کاربر:H.Ahmadi/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُحاصره اقتصادی''' منع یا محدودکردن روابط اقتصادی با [[جمهوری اسلامی ایران]] از سوی یک یا چند کشور به منظور تغییر رفتار آن. | '''مُحاصره اقتصادی''' منع یا محدودکردن روابط اقتصادی با [[جمهوری اسلامی ایران]] از سوی یک یا چند کشور به منظور تغییر رفتار آن. | ||
==مفهوم‌شناسی== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
محاصره به معنای گرداگرد گرفتن، حصاری‌کردن در جنگ و گرفتن اطراف کسی یا چیزی است، به | محاصره به معنای گرداگرد گرفتن، حصاری‌کردن در جنگ و گرفتن اطراف کسی یا چیزی است، به طوری که توان بیرون‌آمدن نداشته باشد.<ref>دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۲/۱۷۹۶۵.</ref> محاصره اقتصادی در اصطلاح به قطع یا محدودکردن مناسبات تجاری و سیاسی، به عنوان اقدامی تنبیهی به دست یک یا چند دولت علیه کشوری که [[قوانین بین‌المللی]] را نقض کرده‌است، اطلاق می‌شود.<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۱۶۳۵.</ref>. برخی کارشناسان، [[تحریم اقتصادی]] را واکنشی به رفتار سیاسی یک کشور و با هدف تغییر در ایستارها، رفتارهای داخلی و خارجی کشور تحریم‌شونده و مجازات آن کشور می‌دانند؛ <ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷؛ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۴۱.</ref> البته استفاده از این ابزار، بدون توجه به منافع و خواست اعضای جامعه جهانی و بر خلاف اصول و موازین بین‌المللی، سیاستی است که برخی قدرت‌ها علیه برخی کشورهای در حال توسعه اعمال می‌کنند.<ref>حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.</ref> محاصره اقتصادی در ادبیات اقتصاد سیاسی و عرف سیاسی، معادل تحریم اقتصادی است و از قرن نوزدهم میلادی به بعد، در مبارزات سیاسی به کار گرفته می‌شود.<ref>طلوعی، فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.</ref> امروزه تحریم با گستره بیشتر و هزینه کمتری که دارد، جایگزین مناسبی برای گزینه نظامی به شمار می‌آید.<ref>زهرانی، نظریه‌های تحریم اقتصادی، ۴.</ref> | ||
==پیشینه== | ==پیشینه== | ||
استفاده از روش محاصره اقتصادی | استفاده از روش محاصره اقتصادی سابقه‌ای طولانی در تاریخ دارد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> نخستین مورد مستند تحریم در متون غربی، به سال ۴۳۲ پیش از میلاد و عصر یونان باستان و دستور «مگارین» برای تحریم اهالی شهر «مگارا»، به دلیل ربودن سه زن اسپازینی بر می‌گردد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> در [[تاریخ اسلام]] نیز سران [[قریش]] از محاصره همه‌جانبه، به‌ویژه اقتصادی علیه مسلمانان برای جلوگیری از نفوذ و پیشرفت اسلام استفاده کردند. این تحریم‌ها، علاوه بر جلوگیری از رسیدن مواد خوراکی به [[مسلمانان مکه]]، شامل [[ازدواج]] با آنان نیز می‌شد.<ref>سبحانی، فروغ ابدیت، ۳۴۲.</ref> تحریم در تاریخ [[امریکا]] از قرن هیجدهم میلادی به بعد بارها اجرا شده‌است.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.</ref> ساکنان مهاجر این کشور در سال ۱۷۶۵م/ ۱۱۴۴ش در اعتراض به اجرای قانون «استمپ» که تجارت امریکا با [[فرانسه]] را محدود می‌کرد، کالاهای [[انگلیسی]] را تحریم کردند که این اقدام به جنگ‌های داخلی انجامید.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref> امریکا در سال ۱۸۲۲م/ ۱۲۰۱ش در واکنش به اقدام انگلیس در محدودکردن تجارت با فرانسه، مبادلات تجاری خود را با انگلستان متوقف کرد.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref> | ||
تحریم اقتصادی تا سال | [[تحریم اقتصادی]] تا سال ۱۹۱۸م/ ۱۲۹۷ش مکمل اقدامات نظامی به شمار می‌رفت؛ اما پس از [[جنگ جهانی اول]] به جای اقدامات نظامی، مورد توجه جدی قرار گرفت.<ref>علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.</ref> پس از تشکیل جامعه ملل، قانون تحریم درباره برخی کشورها در سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۳۴ و ۱۹۳۶م اجرا شد.<ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.</ref> قدرت‌های بزرگ از این ابزار علیه یکدیگر نیز استفاده کرده‌اند. در سال ۱۹۶۰م/ ۱۳۳۹ش دولت [[شوروی]] از تجارت خود با [[چین]] بسیار کاست. در سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۹ش، امریکا، شوروی را به دلیل حمله به [[افغانستان]]، مورد مجازات‌های اقتصادی قرار داد.<ref>هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷ و ۳۹۳.</ref> از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۹۰م بیشترین تحریم‌ها را امریکا اعمال کرده‌است.<ref>ولی‌زاده، تحریم منع گسترش در تئوری‌های بین‌الملل، ۲۷۸.</ref> اعمال تحریم تنها از سوی کشورهای قدرتمند علیه دیگر کشورها نبوده‌است، بلکه کشورهای دیگر نیز گاهی از این ابزار استفاده کرده‌اند و تحریم [[کشورهای عرب]] در سال ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش علیه حامیان [[رژیم اسرائیل]] از آن جمله است.<ref>طلوعی، فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.</ref> گاهی نیز از تحریم به عنوان ابزاری برای حفظ منافع ملت‌ها در برابر استعمارگران استفاده شده‌است که نمونه شاخص آن [[تحریم تنباکوست]]. پس از اعطای انحصاری امتیاز تولید، خرید و فروش توتون و تنباکوی ایران به یک انگلیسی به مدت پنجاه سال، [[میرزامحمدحسن شیرازی]] با [[تحریم شرعی استعمال توتون و تنباکو]]، باعث لغو این امتیاز شد.<ref>مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۱/۶۵ و ۷۴.</ref> | ||
ایران نیز در دویست سال گذشته با | {{ببینید|نهضت تحریم تنباکو}} | ||
طبق قانون وضع‌شده در سازمان ملل، این نهاد بین‌المللی نیز حق تحریم کشورها را دارد.<ref>حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.</ref> نخستین تحریم سازمان ملل درباره حکومت اقلیت سفیدپوست رودزیا و دومین آن تحریم اقتصادی [[افریقای جنوبی]] در دوره آپارتاید در سال ۱۹۷۷م/ ۱۳۵۶ش بود.<ref>بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۲۷؛ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.</ref> از سال ۱۹۹۰م/ ۱۳۶۹ش تاکنون، کشورهای مختلفی ازجمله [[عراق]]، یوگسلاوی، سومالی، [[لیبی]]، لیبریا، هائیتی و افغانستان به دست [[شورای امنیت سازمان ملل]] تحریم شده‌اند.<ref>بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۳۲.</ref> | |||
امام‌خمینی ماهیت نهضت اسلامی ایران را موجب تقابل | [[ایران]] نیز در دویست سال گذشته با تحریم‌های اقتصادی روبه‌رو بوده‌است. در [[دوره قاجاریه]]، به علت وابستگی اقتصاد شمال ایران به ساختار اقتصادی [[روسیه]]، به‌ویژه شبکه حمل‌ونقل آن، این کشور از تحریم اقتصادی علیه ایران استفاده می‌کرد.<ref>سجادپور، ارزیابی مهار دوگانه، چهار نگاه متفاوت، ۷.</ref> انگلیس نیز در سال ۱۳۳۱ به منظور تضعیف [[دولت محمد مصدّق]]، ایران را مورد محاصره اقتصادی همه‌جانبه، ازجمله [[تحریم نفتی]] قرار داد.<ref>مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی (۱۳۲۴ ـ ۱۳۵۷)، ۸۹.</ref> | ||
نخستین تحریم جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امریکا، در پی تسخیر سفارت این کشور در ایران ( | ==تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران== | ||
امام‌خمینی، با مغایردانستن تحریم اقتصادی با قوانین بین‌المللی ( | پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مبانی نظری و رفتاری جدیدی در ایران شکل گرفت که در بسیاری از موارد با اهداف امریکا مغایر بود؛ از این‌رو امریکا سیاستش را در برابر ایران تغییر داد و با استفاده از دیپلماسی فشار، تحریم اقتصادی را در الگوی رفتاری خود با ایران گنجاند که در واقع واکنشی به تغییر رفتار و برنامه‌ها و اهداف ایران در عرصه بین‌المللی بود (متقی، ۴۵ ـ ۴۶؛ مشیرزاده و جعفری، ۵۵ ـ ۵۶). | ||
آثار و پیامدهای محاصره اقتصادی: | امام‌خمینی ماهیت نهضت اسلامی ایران را موجب تقابل قدرت‌های بزرگ با ایران و توطئه‌چینی‌های گوناگون، ازجمله محاصره اقتصادی کشور می‌دانست (۱۳/۴۶۵). ایشان برخی دیگر از اهداف محاصره اقتصادی را ایجاد مانع در راه تحقق عدالت در ایران (۱۲/۳۴)، ناتوان‌سازی دولت اسلامی در رسیدگی به محرومان (۲۰/۳۴۱)، بازداشتن ملت ایران از حقوق مسلّم خود، همچون استرداد و محاکمه محمدرضا پهلوی (۱۱/۱۰۹) برمی‌شمرد. | ||
امام‌خمینی با وجود اینکه فشار محاصره اقتصادی و تحریم‌ها را کمرشکن شمرده ( | نخستین تحریم جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امریکا، در پی تسخیر سفارت این کشور در ایران (۱۳ آبان ۱۳۵۸)، در واکنش به گروگان‌گیری اعضای سفارت و با هدف آزادی گروگان‌ها صورت گرفت (← مقاله تسخیر لانه جاسوسی امریکا). اصلی‌ترین موارد تحریم در آن زمان، ممنوعیت واردات نفت از ایران، جلوگیری از صادرات قطعات یدکی و ابزارهای نظامی به ایران و مسدودکردن تمام دارایی‌های ایران در بانک‌های امریکایی بود (متقی، ۵۳). موج دوم تحریم علیه ایران زمانی شکل گرفت که دولت امریکا به دلیل بمب‌گذاری در پایگاه نظامی این کشور در لبنان در اول آبان ۱۳۶۲، ایران را در فهرست کشورهای حامی تروریسم قرار داد و در پی آن، صادرات کلیه تجهیزات نظامی و کالاهای دارای مصارف دوگانه نظامی و غیر نظامی را به ایران ممنوع کرد و موجب محدودیت کمک‌های مالی، ازجمله اعطای وام بانک جهانی به ایران شد (نوازنی، ۲۴۰؛ متقی، ۵۵). در سال ۱۳۶۶ پس از درگیری مستقیم نظامی امریکا با ایران در خلیج فارس، تحریم‌های امریکا ضد ایران وارد مرحله جدیدی شد (نوازنی، ۲۴۱). در این مرحله، امریکا در صدد کاهش صادرات نفت ایران به کشورهای غربی و محدودکردن تجارت آنها با ایران برآمد (همان) و به برخی کشورها، مانند ژاپن نیز فشار آورد تا از روابط تجاری خود با ایران بکاهند (متقی، ۵۸ ـ ۵۹). روند تحریم‌های اقتصادی علیه ایران از سال ۱۳۶۸ به بعد نیز ادامه داشت. | ||
برخی مخالفان تحریم معتقد بودند نفت ایران در هر صورت، حتی با هزینه بیشتر به فروش می‌رسد (تیمرمن، | امام‌خمینی، با مغایردانستن تحریم اقتصادی با قوانین بین‌المللی (۱۲/۳۹۸) و ادعاهای بشردوستانه امریکا (۱۱/۱۸۶ و ۲۲۴)، به‌گرمی از آن استقبال کرد (۱۸/۳۳۰) و تحریم را مایه بیداری و تلاش جوانان (۱۸/۱۳۲) و تحفه‌ای الهی نامید که افکار و توان نیروهای داخلی را به کار انداخت و از دولت و ارتش خواست در اقدامی پیش‌دستانه، دیگر کالاهای قدرت‌های استکباری را تحریم کنند تا کشور به خودکفایی برسد (۲۱/۴۳۳). | ||
راهکارهای مقابله با تحریم: امام‌خمینی با نگاه عمیق دینی خود، به راهکارهایی برای مقابله با محاصره و تحریم اقتصادی و ناکارامدکردن آن سفارش می‌کرد که ایمان و توکل بر خدا ( | آثار و پیامدهای محاصره اقتصادی: تحریم‌های اقتصادی بی‌تأثیر نبوده و مشکلاتی، مانند محدودیت تجارت بین‌المللی ایران، سقوط ارزش ریال، قطع کمک نهادهای بین‌المللی و دشواری وضع اقتصادی و معیشتی مردم را به دنبال داشته‌است؛ اما بیشتر کارشناسان بر این نکته تأکید کرده‌اند که تحریم‌های امریکا تأثیری در تغییر رفتار ایران در جهت اهداف امریکا نداشته‌است (علیخانی، ۳۳۷). برخی سیاست‌مداران نیز، تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران را موفق و برخی دیگر ناموفق ارزیابی کرده‌اند (برژینسکی و دیگران، ۱۴۶ ـ ۱۴۷). | ||
امام‌خمینی با اشاره به | امام‌خمینی با وجود اینکه فشار محاصره اقتصادی و تحریم‌ها را کمرشکن شمرده (۱۸/۳۴۴)، آن را هدیه‌ای الهی به شمار آورد و معتقد بود تحریم‌ها با وجود سختی‌هایی که پدیدآورده، باعث پرورش فکرها و تلاش در راه خودکفایی (۱۴/۱۱۵ ـ ۱۱۶)، فعالیت متفکران و رفع مشکلات کشور با کوشش دانشمندان داخلی (۱۴/۲۵۱ و ۱۶/۱۰۴) و ابتکارات مختلف متخصصان ایرانی (حتی در دوران جنگ) (۱۴/۱۱۴ ـ ۱۱۶) شده‌است. ایشان حفظ استقلال، پدیدآمدن روحیه خودباوری، تبدیل‌کردن تهدیدِ تحریم به فرصتِ پیداکردن شخصیت خود و فعال‌شدن مغزهای راکد داخلی را از برکات محاصره اقتصادی می‌دانست (همان) و معتقد بود با ایمان راسخ ملت ایران و توکلی که به خداوند، یگانه مدبّر عالم دارد، تهدیدها و تحریم‌ها کارساز نخواهد بود (۱۱/۳۸ ـ ۳۹ و ۱۲/۳۷۸ ـ ۳۷۹). ایشان بر این باور بود که همه ملت‌ها و دولت‌ها از ایران رویگردان نشده‌اند و با تحریم امریکا همراهی نخواهند کرد (۱۱/۱۸۹، ۲۰۷ و ۳۲۷) و همراهی برخی دولت‌های قدرتمند و مدعی تمدن و استقلال را نشانه عدم استقلال واقعی و ترس آنها از امریکا می‌دانست (۱۲/۳۷۷). | ||
استفاده مثبت از ابزار تحریم: امام‌خمینی در سال‌های آغاز نهضت و در هشدار نسبت به ضرورت مبارزه با رژیم اسرائیل، از کشورهای اسلامی می‌خواست برای دفاع از مظلومان فلسطین و پیروزی بر دشمن صهیونیستی، همواره از همه ابزارها استفاده کنند؛ ازجمله با نبرد اقتصادی به مقابله اسرائیل بروند و با تحریم همه‌جانبه نفتی و تجاری و غیره، ریشه این ماده فساد را که تهدیدی علیه ممالک اسلامی است، از قلب ممالک اسلامی | برخی مخالفان تحریم معتقد بودند نفت ایران در هر صورت، حتی با هزینه بیشتر به فروش می‌رسد (تیمرمن، ۱۸۲) و سیاست تحریم به نفع امریکا نبوده‌است (برژینسکی و دیگران، ۱۵۱)؛ چنان‌که پس از سال‌ها تحریم ایران به دست امریکا، حسابرسی این کشور اعلام کرد تأثیر تحریم‌های اقتصادی امریکا علیه ایران ناپیدا و تعیین میزان موفقیت آن دشوار است و همچنین گره‌خوردن روابط تجاری ایران با جهان و نقش تعیین‌کننده آن در بازار نفت جهان، کار امریکا را در انزوای اقتصادی ایران مشکل کرده‌است (قاسمی، ۱۹۶). | ||
منابع | راهکارهای مقابله با تحریم: امام‌خمینی با نگاه عمیق دینی خود، به راهکارهایی برای مقابله با محاصره و تحریم اقتصادی و ناکارامدکردن آن سفارش می‌کرد که ایمان و توکل بر خدا (۱۷/۴۱۱ و ۲۰/۳۲۶)، استقلال فکری و فرهنگی (۹/۵۱۶ و ۱۱/۱۸۷)، کسب علم و دانش (۱۰/۸۰)، تلاش در جهت خودکفایی و عدم وابستگی اقتصادی کشور و تحمل سختی‌ها (۱۱/۴۰۱، ۴۱۴ و ۲۱/۴۱۷)، از آن جمله است. ایشان در راه مبارزه با تحریم اقتصادی، بر محور خودکفایی، به‌ویژه در امور کشاورزی و صنعتی تأکید بسیار می‌کرد (۱۰/۳۳۳ و ۱۳/۳۳۶) و معتقد بود خودکفانبودن کشور موجب تحقیر ملت و تسلط بیگانگان بر آنان خواهد شد (۱۱/۴۲۳ ـ ۴۲۴). ایشان راه رسیدن به خودکفایی را کار و تلاش در تمامی زمینه‌ها و فعالیت دانشمندان می‌دانست (۱۷/۲۴۱) (← مقاله تولید و صنعت). | ||
امام‌خمینی با اشاره به سختی‌های دوره پیامبر(ص) و محاصره مسلمانان در شِعب ابی‌طالب که از نگاه ایشان به‌مراتب سخت‌تر از این دوران بود (۱۳/۳۰۸)، مردم را به تأسی به آن بزرگوار و تحمل مشکلات در راه رسیدن به اهداف عالی توصیه می‌کرد (۱۷/۳۱۲ و ۱۹/۵۴). همچنین مصرف‌گرایی، رفاه‌طلبی و بی‌بندوباری را نقطه مقابل استقلال می‌دانست و بر تشویق متخصصان داخلی و واردنکردن کالاهای تجملی و مصرفی سفارش می‌کرد (۲۱/۲۳۳ و ۴۱۷) (← مقاله استقلال) و به دشمن نیز گوشزد می‌کرد ملتی که اهل روزه و پذیرش شهادت است، ترسی از محاصره اقتصادی به خود راه نمی‌دهد (۱۲/۳۹۸ ـ ۳۹۹). | |||
استفاده مثبت از ابزار تحریم: امام‌خمینی در سال‌های آغاز نهضت و در هشدار نسبت به ضرورت مبارزه با رژیم اسرائیل، از کشورهای اسلامی می‌خواست برای دفاع از مظلومان فلسطین و پیروزی بر دشمن صهیونیستی، همواره از همه ابزارها استفاده کنند؛ ازجمله با نبرد اقتصادی به مقابله اسرائیل بروند و با تحریم همه‌جانبه نفتی و تجاری و غیره، ریشه این ماده فساد را که تهدیدی علیه ممالک اسلامی است، از قلب ممالک اسلامی درآورند (۲/۱۳۹ و ۲۰۱). | |||
==منابع== | |||
*امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش. | |||
*انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، چاپ دوم، ۱۳۸۲ش. | |||
*برژینسکی، زبیگنیو و اسکو کرافت و ریچارد مورفی، گزارش شورای روابط خارجی ایالات متحده، ضرورت بازنگری در سیاست امریکا در قبال ایران، ترجمه مجتبی امیری، مجله اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی، شماره ۱۱۵ ـ ۱۱۶، ۱۳۷۶ش. | |||
*بنیس، فلیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ترجمه احمد تدین، همشهری، چاپ اول، ۱۳۷۶ش. | |||
*تیمرمن، کنت، گزارش تحریم اقتصادی ایران، مجله سیاست خارجی، شماره ۴۱، ۱۳۷۶ش. | |||
*حدادی، مهدی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، مجله حقوق خصوصی، شماره ۳، ۱۳۸۲ش. | |||
*دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه دهخدا، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش. | |||
*زهرانی، مصطفی، نظریه‌های تحریم اقتصادی، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۷۶ش. | |||
*سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، قم، بوستان کتاب، چاپ بیست و یکم، ۱۳۸۵ش. | |||
*سجادپور، سیدمحمدکاظم، ارزیابی مهار دوگانه، چهار نگاه متفاوت، مجله سیاست خارجی، شماره ۴۱، ۱۳۷۶ش. | |||
*طلوعی، محمود، فرهنگ جامع علوم سیاسی، تهران، علم، چاپ دوم، ۱۳۷۷ش. | |||
*علیخانی، حسین، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ترجمه محمد متقی‌نژاد، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۸۴ش. *قاسمی، مصطفی، تحریم‌های یکجانبه امریکا علیه ایران و آثار آن، مجله مربیان، شماره ۲۷، ۱۳۸۷ش. | |||
*متقی، ابراهیم، تأثیر تحریم‌های امریکا بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، مجله علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع)، شماره ۹، ۱۳۷۹ش. | |||
*مدنی، سیدجلال‌الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ نهم، ۱۳۷۸ش. | |||
*مشیرزاده، حمیرا و هرمز جعفری، قدرت هژمون و دولت‌های انقلابی، مطالعه موردی امریکا و جمهوری اسلامی ایران، مجله روابط خارجی، شماره ۱۳، ۱۳۹۱ش. | |||
*مهدوی، عبدالرضا (هوشنگ)، تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی (۱۳۲۴ ـ ۱۳۵۷)، تهران، چاپخانه صنوبر، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | |||
*نوازنی، بهرام، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۳ش. | |||
*ولی‌زاده، اکبر، تحریم منع گسترش در تئوری‌های بین‌الملل، مجله سیاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره ۲، ۱۳۷۸ش. | |||
*هالستی، کی. جی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ترجمه بهرام مستقیمی و مسعود طارم‌سری، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۷۳ش. | |||
{{پایان}} | |||
نسخهٔ ۱۹ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۰۶
مُحاصره اقتصادی منع یا محدودکردن روابط اقتصادی با جمهوری اسلامی ایران از سوی یک یا چند کشور به منظور تغییر رفتار آن.
مفهوم‌شناسی
محاصره به معنای گرداگرد گرفتن، حصاری‌کردن در جنگ و گرفتن اطراف کسی یا چیزی است، به طوری که توان بیرون‌آمدن نداشته باشد.[۱] محاصره اقتصادی در اصطلاح به قطع یا محدودکردن مناسبات تجاری و سیاسی، به عنوان اقدامی تنبیهی به دست یک یا چند دولت علیه کشوری که قوانین بین‌المللی را نقض کرده‌است، اطلاق می‌شود.[۲]. برخی کارشناسان، تحریم اقتصادی را واکنشی به رفتار سیاسی یک کشور و با هدف تغییر در ایستارها، رفتارهای داخلی و خارجی کشور تحریم‌شونده و مجازات آن کشور می‌دانند؛ [۳] البته استفاده از این ابزار، بدون توجه به منافع و خواست اعضای جامعه جهانی و بر خلاف اصول و موازین بین‌المللی، سیاستی است که برخی قدرت‌ها علیه برخی کشورهای در حال توسعه اعمال می‌کنند.[۴] محاصره اقتصادی در ادبیات اقتصاد سیاسی و عرف سیاسی، معادل تحریم اقتصادی است و از قرن نوزدهم میلادی به بعد، در مبارزات سیاسی به کار گرفته می‌شود.[۵] امروزه تحریم با گستره بیشتر و هزینه کمتری که دارد، جایگزین مناسبی برای گزینه نظامی به شمار می‌آید.[۶]
پیشینه
استفاده از روش محاصره اقتصادی سابقه‌ای طولانی در تاریخ دارد.[۷] نخستین مورد مستند تحریم در متون غربی، به سال ۴۳۲ پیش از میلاد و عصر یونان باستان و دستور «مگارین» برای تحریم اهالی شهر «مگارا»، به دلیل ربودن سه زن اسپازینی بر می‌گردد.[۸] در تاریخ اسلام نیز سران قریش از محاصره همه‌جانبه، به‌ویژه اقتصادی علیه مسلمانان برای جلوگیری از نفوذ و پیشرفت اسلام استفاده کردند. این تحریم‌ها، علاوه بر جلوگیری از رسیدن مواد خوراکی به مسلمانان مکه، شامل ازدواج با آنان نیز می‌شد.[۹] تحریم در تاریخ امریکا از قرن هیجدهم میلادی به بعد بارها اجرا شده‌است.[۱۰] ساکنان مهاجر این کشور در سال ۱۷۶۵م/ ۱۱۴۴ش در اعتراض به اجرای قانون «استمپ» که تجارت امریکا با فرانسه را محدود می‌کرد، کالاهای انگلیسی را تحریم کردند که این اقدام به جنگ‌های داخلی انجامید.[۱۱] امریکا در سال ۱۸۲۲م/ ۱۲۰۱ش در واکنش به اقدام انگلیس در محدودکردن تجارت با فرانسه، مبادلات تجاری خود را با انگلستان متوقف کرد.[۱۲] تحریم اقتصادی تا سال ۱۹۱۸م/ ۱۲۹۷ش مکمل اقدامات نظامی به شمار می‌رفت؛ اما پس از جنگ جهانی اول به جای اقدامات نظامی، مورد توجه جدی قرار گرفت.[۱۳] پس از تشکیل جامعه ملل، قانون تحریم درباره برخی کشورها در سال‌های ۱۹۲۱ و ۱۹۳۴ و ۱۹۳۶م اجرا شد.[۱۴] قدرت‌های بزرگ از این ابزار علیه یکدیگر نیز استفاده کرده‌اند. در سال ۱۹۶۰م/ ۱۳۳۹ش دولت شوروی از تجارت خود با چین بسیار کاست. در سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۹ش، امریکا، شوروی را به دلیل حمله به افغانستان، مورد مجازات‌های اقتصادی قرار داد.[۱۵] از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۹۰م بیشترین تحریم‌ها را امریکا اعمال کرده‌است.[۱۶] اعمال تحریم تنها از سوی کشورهای قدرتمند علیه دیگر کشورها نبوده‌است، بلکه کشورهای دیگر نیز گاهی از این ابزار استفاده کرده‌اند و تحریم کشورهای عرب در سال ۱۹۷۳م/ ۱۳۵۲ش علیه حامیان رژیم اسرائیل از آن جمله است.[۱۷] گاهی نیز از تحریم به عنوان ابزاری برای حفظ منافع ملت‌ها در برابر استعمارگران استفاده شده‌است که نمونه شاخص آن تحریم تنباکوست. پس از اعطای انحصاری امتیاز تولید، خرید و فروش توتون و تنباکوی ایران به یک انگلیسی به مدت پنجاه سال، میرزامحمدحسن شیرازی با تحریم شرعی استعمال توتون و تنباکو، باعث لغو این امتیاز شد.[۱۸] (ببینید: نهضت تحریم تنباکو) طبق قانون وضع‌شده در سازمان ملل، این نهاد بین‌المللی نیز حق تحریم کشورها را دارد.[۱۹] نخستین تحریم سازمان ملل درباره حکومت اقلیت سفیدپوست رودزیا و دومین آن تحریم اقتصادی افریقای جنوبی در دوره آپارتاید در سال ۱۹۷۷م/ ۱۳۵۶ش بود.[۲۰] از سال ۱۹۹۰م/ ۱۳۶۹ش تاکنون، کشورهای مختلفی ازجمله عراق، یوگسلاوی، سومالی، لیبی، لیبریا، هائیتی و افغانستان به دست شورای امنیت سازمان ملل تحریم شده‌اند.[۲۱] ایران نیز در دویست سال گذشته با تحریم‌های اقتصادی روبه‌رو بوده‌است. در دوره قاجاریه، به علت وابستگی اقتصاد شمال ایران به ساختار اقتصادی روسیه، به‌ویژه شبکه حمل‌ونقل آن، این کشور از تحریم اقتصادی علیه ایران استفاده می‌کرد.[۲۲] انگلیس نیز در سال ۱۳۳۱ به منظور تضعیف دولت محمد مصدّق، ایران را مورد محاصره اقتصادی همه‌جانبه، ازجمله تحریم نفتی قرار داد.[۲۳]
تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، مبانی نظری و رفتاری جدیدی در ایران شکل گرفت که در بسیاری از موارد با اهداف امریکا مغایر بود؛ از این‌رو امریکا سیاستش را در برابر ایران تغییر داد و با استفاده از دیپلماسی فشار، تحریم اقتصادی را در الگوی رفتاری خود با ایران گنجاند که در واقع واکنشی به تغییر رفتار و برنامه‌ها و اهداف ایران در عرصه بین‌المللی بود (متقی، ۴۵ ـ ۴۶؛ مشیرزاده و جعفری، ۵۵ ـ ۵۶). امام‌خمینی ماهیت نهضت اسلامی ایران را موجب تقابل قدرت‌های بزرگ با ایران و توطئه‌چینی‌های گوناگون، ازجمله محاصره اقتصادی کشور می‌دانست (۱۳/۴۶۵). ایشان برخی دیگر از اهداف محاصره اقتصادی را ایجاد مانع در راه تحقق عدالت در ایران (۱۲/۳۴)، ناتوان‌سازی دولت اسلامی در رسیدگی به محرومان (۲۰/۳۴۱)، بازداشتن ملت ایران از حقوق مسلّم خود، همچون استرداد و محاکمه محمدرضا پهلوی (۱۱/۱۰۹) برمی‌شمرد. نخستین تحریم جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی از سوی امریکا، در پی تسخیر سفارت این کشور در ایران (۱۳ آبان ۱۳۵۸)، در واکنش به گروگان‌گیری اعضای سفارت و با هدف آزادی گروگان‌ها صورت گرفت (← مقاله تسخیر لانه جاسوسی امریکا). اصلی‌ترین موارد تحریم در آن زمان، ممنوعیت واردات نفت از ایران، جلوگیری از صادرات قطعات یدکی و ابزارهای نظامی به ایران و مسدودکردن تمام دارایی‌های ایران در بانک‌های امریکایی بود (متقی، ۵۳). موج دوم تحریم علیه ایران زمانی شکل گرفت که دولت امریکا به دلیل بمب‌گذاری در پایگاه نظامی این کشور در لبنان در اول آبان ۱۳۶۲، ایران را در فهرست کشورهای حامی تروریسم قرار داد و در پی آن، صادرات کلیه تجهیزات نظامی و کالاهای دارای مصارف دوگانه نظامی و غیر نظامی را به ایران ممنوع کرد و موجب محدودیت کمک‌های مالی، ازجمله اعطای وام بانک جهانی به ایران شد (نوازنی، ۲۴۰؛ متقی، ۵۵). در سال ۱۳۶۶ پس از درگیری مستقیم نظامی امریکا با ایران در خلیج فارس، تحریم‌های امریکا ضد ایران وارد مرحله جدیدی شد (نوازنی، ۲۴۱). در این مرحله، امریکا در صدد کاهش صادرات نفت ایران به کشورهای غربی و محدودکردن تجارت آنها با ایران برآمد (همان) و به برخی کشورها، مانند ژاپن نیز فشار آورد تا از روابط تجاری خود با ایران بکاهند (متقی، ۵۸ ـ ۵۹). روند تحریم‌های اقتصادی علیه ایران از سال ۱۳۶۸ به بعد نیز ادامه داشت. امام‌خمینی، با مغایردانستن تحریم اقتصادی با قوانین بین‌المللی (۱۲/۳۹۸) و ادعاهای بشردوستانه امریکا (۱۱/۱۸۶ و ۲۲۴)، به‌گرمی از آن استقبال کرد (۱۸/۳۳۰) و تحریم را مایه بیداری و تلاش جوانان (۱۸/۱۳۲) و تحفه‌ای الهی نامید که افکار و توان نیروهای داخلی را به کار انداخت و از دولت و ارتش خواست در اقدامی پیش‌دستانه، دیگر کالاهای قدرت‌های استکباری را تحریم کنند تا کشور به خودکفایی برسد (۲۱/۴۳۳). آثار و پیامدهای محاصره اقتصادی: تحریم‌های اقتصادی بی‌تأثیر نبوده و مشکلاتی، مانند محدودیت تجارت بین‌المللی ایران، سقوط ارزش ریال، قطع کمک نهادهای بین‌المللی و دشواری وضع اقتصادی و معیشتی مردم را به دنبال داشته‌است؛ اما بیشتر کارشناسان بر این نکته تأکید کرده‌اند که تحریم‌های امریکا تأثیری در تغییر رفتار ایران در جهت اهداف امریکا نداشته‌است (علیخانی، ۳۳۷). برخی سیاست‌مداران نیز، تحریم‌های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران را موفق و برخی دیگر ناموفق ارزیابی کرده‌اند (برژینسکی و دیگران، ۱۴۶ ـ ۱۴۷). امام‌خمینی با وجود اینکه فشار محاصره اقتصادی و تحریم‌ها را کمرشکن شمرده (۱۸/۳۴۴)، آن را هدیه‌ای الهی به شمار آورد و معتقد بود تحریم‌ها با وجود سختی‌هایی که پدیدآورده، باعث پرورش فکرها و تلاش در راه خودکفایی (۱۴/۱۱۵ ـ ۱۱۶)، فعالیت متفکران و رفع مشکلات کشور با کوشش دانشمندان داخلی (۱۴/۲۵۱ و ۱۶/۱۰۴) و ابتکارات مختلف متخصصان ایرانی (حتی در دوران جنگ) (۱۴/۱۱۴ ـ ۱۱۶) شده‌است. ایشان حفظ استقلال، پدیدآمدن روحیه خودباوری، تبدیل‌کردن تهدیدِ تحریم به فرصتِ پیداکردن شخصیت خود و فعال‌شدن مغزهای راکد داخلی را از برکات محاصره اقتصادی می‌دانست (همان) و معتقد بود با ایمان راسخ ملت ایران و توکلی که به خداوند، یگانه مدبّر عالم دارد، تهدیدها و تحریم‌ها کارساز نخواهد بود (۱۱/۳۸ ـ ۳۹ و ۱۲/۳۷۸ ـ ۳۷۹). ایشان بر این باور بود که همه ملت‌ها و دولت‌ها از ایران رویگردان نشده‌اند و با تحریم امریکا همراهی نخواهند کرد (۱۱/۱۸۹، ۲۰۷ و ۳۲۷) و همراهی برخی دولت‌های قدرتمند و مدعی تمدن و استقلال را نشانه عدم استقلال واقعی و ترس آنها از امریکا می‌دانست (۱۲/۳۷۷). برخی مخالفان تحریم معتقد بودند نفت ایران در هر صورت، حتی با هزینه بیشتر به فروش می‌رسد (تیمرمن، ۱۸۲) و سیاست تحریم به نفع امریکا نبوده‌است (برژینسکی و دیگران، ۱۵۱)؛ چنان‌که پس از سال‌ها تحریم ایران به دست امریکا، حسابرسی این کشور اعلام کرد تأثیر تحریم‌های اقتصادی امریکا علیه ایران ناپیدا و تعیین میزان موفقیت آن دشوار است و همچنین گره‌خوردن روابط تجاری ایران با جهان و نقش تعیین‌کننده آن در بازار نفت جهان، کار امریکا را در انزوای اقتصادی ایران مشکل کرده‌است (قاسمی، ۱۹۶). راهکارهای مقابله با تحریم: امام‌خمینی با نگاه عمیق دینی خود، به راهکارهایی برای مقابله با محاصره و تحریم اقتصادی و ناکارامدکردن آن سفارش می‌کرد که ایمان و توکل بر خدا (۱۷/۴۱۱ و ۲۰/۳۲۶)، استقلال فکری و فرهنگی (۹/۵۱۶ و ۱۱/۱۸۷)، کسب علم و دانش (۱۰/۸۰)، تلاش در جهت خودکفایی و عدم وابستگی اقتصادی کشور و تحمل سختی‌ها (۱۱/۴۰۱، ۴۱۴ و ۲۱/۴۱۷)، از آن جمله است. ایشان در راه مبارزه با تحریم اقتصادی، بر محور خودکفایی، به‌ویژه در امور کشاورزی و صنعتی تأکید بسیار می‌کرد (۱۰/۳۳۳ و ۱۳/۳۳۶) و معتقد بود خودکفانبودن کشور موجب تحقیر ملت و تسلط بیگانگان بر آنان خواهد شد (۱۱/۴۲۳ ـ ۴۲۴). ایشان راه رسیدن به خودکفایی را کار و تلاش در تمامی زمینه‌ها و فعالیت دانشمندان می‌دانست (۱۷/۲۴۱) (← مقاله تولید و صنعت). امام‌خمینی با اشاره به سختی‌های دوره پیامبر(ص) و محاصره مسلمانان در شِعب ابی‌طالب که از نگاه ایشان به‌مراتب سخت‌تر از این دوران بود (۱۳/۳۰۸)، مردم را به تأسی به آن بزرگوار و تحمل مشکلات در راه رسیدن به اهداف عالی توصیه می‌کرد (۱۷/۳۱۲ و ۱۹/۵۴). همچنین مصرف‌گرایی، رفاه‌طلبی و بی‌بندوباری را نقطه مقابل استقلال می‌دانست و بر تشویق متخصصان داخلی و واردنکردن کالاهای تجملی و مصرفی سفارش می‌کرد (۲۱/۲۳۳ و ۴۱۷) (← مقاله استقلال) و به دشمن نیز گوشزد می‌کرد ملتی که اهل روزه و پذیرش شهادت است، ترسی از محاصره اقتصادی به خود راه نمی‌دهد (۱۲/۳۹۸ ـ ۳۹۹). استفاده مثبت از ابزار تحریم: امام‌خمینی در سال‌های آغاز نهضت و در هشدار نسبت به ضرورت مبارزه با رژیم اسرائیل، از کشورهای اسلامی می‌خواست برای دفاع از مظلومان فلسطین و پیروزی بر دشمن صهیونیستی، همواره از همه ابزارها استفاده کنند؛ ازجمله با نبرد اقتصادی به مقابله اسرائیل بروند و با تحریم همه‌جانبه نفتی و تجاری و غیره، ریشه این ماده فساد را که تهدیدی علیه ممالک اسلامی است، از قلب ممالک اسلامی درآورند (۲/۱۳۹ و ۲۰۱).
منابع
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، چاپ دوم، ۱۳۸۲ش.
- برژینسکی، زبیگنیو و اسکو کرافت و ریچارد مورفی، گزارش شورای روابط خارجی ایالات متحده، ضرورت بازنگری در سیاست امریکا در قبال ایران، ترجمه مجتبی امیری، مجله اطلاعات سیاسی ـ اقتصادی، شماره ۱۱۵ ـ ۱۱۶، ۱۳۷۶ش.
- بنیس، فلیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ترجمه احمد تدین، همشهری، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
- تیمرمن، کنت، گزارش تحریم اقتصادی ایران، مجله سیاست خارجی، شماره ۴۱، ۱۳۷۶ش.
- حدادی، مهدی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، مجله حقوق خصوصی، شماره ۳، ۱۳۸۲ش.
- دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه دهخدا، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
- زهرانی، مصطفی، نظریه‌های تحریم اقتصادی، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
- سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، قم، بوستان کتاب، چاپ بیست و یکم، ۱۳۸۵ش.
- سجادپور، سیدمحمدکاظم، ارزیابی مهار دوگانه، چهار نگاه متفاوت، مجله سیاست خارجی، شماره ۴۱، ۱۳۷۶ش.
- طلوعی، محمود، فرهنگ جامع علوم سیاسی، تهران، علم، چاپ دوم، ۱۳۷۷ش.
- علیخانی، حسین، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ترجمه محمد متقی‌نژاد، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۸۴ش. *قاسمی، مصطفی، تحریم‌های یکجانبه امریکا علیه ایران و آثار آن، مجله مربیان، شماره ۲۷، ۱۳۸۷ش.
- متقی، ابراهیم، تأثیر تحریم‌های امریکا بر امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، مجله علوم سیاسی دانشگاه باقرالعلوم(ع)، شماره ۹، ۱۳۷۹ش.
- مدنی، سیدجلال‌الدین، تاریخ سیاسی معاصر ایران، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ نهم، ۱۳۷۸ش.
- مشیرزاده، حمیرا و هرمز جعفری، قدرت هژمون و دولت‌های انقلابی، مطالعه موردی امریکا و جمهوری اسلامی ایران، مجله روابط خارجی، شماره ۱۳، ۱۳۹۱ش.
- مهدوی، عبدالرضا (هوشنگ)، تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی (۱۳۲۴ ـ ۱۳۵۷)، تهران، چاپخانه صنوبر، چاپ اول، ۱۳۶۸ش.
- نوازنی، بهرام، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۳ش.
- ولی‌زاده، اکبر، تحریم منع گسترش در تئوری‌های بین‌الملل، مجله سیاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، شماره ۲، ۱۳۷۸ش.
- هالستی، کی. جی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ترجمه بهرام مستقیمی و مسعود طارم‌سری، تهران، وزارت امور خارجه، چاپ اول، ۱۳۷۳ش.
- ↑ دهخدا، فرهنگ‌لغت دهخدا، ۱۲/۱۷۹۶۵.
- ↑ انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۳/۱۶۳۵.
- ↑ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷؛ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۴۱.
- ↑ حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.
- ↑ طلوعی، فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.
- ↑ زهرانی، نظریه‌های تحریم اقتصادی، ۴.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.
- ↑ سبحانی، فروغ ابدیت، ۳۴۲.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۴.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.
- ↑ علیخانی، تحریم ایران، شکست یک سیاست، ۳۵.
- ↑ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.
- ↑ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۷ و ۳۹۳.
- ↑ ولی‌زاده، تحریم منع گسترش در تئوری‌های بین‌الملل، ۲۷۸.
- ↑ طلوعی، فرهنگ جامع علوم سیاسی، ۳۴۹.
- ↑ مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۱/۶۵ و ۷۴.
- ↑ حدادی، تحریم‌های بین‌المللی، ابزار سیاست ملی یا ضمانت اجرایی بین‌المللی، ۱۱۰.
- ↑ بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۲۷؛ هالستی، مبانی تحلیل سیاست بین‌الملل، ۳۷۸.
- ↑ بنیس، سیطره امریکا بر سازمان ملل، ۲۳۲.
- ↑ سجادپور، ارزیابی مهار دوگانه، چهار نگاه متفاوت، ۷.
- ↑ مهدوی، تاریخ روابط خارجی ایران از پایان جنگ جهانی دوم تا سقوط رژیم پهلوی (۱۳۲۴ ـ ۱۳۵۷)، ۸۹.