حجاب و نگاه: تفاوت میان نسخه‌ها

# شخصی که قصد ازدواج دارد می‌تواند به صورت، دست‌ها، مو و مواضع [[زینت زن]] بلکه به همه بدن وی بجز عورتین او نگاه کند، به شرط آنکه همراه با قصد لذت نباشد <ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی، 5/491 ـ 492؛ امام‌خمینی، تعلیقه عروه، 967</ref>. امام‌خمینی این حکم را مخصوص مردان دانسته است از این‌رو زنی که قصد ازدواج دارد نمی‌تواند به بدن مرد نگاه کند <ref>امام‌خمینی، استفتائات، 8/491</ref>.

# نگاه کردن به تمام بدن جنس موافق غیر از عورتین، در صورتی که قصد لذت و ریبه وجود نداشته باشد، نیز جایز است <ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی، 5/493؛ امام‌خمینی، تعلیقه عروه، 967؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/231</ref>.

# نگاه‌کردن به زن‌های صحرانشین و روستایی که خود را کامل نمی‌پوشانند و اگر نهی شوند اعتنا نمی‌کنند، از نظر برخی فقها جایز است <ref>محقق داماد، کتاب الصلاة، 1/369؛ بهجت، توضیح المسائل، 385</ref>. البته امام‌خمینی همسو با برخی از فقها <ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی، 5/493؛ اصفهانی، وسیلة النجاة، 304 ـ 305</ref> این حکم را مشکل می‌داند، در عین حال به باور ایشان تردد در محل رفت و آمد این‌گونه زنان با وجود علم به دیدن آنها اشکالی ندارد و اگر ترس از مفسده نباشد، در این‌گونه محل‌ها ترک نگاه لازم نیست <ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/233</ref>. ایشان زنان بدحجاب و بی‌حجاب را که نسبت به حکم حجاب بی‌پروا هستند، ملحق به زنان روستایی و بادیه نشین کرده است <ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/233</ref>.

# نگاه و لمس در حال [[ضرورت]] مانند معالجه و نجات از آتش و غرق‌شدن به اندازه ضرورت جایز است <ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی، 5/496؛ امام‌خمینی، تعلیقه عروه، 968 ـ 969؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/232</ref>.

# دست دادن با نامحرم نیز در صورتی که از روی لباس باشد اشکال ندارد <ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی، 5/497؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/232</ref>.

# نگاه‌کردن به زنان غیر مسلمان در صورتی که قصد لذت و ترس از وقوع در حرام ([[ریبه]]) وجود نداشته باشد، جایز است <ref>امام‌خمینی، تعلیقه عروه، 967؛ امام‌خمینی، تحریر الوسیله، 2/233؛ امام‌خمینی، توضیح المسائل، 384</ref>.