سیدابوالقاسم شفیعی

شفیعی، سید ابوالقاسم؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. سید ابوالقاسم شفیعی در سال ۱۳۱۱ ش در شهرستان لار به دنیا آمد. درباره تحصیلات او در لارستان گزارشی در دست نیست و در زندگینامه او اشاره‌ای به آن نشده است. او احتمالاً پس از طی دوران ابتدایی در لارستان راهی شیراز شد و در آن شهر به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. ازجمله استادان او در شیراز آقایان سید محمد حسینی و شیخ ابوالحسن حدائق بودند. شفیعی آنگاه راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر تحصیلات حوزوی خود را پی گرفت. درباره استادان شفیعی در دوره سطح هم گزارشی در دست نیست. او پس از پایان دوران سطح در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی و امام خمینی شرکت کرد. درباره سال‌های حضور او در درس‌های امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ ش از درس‌های ایشان در مساجد محمدیه و سلماسی قم بهره می‌برد. شفیعی مورد توجه برخی از مراجع بود و ازجمله با معرفی آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی، جایزه‌ای را از آیت‌الله بروجردی دریافت کرد. او همچنین موفق به دریافت اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه از برخی مراجع ازجمله امام خمینی و آیت‌الله گلپایگانی شد (رضوی و کارگر جهرمی، ۵۷۰؛ جهان‌مهین، ۳۶۹). سید ابوالقاسم شفیعی پس از تحصیل در قم به جهرم عزیمت کرد و پس از ازدواج با یکی از نوادگان آیت‌الله سید عبدالحسین مجتهد لاری، از رهبران ضداستعماری جنوب کشور، در منزل آن مجتهد مبارز مقیم شد و به اقامه نماز جماعت و تبلیغ دین در آن شهر پرداخت. حضور او در بیت آیت‌الله لاری به اندازه‌ای پررنگ بود که آن مکان به حسینیه شفیعی موسوم شد (رضوی و کارگر جهرمی، ۵۷۰-۵۷۱). شفیعی در کنار فعالیت‌های مذهبی، به مبارزه با حکومت پهلوی هم پرداخت. ازجمله پس از آزادی امام خمینی از حصر در تهران و بازگشت به قم، همراه با جمعی از عالمان جهرم با عنوان «هیئت علمیه جهرم» در نامه‌ای به آیت‌الله گلپایگانی، بازگشت امام خمینی را به قم تبریک گفتند (حضرت آیت‌الله‌العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به روایت اسناد ساواک، ج ۱، ۱۶۷). شفیعی سپس به فعالیت‌های مذهبی در جهرم ادامه داد و گذشته از حسینیه شفیعی، در دیگر محلات جهرم نیز سخنرانی می‌کرد و ازجمله می‌توان به سخنرانی‌های او در محلات گازران، حسن‌آباد، دشتاب، حیدرآباد و... اشاره کرد. مدتی هم در امامزاده اسماعیل (ع) و امامزاده حسین (ع) جهرم سخنرانی می‌کرد. حضور او در جشن‌های نیمه شعبان در امام‌زاده اسماعیل با استقبال مردمی همراه بود. شفیعی جهرمی غیر از جهرم، در برخی مواقع به شیراز و برخی از کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس سفر می‌کرد و به تبلیغ دین در آن مناطق می‌پرداخت. با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، ازجمله روحانیانی بود که با ایراد سخنرانی‌های انتقادی، به مبارزه با حکومت پهلوی و پشتیبانی از امام خمینی پرداخت و به‌ویژه سخنرانی‌های او در مسجد نو جهرم از شهرت بیشتری برخوردار است. به سبب این سخنرانی از روحانیان انقلابی جهرم به شمار می‌رفت و یکی از شاعران در وصف او اشعاری سروده است: نبود خوف و هراسش ز ظلم سفاکش در آن زمان‌که بدی اختناق در ایران تمام مدت تبعید قائد اعظم که بود در نجف و فرانسه از ظلم و ستم انیس و مونس و هم‌رزم آیت‌اللهی نمود فاش از اعمال شاه و آمریکا سید ابوالقاسم شفیعی پس از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی بیمار بود تا اینکه در دی ۱۳۵۸ از دنیا رفت (رضوی و کارگر جهرمی، ۵۷۰-۵۷۱). منابع: جهان‌مهین، محمدرضا و جهان‌مهین عبدالحسین (۱۳۸۴)، اثرآفرینان جهرم، زیر نظر و با مقدمه شکرالله جهان‌مهین، قم، راسخون؛ حضرت آیت‌الله‌العظمی سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۷)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ رضوی، سید ابوالفضل و کارگر جهرمی، وحید (۱۳۹۴)، انقلاب اسلامی در جهرم، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.