل‌ترین مظاهر رحمت مطلقه ـ به‌ویژه رحمت رحیمی خداوند ـ بعثت انبیاست؛ چنان‌که آنان به عنوان مظاهر رحمت الهی برای نجات بندگان برانگیخته شده‌اند (آداب الصلاة، ۶۶). در نگاه امام‌خمینی یکی از بزرگ‌ترین جلوه‌های رحمت الهی برای تمام بشر قرآن کریم است (صحیفه، ۱۹/۱۱۲) و اگر کسی بخواهد رحمت واسعه الهی شامل حال او شود، باید به قرآن تمسک کند (آداب الصلاة، ۳۷). | امام‌خمینی با الهام از آیه «وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلاَّ رَحْمَةً لِلْعالَمِینَ» (انبیاء، ۱۰۷) و آیات دیگر (توبه، ۱۲۸؛ شعراء، ۳)، معتقد است انسان کامل، بر حسب داشتن مقام شهادت ـ که ظهور به رحمانیت است ـ و مقام غیب ـ که ظهور به رحیمیت است ـ تمام دایره وجود را دربر می‌گیرد؛ از این‌رو انسان کامل مظهر رحمت رحمانی و رحیمی خداوند است (سرّ الصلاة، ۴؛ حدیث جنود، ۲۳۴). ایشان تأکید دارد اساساً یکی از کامل‌ترین مظاهر رحمت مطلقه ـ به‌ویژه رحمت رحیمی خداوند ـ بعثت انبیاست؛ چنان‌که آنان به عنوان مظاهر رحمت الهی برای نجات بندگان برانگیخته شده‌اند (آداب الصلاة، ۶۶). در نگاه امام‌خمینی یکی از بزرگ‌ترین جلوه‌های رحمت الهی برای تمام بشر قرآن کریم است (صحیفه، ۱۹/۱۱۲) و اگر کسی بخواهد رحمت واسعه الهی شامل حال او شود، باید به قرآن تمسک کند (آداب الصلاة، ۳۷). | ||