نجم‌الدین اعتمادزاده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| سرشناسی = | | سرشناسی = | ||
| نام کامل = علی‌اکبر | | نام کامل = علی‌اکبر اعتمادزاده | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| تاریخ تولد = | | تاریخ تولد = ۱۲۹۱ش | ||
| زادگاه = تهران، ایران | | زادگاه = تهران، ایران | ||
| تاریخ وفات = | | تاریخ وفات = | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| محل دفن = | | محل دفن = | ||
| خویشاوندان سرشناس = علی‌اصغر اعتمادزاده (پدر)، علی‌اکبر اعتمادزاده (جد) | | خویشاوندان سرشناس = علی‌اصغر اعتمادزاده (پدر)، علی‌اکبر اعتمادزاده (جد) | ||
| استادان = | | استادان = [[امام‌خمینی]]، [[سیدحسین بروجردی]] | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| محل تحصیل = | | محل تحصیل = [[قم]]، تهران | ||
| اجازه روایت از = | | اجازه روایت از = | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| اجازه اجتهاد به = | | اجازه اجتهاد به = | ||
| تالیفات = | | تالیفات = | ||
| سایر = | | سایر = | ||
| سیاسی = | | سیاسی = حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]]، مبارزه با [[حکومت پهلوی]] | ||
| اجتماعی = واعظ و | | اجتماعی = واعظ و مبلغ دینی و مدرس حوزوی | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| وبگاه رسمی = | | وبگاه رسمی = | ||
}} | }} | ||
'''نجم‌الدین اعتمادزاده'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | |||
== زادگاه و خاندان == | |||
علی‌اکبر معروف به نجم‌الدین اعتمادزاده<ref>رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.</ref> در سال ۱۲۹۱ش در تهران زاده شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۱، ص۲۳۵.</ref> پدرش علی‌اصغر از روحانیان شاخص و مبارز تهران و جدش علی‌اکبر اعتمادزاده معروف به اعتمادالذاکرین، از خطبای نامی تهران بود.<ref>رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.</ref> | |||
== تحصیل == | |||
نجم‌الدین تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران خواند. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و ادبیات عربی را در تهران و نزد مدرسان تهرانی آموخت. آنگاه به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] مقدمات و سطح را نزد استادان آن حوزه فراگرفت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۶، ص۴۵.</ref> سپس در درس خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] و [[امام‌خمینی]] شرکت کرد و از شاگردان آن دو مدرس برجسته محسوب می‌شد.<ref>رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.</ref> وی پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی به تهران بازگشت و به فعالیت‌های دینی در زادگاهش پرداخت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۶، ص۴۶.</ref> | |||
درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی و همچنین حضور او در درس خارج فقه یا خارج اصول یا هر دو درس گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال زیاد در سال‌های ۱۳۳۰-۱۳۴۰ در آن درس‌ها یا یکی از درس‌های خارج امام‌خمینی حضور می‌یافت. وی از دوستان نزدیک و صمیمی [[سیدمصطفی خمینی]] بود و به گفته خودش، سابقه دوستی سی‌ساله با فرزند امام‌خمینی داشت.<ref>یادها و یادمان‌ها از...، ج۱، ص۴۴۲.</ref> | |||
اعتمادزاده با آغاز [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]] به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] پرداخت. بر اساس گزارش [[ساواک]]، وی در تاسوعا و عاشورای ۱۳۴۲ش ازجمله واعظانی بود که به انتقاد از حکومت پهلوی پرداخت.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۱، ص۱۷۴، ۴۸۲.</ref> او پس از [[تبعید امام‌خمینی|تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور]] و دستگیری سیدمصطفی خمینی و انتقال او به زندان قزل‌قلعه تهران، در ۲۱ آذر سال ۱۳۴۳ ش در [[مسجد سیدعزیزالله]] واقع در بازار تهران به سخنرانی علیه حکومت پهلوی پرداخت و از تبعید امام‌خمینی و دستگیری سیدمصطفی خمینی انتقاد کرد. به همین سبب در همان روز دستگیر و به قزل‌قلعه منتقل شد.<ref>یادها و یادمان‌ها از...، ج۱، ص۴۴۳.</ref> | |||
در سال ۱۳۴۴ش پس از انتقال امام‌خمینی و سیدمصطفی خمینی به عراق، با ارسال تلگرافی به سیدمصطفی خمینی، تشرف آنان به آستان علوی را تبریک گفت و خرسندی خود را از حضور آنان در آن مکان ابراز کرد.<ref>آیت‌الله حاج سید...، ص۱۶۸.</ref> وی پس از آن در جلسات روحانیان مبارز تهران که با حضور افرادی چون [[سیدمحمدرضا سعیدی]]، [[محمدجواد باهنر]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[محمدرضا مهدوی کنی]] و... تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۵۱.</ref> در یکی از آن جلسات درباره اعزام مبلغ دینی و روحانیان به روستاهای اطراف تهران و... تصمیم‌گیری می‌شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۶۳.</ref> بر اساس گزارش ساواک، وی همراه با روحانیان مذکور، در جلسات هفتگی به استماع نوار سخنرانی‌های امام‌خمینی می‌پرداختند.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۹۶.</ref> و درباره موضوعات دیگر تصمیم‌گیری می‌کردند.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۵، ص۱۸۲، ۴۰۸.</ref> | |||
وی ازجمله روحانیانی بود که در خرداد ۱۳۴۹ پس از درگذشت [[آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، با ارسال تلگرافی به [[امام‌خمینی]]، رحلت آن مرجع را به ایشان تسلیت گفت.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ ـ ۲۲۴.</ref> به همین سبب در گزارش ساواک درباره وضعیت روحانیان تهران که دوم شهریور ۱۳۴۹ش تهیه شد، از او به‌عنوان یکی از روحانیان طراز اول تهران و از طرفداران یا مروجان [[مرجعیت امام‌خمینی]] نام برده شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۹، ص۲۴۵-۲۴۷.</ref> | |||
اعتمادزاده در شهریور ۱۳۵۰ همراه با جمعی از روحانیان درصدد برنامه‌ریزی برای ایراد سخنرانی‌های انتقادی علیه [[جشن‌های ۲۵۰۰ساله شاهنشاهی ایران|جشن‌های ۲۵۰۰ ساله]] برآمد. تداوم این فعالیت‌ها باعث شد ساواک او را از «وعاظ افراطی طرفدار خمینی» نام برده و به ساواک احضار کند. در آن گزارش آمده بود که اگر او به اعمال خود ادامه دهد، تحت تعقیب قرار خواهد گرفت.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۶، ص۱۳۶.</ref> وی سوم خرداد ۱۳۵۱ به سبب تداوم فعالیت‌های سیاسی دستگیر و زندانی شد و پس از ۲۶ روز حبس آزاد گردید. پس از آزادی به مبارزات خود ادامه داد و بر اساس گزارش‌های ساواک، همچنان به ایراد سخنرانی‌های انتقادی و بیان مطالب تحریک‌آمیز علیه حکومت پهلوی می‌پرداخت. به همین علت، در اسفند ۱۳۵۵ ممنوع‌المنبر شد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۱، ص۲۳۵؛ مسجد جلیلی به روایت...، ص۱۴۳.</ref> | |||
او در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ همراه با روحانیان مبارز تهران، با صدور اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌هایی و همچنین ارسال نامه‌هایی به امام‌خمینی و دیگر مراجع تقلید، به مبارزات خود علیه حکومت پهلوی ادامه می‌داد و امضای او در اغلب اعلامیه‌ها و نامه‌های روحانیان مبارز تهران به چشم می‌خورد. ساواک در گزارشی او را یکی از دوستان [[سیدمصطفی خمینی]] نامید که اعلامیه روحانیان را در منبر برای مردم قرائت کرده و به همین سبب چند بار بازداشت شده بود.<ref>سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۹، ص۳۰۷.</ref> او پس از درگذشت سیدمصطفی خمینی، همراه با روحانیان مبارز تهران در نامه‌ای به امام‌خمینی، این ضایعه را تسلیت گفت.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱-۲۳۲.</ref> پس از آن نیز همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی امضا می‌کرد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۶ ـ ۲۳۷، ۲۴۲-۲۴۳، ۲۵۵ ـ ۲۵۶، ۲۶۴-۲۶۵، ۲۸۱ ـ ۲۸۳، ۲۸۹-۲۹۰، ۳۲۳ ـ ۳۲۴، ۴۵۳-۴۵۶، ۴۶۷ ـ ۴۷۰ ،۴۸۳-۴۸۷، ۴۸۳-۴۸۷.</ref> | |||
وی همچنین با سفر به برخی از شهرها، به ایراد سخنرانی‌های انتقادی ادامه می‌داد که از آن جمله می‌توان به سخنرانی او در مسجد شهباز خان کرمانشاه اشاره کرد.<ref>یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۱، ص۲۳۵؛ مسجد جلیلی به روایت...، ص۱۴۳.</ref> نجم‌الدین اعتمادزاده پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به فعالیت‌های تبلیغی در تهران ادامه داد. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
نسخهٔ ۲۶ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۱۱:۴۵
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | علی‌اکبر اعتمادزاده |
| تاریخ تولد | ۱۲۹۱ش |
| زادگاه | تهران، ایران |
| خویشاوندان سرشناس | علی‌اصغر اعتمادزاده (پدر)، علی‌اکبر اعتمادزاده (جد) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امام‌خمینی، سیدحسین بروجردی |
| محل تحصیل | قم، تهران |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | حمایت از نهضت امام‌خمینی، مبارزه با حکومت پهلوی |
| اجتماعی | واعظ و مبلغ دینی و مدرس حوزوی |
نجم‌الدین اعتمادزاده، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
زادگاه و خاندان
علی‌اکبر معروف به نجم‌الدین اعتمادزاده[۱] در سال ۱۲۹۱ش در تهران زاده شد.[۲] پدرش علی‌اصغر از روحانیان شاخص و مبارز تهران و جدش علی‌اکبر اعتمادزاده معروف به اعتمادالذاکرین، از خطبای نامی تهران بود.[۳]
تحصیل
نجم‌الدین تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران خواند. سپس به تحصیل دروس حوزوی روی آورد و ادبیات عربی را در تهران و نزد مدرسان تهرانی آموخت. آنگاه به قم رفت و در حوزه علمیه آن شهر مقدمات و سطح را نزد استادان آن حوزه فراگرفت.[۴] سپس در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی و امام‌خمینی شرکت کرد و از شاگردان آن دو مدرس برجسته محسوب می‌شد.[۵] وی پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی به تهران بازگشت و به فعالیت‌های دینی در زادگاهش پرداخت.[۶]
درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی و همچنین حضور او در درس خارج فقه یا خارج اصول یا هر دو درس گزارش دقیقی در دست نیست، ولی به احتمال زیاد در سال‌های ۱۳۳۰-۱۳۴۰ در آن درس‌ها یا یکی از درس‌های خارج امام‌خمینی حضور می‌یافت. وی از دوستان نزدیک و صمیمی سیدمصطفی خمینی بود و به گفته خودش، سابقه دوستی سی‌ساله با فرزند امام‌خمینی داشت.[۷]
اعتمادزاده با آغاز نهضت امام‌خمینی به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت. بر اساس گزارش ساواک، وی در تاسوعا و عاشورای ۱۳۴۲ش ازجمله واعظانی بود که به انتقاد از حکومت پهلوی پرداخت.[۸] او پس از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور و دستگیری سیدمصطفی خمینی و انتقال او به زندان قزل‌قلعه تهران، در ۲۱ آذر سال ۱۳۴۳ ش در مسجد سیدعزیزالله واقع در بازار تهران به سخنرانی علیه حکومت پهلوی پرداخت و از تبعید امام‌خمینی و دستگیری سیدمصطفی خمینی انتقاد کرد. به همین سبب در همان روز دستگیر و به قزل‌قلعه منتقل شد.[۹]
در سال ۱۳۴۴ش پس از انتقال امام‌خمینی و سیدمصطفی خمینی به عراق، با ارسال تلگرافی به سیدمصطفی خمینی، تشرف آنان به آستان علوی را تبریک گفت و خرسندی خود را از حضور آنان در آن مکان ابراز کرد.[۱۰] وی پس از آن در جلسات روحانیان مبارز تهران که با حضور افرادی چون سیدمحمدرضا سعیدی، محمدجواد باهنر، اکبر هاشمی رفسنجانی، محمدرضا مهدوی کنی و... تشکیل می‌شد، شرکت می‌کرد.[۱۱] در یکی از آن جلسات درباره اعزام مبلغ دینی و روحانیان به روستاهای اطراف تهران و... تصمیم‌گیری می‌شد.[۱۲] بر اساس گزارش ساواک، وی همراه با روحانیان مذکور، در جلسات هفتگی به استماع نوار سخنرانی‌های امام‌خمینی می‌پرداختند.[۱۳] و درباره موضوعات دیگر تصمیم‌گیری می‌کردند.[۱۴]
وی ازجمله روحانیانی بود که در خرداد ۱۳۴۹ پس از درگذشت آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم، با ارسال تلگرافی به امام‌خمینی، رحلت آن مرجع را به ایشان تسلیت گفت.[۱۵] به همین سبب در گزارش ساواک درباره وضعیت روحانیان تهران که دوم شهریور ۱۳۴۹ش تهیه شد، از او به‌عنوان یکی از روحانیان طراز اول تهران و از طرفداران یا مروجان مرجعیت امام‌خمینی نام برده شد.[۱۶]
اعتمادزاده در شهریور ۱۳۵۰ همراه با جمعی از روحانیان درصدد برنامه‌ریزی برای ایراد سخنرانی‌های انتقادی علیه جشن‌های ۲۵۰۰ ساله برآمد. تداوم این فعالیت‌ها باعث شد ساواک او را از «وعاظ افراطی طرفدار خمینی» نام برده و به ساواک احضار کند. در آن گزارش آمده بود که اگر او به اعمال خود ادامه دهد، تحت تعقیب قرار خواهد گرفت.[۱۷] وی سوم خرداد ۱۳۵۱ به سبب تداوم فعالیت‌های سیاسی دستگیر و زندانی شد و پس از ۲۶ روز حبس آزاد گردید. پس از آزادی به مبارزات خود ادامه داد و بر اساس گزارش‌های ساواک، همچنان به ایراد سخنرانی‌های انتقادی و بیان مطالب تحریک‌آمیز علیه حکومت پهلوی می‌پرداخت. به همین علت، در اسفند ۱۳۵۵ ممنوع‌المنبر شد.[۱۸]
او در سال‌های ۱۳۵۶-۱۳۵۷ همراه با روحانیان مبارز تهران، با صدور اعلامیه‌ها و اطلاعیه‌هایی و همچنین ارسال نامه‌هایی به امام‌خمینی و دیگر مراجع تقلید، به مبارزات خود علیه حکومت پهلوی ادامه می‌داد و امضای او در اغلب اعلامیه‌ها و نامه‌های روحانیان مبارز تهران به چشم می‌خورد. ساواک در گزارشی او را یکی از دوستان سیدمصطفی خمینی نامید که اعلامیه روحانیان را در منبر برای مردم قرائت کرده و به همین سبب چند بار بازداشت شده بود.[۱۹] او پس از درگذشت سیدمصطفی خمینی، همراه با روحانیان مبارز تهران در نامه‌ای به امام‌خمینی، این ضایعه را تسلیت گفت.[۲۰] پس از آن نیز همراه با روحانیان مبارز تهران، اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی امضا می‌کرد.[۲۱]
وی همچنین با سفر به برخی از شهرها، به ایراد سخنرانی‌های انتقادی ادامه می‌داد که از آن جمله می‌توان به سخنرانی او در مسجد شهباز خان کرمانشاه اشاره کرد.[۲۲] نجم‌الدین اعتمادزاده پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی در تهران ادامه داد.
پانویس
- ↑ رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۱، ص۲۳۵.
- ↑ رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۶، ص۴۵.
- ↑ رازی، آثار الحجه، ج۲، ص۱۶۱.
- ↑ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۶، ص۴۶.
- ↑ یادها و یادمان‌ها از...، ج۱، ص۴۴۲.
- ↑ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۱، ص۱۷۴، ۴۸۲.
- ↑ یادها و یادمان‌ها از...، ج۱، ص۴۴۳.
- ↑ آیت‌الله حاج سید...، ص۱۶۸.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۵۱.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۶۳.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱، ص۳۹۶.
- ↑ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۵، ص۱۸۲، ۴۰۸.
- ↑ روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، ص۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ ـ ۲۲۴.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۵۹، ص۲۴۵-۲۴۷.
- ↑ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۶، ص۱۳۶.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۱، ص۲۳۵؛ مسجد جلیلی به روایت...، ص۱۴۳.
- ↑ سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد، ج۹، ص۳۰۷.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۱-۲۳۲.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۳۶ ـ ۲۳۷، ۲۴۲-۲۴۳، ۲۵۵ ـ ۲۵۶، ۲۶۴-۲۶۵، ۲۸۱ ـ ۲۸۳، ۲۸۹-۲۹۰، ۳۲۳ ـ ۳۲۴، ۴۵۳-۴۵۶، ۴۶۷ ـ ۴۷۰ ،۴۸۳-۴۸۷، ۴۸۳-۴۸۷.
- ↑ یاران امام به روایت اسناد ساواک، ج۴۱، ص۲۳۵؛ مسجد جلیلی به روایت...، ص۱۴۳.
منابع
- آیت‌الله حاج سیدمصطفی خمینی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۸)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۴، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- رازی، محمد (۱۳۳۳ ش)، آثار الحجه یا اولین دائره‌المعارف حوزه علمیه قم، قم، کتابفروشی برقعی.
- روحانی، سیدحمید (۱۳۶۴)، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
- سیر مبارزات یاران امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج۲، ۵ و ۹، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۲، تهران، اسلامیه.
- مسجد جلیلی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۸)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- یادها و یادمان‌ها از شهید سیدمصطفی خمینی (ره) (۱۳۷۶)، تدوین: کمیته علمی کنگره شهید سیدمصطفی خمینی، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب اول، شهید آیت‌الله سیدمحمدرضا سعیدی (۱۳۷۶)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۴۱: آیت‌الله حاج شیخ غلامحسین جعفری همدانی (۱۳۸۸)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
- یاران امام به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۵)، کتاب ۵۹: آیت‌الله حاج سیدمحمدصادق لواسانی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.